นายฮ่อ คุณคือความลับที่ฉันบอกไม่ได้ นิยาย บท 274

คำสองคำว่า ฮว่าเอ๋อร์ ที่สลักอยู่ด้านในของแหวน เป็นคำอ่อนโยนอย่างสุดจะพรรณนา

ฮ่อกั๋วเซิ่งถอนหายใจและใส่แหวนกลับเข้าไปในกระเป๋าเสื้อตัวเอง

สือฮว่านั่งอยู่ข้างใน รอฮ่อฉวนสือตื่นขึ้น

จิตใจของเธอยังคงวุ่นวายราวกับว่าตั้งแต่ฮ่อหมิงปรากฏตัว ชีวิตของเธอก็วุ่นวาย

เธอต้องการเจอฮ่อฉวนสือมาก แต่ตอนนี้ที่อีกฝ่ายนอนอยู่ตรงหน้าเธอ แต่เป็นเธอที่ไม่กล้าแม้แต่จะยื่นมือออกไป

จู่ๆเธอก็อยากจะร้องไห้ เธอเป็นแค่นักศึกษาวิทยาลัยธรรมดา มีอนาคตที่ไม่เลว ทำไมถึงเปลี่ยนมาเป็นแบบนี้?

ถูกบังคับให้แต่งงาน คุณยายเสีย เรื่องราวดีๆทั้งหมดต่างพังทลาย

เธอฟุบนอนลงขอบเตียงและเริ่มสะอื้น

เมื่อเธอร้องไห้อย่างเจ็บใจ จู่ๆก็มีมือที่อบอุ่นคู่หนึ่งมาลูบหัวเธอ

ตัวเธอแข็งทื่อ เงยหน้าขึ้นก็เห็นฮ่อฉวนสือกำลังจ้องเธอ "ทำไมเธอถึงผอมขนาดนี้ล่ะ?"

เพียงประโยคเดียวก็เหมือนกับการเปิดวาล์วความโศกเศร้าทั้งหมดของสือฮว่า

นี่แหละความรัก แค่ลืมตามาก็รับรู้ได้ว่าเธอผอมลง

เธอหลั่งน้ำตามากขึ้น แต่กลับไม่กล้าเข้าไปในอ้อมแขนของเขา

ฮ่อฉวนสือไอ ใบหน้าของเขาซีดมาก

เขาค่อยๆ ลุกขึ้น เอนตัวเข้าไปกอดเธอ "เธอร้องไห้ทำไม?"

สือฮว่ารู้สึกหายใจไม่ออก ถึงได้กล้าที่จะเข้าไปในอ้อมแขนของเขา

จะพูดยังไงดี จะบอกเขาว่าเกิดอะไรขึ้นในช่วงนี้ดี?

ฐานะของเขาสูงส่งมาก ถ้าเขารู้ เขาจะฟ้องหย่าทันทีใช่ไหม?

หรือว่าไปหาฮ่อหมิง?

เมื่อนึกถึงชายคนนั้น ร่างกายของเธอก็สั่นทันที และซุกเข้าไปอยู่ในอ้อมแขนของเขาแรงมากขึ้น

ฮ่อฉวนสือปวดหัวนิดหน่อย พูดให้ชัวร์คือเจ็บไปทั้งตัว

เขาใช้มือตบหลังเธอเบาๆ น้ำเสียงอ่อนลง "อย่าร้องไห้เลยนะ"

ฮ่อฉวนสือขมวดคิ้วจนยุ่ง เขาป่วยอีกแล้วเหรอ? ทำไมตื่นมาถึงเป็นโรงพยาบาล?

"แค่ก แค่ก แค่ก"

เขาไอไม่หยุดและเลิกมุมผ้าห่ม "ขึ้นมาพักสิ อย่าฟุบตัวนอนเลย"

หัวใจที่เจ็บปวดของสือฮว่าก็เหมือนจะเรียบขึ้นในทันที เธอถอดรองเท้าแล้วนอนลงข้างเขา

ใบหน้าของฮ่อฉวนสือดูเหนื่อยมาก เขาโอบแขนรอบเอวของเธอ และลูบไหล่ของเธอ "พักผ่อนดีๆนะ อย่าคิดอะไรมาก ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น ฉันอยู่นี่ ฮว่าเอ๋อร์ ฉันเหนื่อยมากเลย"

สือฮว่าเปิดปาก พยายามจะพูดอะไรบางอย่างกับเขา แต่กลับได้ยินเสียงหายใจแผ่วเบาจากชายคนนั้น

เขาบอกว่าเขาเหนื่อยมาก และมันก็จริง หลังจากพูดแบบนั้นเขาก็หลับไป

สือฮว่าหันกลับมาและจ้องใบหน้านั้นอย่างเงียบๆ

ฮ่อฉวนสือกับฮ่อหมิงเป็นฝาแฝดกัน ใบหน้าของพวกเขาเหมือนกันทุกประการ ยกเว้นสีผม

เธอเอื้อมมือไปลูบผมของเขาอย่างสงสัย

บางครั้งเธอก็กลัวจริงๆ ว่าฮ่อหมิงแกล้งทำเป็นฮ่อฉวนสือและจงใจหลอกลวงเธอ

เธอเองก็เหนื่อยมาก และหลังจากนั้นไม่นานเธอก็หลับไป

เธอกอดเอวเขา ไม่กล้าปล่อย กลัวว่าทั้งหมดนี้จะเป็นความฝัน กลัวว่าเธอจะตื่นขึ้นมาในห้องที่สือจื่อ

เส้นประสาทของเธอตึงเครียดตลอดเวลา และหลังจากนอนไปทั้งอย่างนั้นก็หลับไปทั้งคืน