นายฮ่อ คุณคือความลับที่ฉันบอกไม่ได้ นิยาย บท 355

แม้ว่าฝนจะตกหนัก แต่เขาก็ยังได้กลิ่นเลือดที่ลอยมา

"จัดการศพให้เรียบร้อย"

ชายคนนั้นพยักหน้าแล้วออกคำสั่งกับคนรอบข้างอย่างรวดเร็ว ก่อนจะไปจัดการกับศพด้วย

ประตูถูกปิดลงอีกครั้ง ซือรั่วเฉินยิ้มจางๆ "ออกรถ กลับได้"

แต่ไม่นานหลังจากที่รถแล่นไป คนขับก็ตบพวงมาลัยอย่างแรง "นายน้อยซือครับ ยังมีคนอีกครับ"

ทันทีที่เขาพูดจบ ข้างนอกก็มีเสียงปืนดังขึ้น

ซือรั่วเฉินขมวดคิ้ว คืนนี้มีมากกว่าหนึ่งชุด?

"เยอะหรือเปล่า?"

"เยอะมากครับ ดูท่าเราต้องเรียกกองหนุนครับ"

ซือรั่วเฉินเหยียดมือออกมานวดกลางคิ้วของเขา มีกี่คนที่ต้องการจะฆ่าสือฮว่ากันแน่...

"เอางี้แล้วกัน เราจะจัดการให้ครึ่งหนึ่ง คนที่เหลือยังไงก็เข้าเฉียนสุ่ยวานไม่ได้อยู่ดี"

คนขับพยักหน้า หมุนพวงมาลัยและจากไป

ฝนเริ่มหนักขึ้นเรื่อยๆ และไม่มีทีท่าว่าจะหยุด

ทันทีที่สือฮว่าเปิดประตู ก็เห็นพี่เลี้ยงเจ้าเล่ห์อยู่ข้างนอก

ใบหน้าของเธอเย็นชาทันที "คุณมาทำอะไรที่นี่?"

ใบหน้าของพี่เลี้ยงเต็มไปด้วยความตื่นตระหนก พร้อมกับยาที่หมอทำอยู่ในมือ "คุณสือคะ หมอบอกว่านี่คือยาที่คุณต้องกินค่ะ เลยให้ฉันเอามาให้คุณค่ะ"

สือฮว่านึกถึงที่หลิวจิงซูพูดขึ้นทันที ในวิลล่านี่มีคนของเธอ

"ถงเหยียน"

เธอส่งเสียงเรียกและเตะเข้าที่ท้องของพี่เลี้ยง "ลากเธอลงไป"

พี่เลี้ยงเจ็บจนแทบกลิ้งลงบันไดด้วยใบหน้าซีด "คุณสือคะ นี่มันหมายความว่ายังไงคะ?"

สือฮว่าก้มมองยาในชาม และกระตุกมุมปากอย่างเย็นชา "ไม่อยากให้ฉันท้องก็ได้นะ แต่เอายามาให้เวลานี้ กลัวว่าฉันจะไม่ตายเร็วๆสินะ?"

พี่เลี้ยงไม่กล้าตอบ และรีบคุกเข่าลงบนพื้นอย่างรวดเร็ว "คุณสือคะ คุณเข้าใจผิดแล้วค่ะ"

ถงเหยียนเองก็มองออก และจับผมของพี่เลี้ยงเอาไว้

สือฮว่าถือชามยาและบีบคางของเธอ "ดูเหมือนว่าท่านผู้หญิงจะฟื้นแล้วสินะ ตอนนี้เขาคงจะเกลียดฉันมากแน่เลยให้คุณมาลงมือใช่ไหม? แต่น่าเสียดายที่ครั้งที่แล้วเธอบอกง่ายไป เลยหลุดตัวตนคุณ"

เธอบีบคางของพี่เลี้ยงและกรอกยาลงไป

ใบหน้าของพี่เลี้ยงเต็มไปด้วยความหวาดกลัวจนน้ำตาไหลลงมา

หลังจากกินยาเสร็จ สือฮว่าก็ปล่อยมือของเธอ ใบหน้าของเธอเย็นชา "ฮ่อฉวนสือดีกับคุณ ฉันก็ไม่เคยทำอะไรคุณแต่คุณกลับสมรู้ร่วมคิดกับคนอื่น เพื่อจะมาเอาชีวิตฉัน"

มือของพี่เลี้ยงล้วงคออย่างสิ้นหวัง พยายามเอายาออกมา แต่ยาได้เข้าไปในกระเพาะแล้ว เอาออกมาก็ไม่มีประโยชน์

ทันใดนั้นเธอก็คุกเข่าลงบนพื้นและเริ่มโอนเอนอย่างหนัก

"คุณสือ ฉันคิดน้อยไปเองค่ะ! คุณปล่อยฉันเถอะนะคะแล้วฉันจะบอกความลับกับคุณ! ความลับนี้มีค่ากับคุณมาก! คุณสือคะ ได้โปรด ฉันยังมีลูก ยังมีครอบครัว ฉันยังไม่อยากตาย..."

ความลับ?

คิ้วของสือฮว่าเข้าหากัน พี่เลี้ยงคนนี้อยู่ในวิลล่าก็ไม่ใช่เวลาสั้นๆ เธอยังรู้ความลับอะไรได้อีก?

หรือว่าท่านผู้หญิงยังมีคนอยู่ในเฉียนสุ่ยวานอีก ไม่ได้มีเธอแค่คนเดียวงั้นเหรอ?

"เพียะ!"

พี่เลี้ยงถูกตบหน้าอย่างแรง เป็นถงเหยียนที่ตบเธอ

พี่เลี้ยงที่ถูกตบหน้าก็ตกตะลึงจนพูดอะไรไม่ออก แม้แต่ฟันก็หลุดออกมา แสดงให้เห็นว่าถงเหยียนใช้แรงมากแค่ไหน

ถงเหยียนก้มศีรษะลง "คุณสือคะ ฉันคิดว่าผู้หญิงคนนี้แค่อยากจะรอด"

สือฮว่าเหลือบมองคนเลี้ยง "ลากออกไป"

ถงเหยียนลากพี่เลี้ยงออกจากประตูไป ส่วนเธอจะจัดการยังไง อฮว่าก็ไม่อยากยุ่ง

พี่เลี้ยงถูกจับไปอีกที่

เธอที่ตกตะลึงจากเมื่อกี้ที่เพิ่งโดนตบ ใบหน้าก็บวมขึ้น

จนกระทั่งเธอถูกลากไปไกล เธอถึงได้สติ เธอคว้าขาของถงเหยียนและร้องไห้อย่างขมขื่น "ถงเหยียน ช่วยฉันด้วยเถอะนะ ฉันจะไม่ทำแล้ว เธอช่วยฉันเถอะนะ!!"

เมื่อคนเผชิญกับความตายต่างก็กลัว

ถงเหยียนหยิบปืนออกมาด้วยใบหน้าเย็นชา

นัยน์ตาพี่เลี้ยงเต็มไปด้วยความหวาดกลัว และอยากจะหนีไปจากวิลล่านี่

ถงเหยียนคว้าผมของเธออย่างรวดเร็ว ก่อนเตะเธออย่างรุนแรง

ร่างกายของพี่เลี้ยงตัวสั่น ทั้งยังกัดฟันแน่น "คนเราต่างก็ต้องเอาตัวรอด ถงเหยียน เธอก็ไม่ใช่ว่าไม่รู้นี่ วันที่สือฮว่าถูกคนพาตัวไป เธอก็รู้ว่าเป็นแผนท่านผู้หญิง แต่ก็ไม่ได้ทำอะไร แถมยังช่วยท่านผู้หญิงจัดการคนที่เฉียนสุ่ยวานด้วย จริงๆเธอก็เหมือนฉันใช่ไหม? ก็แค่คุณสือยังไม่สงสัยเธอเท่านั้นเอง"

ถงเหยียนเอาปืนจ่อหัวเธออย่างเย็นชา "หุบปาก!!"

พี่เลี้ยงเริ่มอาเจียนเป็นเลือด คงจะรู้ว่าเธอกำลังจะตาย เธอเลยไม่กลัวอะไรแล้ว

"ฉันพูดถูกใช่ไหมล่ะ? หรือเธอก็เป็นคนของท่านผู้หญิง? ท่านผู้หญิงให้เงินไม่น้อยเลย ไม่มีใครไม่สนใจหรอก หึหึ คนเราก็ทำทุกอย่างเพื่อปากท้อง ถงเหยียน ถ้าเธอปล่อยฉันไป ฉันจะไม่เอาไปบอกให้ใครรู้ ไม่อย่างนั้นฉันจะบอกคุณสือตอนนี้เลยว่าเธอก็เป็นคนทรยศเหมือนกัน!"

หลังจากที่พี่เลี้ยงด่าทอเสร็จ ก็เริ่มแค่นยิ้ม "ท่านผู้หญิงให้เงินเธอเท่าไร? ถงเหยียนเอ๋ย ถงเหยียน คาดว่าสือฮว่าคงคิดไม่ถึงแน่ว่าเธอเองก็จะฆ่าเขาเหมือนกัน"

"เพียะ!"

ใบหน้าอีกครึ่งของเธอก็ถูกตบอย่างแรงเช่นกัน

ดวงตาของพี่เลี้ยงเริ่มพร่าเลือน เดี๋ยวเธอก็ร้องไห้ สักพักก็หัวเราะ สุดท้ายก็อาเจียนออกมาเป็นเลือดก่อนจะนอนอยู่บนพื้นอย่างไร้เสียง

ชามยาที่เธอให้สือฮว่าคือยาพิษ และเป็นพิษที่ร้ายแรง ถ้าเธอรีบไปโรงพยาบาลก็ยังพอช่วยได้ แต่ตอนนี้เห็นได้ชัดว่าเธอไม่รอดแล้ว

ถงเหยียนนั่งลงและสำรวจจมูกของเธอ รู้ว่าผู้หญิงคนนี้ตายแล้วก็เม้มริมฝีปาก "ไม่ใช่ทุกคนที่หยาบคายเหมือนคุณ เงินมันไม่มีค่าอะไรในสายตาของฉัน"

พี่เลี้ยงไร้เสียงไปนานแล้ว ถงเหยียนเรียกคนมาจัดการแล้วกลับไปที่วิลล่า

เดิมเธออยากไปคุยเรื่องพี่เลี้ยกับสือฮว่า แต่สือฮว่าก็ได้กลับไปที่ห้องนอนแล้ว

ถางเมิ่งหรูนอนอยู่บนเตียงของเธอ ในมือถือหนังสือไว้ เห็นเธอเข้ามาก็ตบด้านข้างตัวเอง "มานอนเถอะ เธอกังวลไปก็ไม่มีประโยชน์หรอก คืนนี้คงจะเป็นการต่อสู้ที่ดุเดือดแน่ แต่ฉันเห็นว่ามีกองกำลังหลายชุด คาดว่ามีคนต้องการฆ่าเธอ และก็มีคนช่วยเธอด้วย ส่วนกลุ่มที่เหลือคงมาถึงนี่ไม่ได้ คาดว่าพวกมันคงมาไม่ถึงประตูใหญ่ก็คงโดนบอดี้การ์ดที่ฮ่อฉวนสือทิ้งไว้จัดการแล้วล่ะ"

สือฮว่าไม่ได้สนใจรอยยิ้มที่เลินเล่อของเธอ แล้วหัวเราะเบาๆ "เธอกับกู่เฉินเข้ามาในบ้านของฉันอย่างง่ายดาย แล้วฉันจะไม่กังวลได้ยังไงกันล่ะ"

ถางเมิ่งหรูชะงักขาที่กำลังสั่นแล้วขมวดคิ้ว "อย่าเทียบฉันกับคนพวกนั้นสิ การป้องกันของเฉียนสุ่ยวานสูงมากแต่ก็ไม่สามารถหยุดฉันได้หรอก"

ทันทีที่เธอพูดจบ กู่เฉินที่นอนหมอบอยู่บนโซฟาก็พูดขึ้น "ใช่แล้ว คนเขาเป็นอันดับต้นๆ ของรายชื่อนักฆ่าชาวยุโรปเลยนะ และคนข้างนอกก็ซื้อชีวิตเธอ"