นายฮ่อ คุณคือความลับที่ฉันบอกไม่ได้ นิยาย บท 396

เมื่อมีคนตะโกนอย่างกะทันหัน สืฮว่านั้นจึงยังตอบสนองไม่ทัน

เธอมองดูเด็กสาว จะบอกยังไงดีล่ะ มันดูคล้ายกับเธอตอนเด็กมากจริงๆ โดยเฉพาะดวงตาคู่นั้น

เธอคิดว่าการเข้าหากันของทั้งสองจะอึดอัด แต่เมื่อมองดูเด็กในตอนนี้ ใจของเธอก็อ่อนลงและกลายเป็นแอ่งน้ำ

มูนปล่อยมือจากตันเวยและวิ่งเข้าหาเธอ

สือฮว่าอ้าแขนอย่างคุ้นเคย แล้วกอดเธอไว้ในอ้อมแขน

มูนถูไปมาอยู่ที่หน้าอกของเธอ ดวงตานั้นแดงขึ้นทันที "คุณเป็นหม่ามี๊ของฉันจริงๆ เหรอ?"

สือฮว่าก็รู้สึกอยากจะร้องไห้ด้วย เพราะจู่ๆเธอก็นึกถึงเด็กยังไม่ทันมาเกิด

มูนนั้นโชคดี เพราะเธอรอดชีวิตมาได้ แต่เธอก็โชคร้ายด้วย เพราะเธอไม่เคยได้ลิ้มรสความรักของพ่อและแม่ตั้งแต่เด็ก

ตันเวยเห็นฉากนี้ก็อิจฉาอย่างมาก

ตอนที่มูนอยู่กับเธอ เขาไม่ได้พูดเกินสามประโยคต่อวันก็จะจ้องมองออกไปนอกหน้าต่างอย่างเม่อลอย

ครั้งนี้ที่เฉียนสุ่ยวาน เพิ่งเดินถึงประตู มูนก็เป็นฝ่ายเริ่มจับมือเธอ ซึ่งทำให้เธอปลื้มใจมาก

ตอนนี้เธอถึงรู้ว่า เด็กคนนี้ต้องการทำตัวน่ารักต่อหน้าหน้าสือฮว่าเท่านั้น

เธอคิดว่ามันตลกสิ้นดี "สือฮว่า ชุดแต่งงานพรุ่งนี้ก็มาถึงแล้ว คุณอยากจะมาดูไหม?"

ผู้หญิงนั้นก็จะทึ่งกับชุดแต่งงาน

สือฮว่าส่ายหัวและลูบที่ศีรษะของมูน "ตันเวย ฉันบอกแล้วว่าไม่ต้องการให้ทุกคนรู้ว่าฉันมีความสัมพันธ์ที่ดีกับเธอ มิเช่นนั้น สิ่งที่ฉันฝากไว้กับคุณก็จะถูกคนโลภไปอย่างง่ายดาย"

ฮ่อฉวนสือนั่งอยู่ข้าง และเมื่อได้ยินพวกเธอพูดแบบนี้ มือที่ถือกาแฟก็หยุดลง

สือหัวเอาของอะไรไว้กับตันเวย?

ขณะที่กำลังครุ่นคิด หัวก็เริ่มเจ็บขึ้นมาอีกครั้ง

ตันเวยไม่ได้อยู่นานมากนัก หลังจากพูดไม่กี่คำก็จากไป

เวลาก็ค่ำมากแล้ว ได้เวลาเข้านอนแล้ว มูนดึงสือฮว่าแล้วพูดอย่างไพเราะว่า "หม่ามี๊ คืนนี้หนูจะนอนกับคุณ"

แต่ทันทีที่พูดจบ เสียงของฮ่อฉวนสือก็ดังขึ้นมาจากด้านข้าง "ไม่ได้!"

ถ้าเธอนอนกับสือฮว่า แล้วเขาล่ะ?

ใบหน้าของมูนเศร้าลงในทันที และดูเหมือนน้ำตาจะไหลออกมา

สือฮว่าจ้องไปที่ฮ่อฉวนสือสืออย่างดุร้ายในทันที "เด็กไม่ได้รู้สึกถึงความรักของแม่มานานขนาดนี้แล้ว ปล่อยให้เธอนอนกับฉันเถอะ คืนนี้ฉันจะนอนกับเธอที่ห้องนอนรับแขก"

ฮ่อฉวนสือนั้นพูดไม่ออกคำพูดมันติดอยู่ในลำคอ และรู้สึกคิดผิดที่พาเด็กคนนี้มาจิงตูทันที

"เธอโตขนาดนี้แล้ว เธอไม่ควรติดคุณแล้ว"

"ฮ่อฉวนสือ คืนนี้คุณนอนคนเดียว"

สือฮว่าดึงมูนและจะชั้นไปบนบ้าน

มูนเบะปาก หันหลังแล้วโบกมือให้ฮ่อฉวนสือ"พ่อ เจอกันพรุ่งนี้นะ"

ฮ่อฉวนสือรู้สึกอัดอั้นใจมากขึ้น แต่สอนแม่ลูกได้ขึ้นไปชั้นบนแล้ว และเขาก็พูดอะไรไม่ได้

กลับไปที่ห้องนอน เขาเข้าไปอาบน้ำในห้องน้ำ แต่ก็รู้สึกอยู่ตลอดว่าตรงไหนก็ไม่ปกติ

ทั้งๆที่สือฮว่าก็อยู่ในเฉียนสุ่ยวาน แต่กลับไม่สามารถจับคนไว้ในอ้อมแขนได้

เขาสวมชุดนอนและเดินไปที่ห้องข้างๆถัดไป

ก่อนที่ประตูจะเปิด เสียงหัวเราะก็ดังมาจากข้างใน

สองแม่ลูกสาวได้อาบน้ำเรียบร้อยแล้ว มูนสวมชุดนอนสีลาเวนเดอร์ บนชุดนอนนั้นมีใบหูกระต่ายใหญ่ 2 หู ดูไปแล้วนั้นช่างน่ารักอะไรแบบนี้

เสียงฝีเท้าของฮ่อฉวนสือหยุดลงชั่วคราว เขาจำได้ว่ามูนไม่ชอบสิ่งมีชีวิตอย่างพวกกระต่าย รู้สึกว่าพวกมันอ่อนแอเกินไปและจะถูกฆ่าได้ง่าย

สิ่งที่เธอชอบคือเสือ สิงโต และหมาป่า