ฮ่อหยังรู้สึกว่าก้นของตัวเองกำลังลุกไหม้ และแทบรอไม่ไหวที่จะอยากจะออกไปทันที แต่ข้างหลังก็มีเสียงที่ทำให้เขาคุ้นเคยและน่าขนลุกมาก
"ตกไปเก้าวิชา?"
ฮ่อหยังทำหน้าเศร้าและหันกลับไปแต่โดยดี "อาเล็ก คลาสที่ชั้นเรียนน่าเบื่อมาก ฉันไม่ใช่ว่าเรียนไม่เข้าใจ แต่แค่ไม่อยากเรียนเท่านั้น..."
"ฮ่อหยัง สิ่งที่อยู่เหนือคอคือเนื้องอกหรือไง?ตกไปเก้าวิชา ยังกล้าใช้นามสกุลฮ่ออีก"
โดยทั่วไปฮ่อฉวนสือไม่เยาะเย้ยคน แต่ถ้าเยาะเย้ยขึ้นมาก็จะไม่เหมือนคนทั่วไป
ฮ่อหยังเอื้อมมือไปแตะหัวของตัวเองโดยไม่รู้ตัว ใบหน้าที่หล่อเหลาเช่นนี้จะเป็นเนื้องอกได้อย่างไร
มูนจับมือฮ่อฉวนสือพลางเบะปากอย่างเฉยเมยและเหมือนกับท่าทางของเขามาก "แด๊ดดี้ คุณคิดว่าทำไมฮ่อหยังถึงตัวสูงขนาดนี้ ก็พราะหัวนั้นทำให้ดูสูงไงล่ะ"
ถูกคนสองคนเยาะยเยในเวลาเดียวกัน หัวใจของฮ่อหยังก็แตกออกเป็นเสี่ยงๆ
เดิมทีเขาต้องการเที่ยวในจิงตูสักสองสามวัน แต่มูนได้ทรยศต่อมิตรภาพปฏิวัติระหว่างพวกเขา ดังนั้นคืนนี้จึงต้องกลับไป
อย่างไรก็ตาม เขามีความสุขมากที่ได้เห็นมูนเป็นแบบนี้ ในอดีตเขาเป็นคนเดียวที่เป็นเพื่อนกับเด็กคนนี้ในสวนจื่อ
โลกภายในของมูนนั้นเฉื่อยชามากและสือฮว่าเป็นคนเดียวที่สามารถทำให้เธอเต็มใจที่จะสวมชุดนอนกระต่ายสีชมพูนี่
มูนมีความสุข ฮ่อหยังก็รู้สึกคุ้มค่าแม้ว่าเขาจะถูกส่งกลับไป
วันรุ่งขึ้นเป็นงานแต่งงานของซิ่วหยูและตันเวย และเกือบทั้งเมืองก็กำลังรายงานเรื่องการแต่งงานนี้
สือฮว่าแต่งหน้าบางเบาและไปที่งาน
ใครก็ตามที่รู้มารยาทเล็กน้อยก็จะรู้ว่า ไม่สามารถขโมยซีนของเจ้าสาวในงานแต่งงานได้
อย่างไรก็ตามทันทีที่สือฮว่ามาถึงงานก็พบผู้หญิงคนหนึ่งที่สวมกระโปรงหางยาวสีขาว กระโปรงนั้นใหญ่มาก จนผู้คนที่เดินตามหลังเธอ หากไม่ระวังอาจจะเหยียบกระโปรงของเธอได้
รูปร่างของเธอดีมาก บนหัวนั้นสวมพวงดอกไม้และเดินด้วยท่าทางที่สง่า แผ่นหลังนั้นก็ได้โชว์กระดูกผีเสื้อที่สวยงาม
ยิ่งกว่านั้นผู้หญิงคนนี้ก็แต่งตัวเกินเบอร์ จนทำให้ผู้คนที่เข้ามาในที่งานเข้าใจผิดว่าเธอเป็นเจ้าสาว
แต่ตำแหน่งของผู้หญิงคนนี้กลับอยู่ใกล้กับสือหัวมาก และเป็นเรื่องยากสำหรับเธอที่จะเพิกเฉย
ท่ามกลางคำเยินยอมากมายนั้น สือฮว่าก็เข้าใจตัวตนของผู้หญิงคนนี้ นั่นคือตันหยันลูกพี่ลูกน้องของตันเวย
ปฏิเสธไม่ได้ว่าตันหยันนั้นสวยมาก นี่เป็นสิ่งที่ปฏิเสธไม่ได้
หน้าตาเธอดูเหมือนคนดังทางอินเทอร์เน็ตที่โด่งดังที่สุดในสมัยนี้ ถึงแม้จะดูแต่งเกินจริงไปหน่อยที่จะใส่ลุคนี้ไปงานแต่งงานของคนอื่น แต่ใบหน้าของเธอนี้ก็สามารถดึงดูดความสนใจคนดูในงานนี้ได้
สือฮว่ากังวลเล็กน้อยว่ากับสถานการณ์ที่ตันเวยจะเข้ามา อย่างไรก็ตาม มีดอกไม้แปลกๆนี้ยืนอยู่ท่ามกลางฝูงชน ไม่ว่าใครก็คงจะอารมณ์ไม่ดี
พรมแดงของโบสถ์ทอดยาวออกไป และซิ่วหยูก็ได้พาตันเวยเข้ามาแล้ว
ตันเวยสวมชุดแต่งงานสีขาว เดินเข้ามากับซิ่วหยูด้วยรอยยิ้ม แต่เมื่อเธอเห็นตันหยันรอยยิ้มก็ค่อยๆถูกปกปิดไป
เจ้าสาวและเจ้าบ่าวเดินบนพรมแดง ยกเว้นสาวดอกไม้แล้ว คนอื่นก็แค่มองดูก็พอ แต่ลูกพี่ลูกน้องตันเวยคนนี้ไม่ใช่คนธรรมดาทั่วไป เมื่อตันเวยเดินมาถึงกลางพรมแดง ก็รีบเดินเข้าไปทันที
"พี่ ฉันให้คนเอาเปียโนมา ขอฉันเล่นเพลงแต่งงานให้พวกพี่นะ"
มือของตันเวยจับซิ่วหยูไว้แน่น และอารมณ์ที่ดีของทั้งวันนั้นก็ถูกทำลายลงทันที
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: นายฮ่อ คุณคือความลับที่ฉันบอกไม่ได้