นายฮ่อ คุณคือความลับที่ฉันบอกไม่ได้ นิยาย บท 414

ด้านล่างมีชายคนหนึ่งยืนอยู่พลางก้มหน้าดื่มชา

รอยยิ้มปรากฏขึ้นบนใบหน้าของฮ่อซือหนาน ยังไม่ทันเข้าใกล้ก็เอ่ยปากพูดช้าๆ "ฉันได้ยินมาว่าปรมาจารย์ที่เจ็ดของตระกูลนายเสียเปรียบสือฮว่างั้นเหรอ?"

ชายคนนั้นเงยหน้าขึ้น แม้จะไม่อยากยอมรับแต่กลับค่อยๆพยักหน้า "ปรมาจารย์ที่เจ็ดให้ฉันแจ้งให้คุณทราบว่าตอนนี้ฮ่อฉวนสืออยู่ในอาการโคม่าและเขาจะจัดให้คุณเข้าจระกูลฮ่อที่สำนักงานใหญ่ คุณคือคนของเขา และตัวตนของคุณคือลูกชายนอกกฎหมายที่เขาเลี้ยงไว้ ฮ่อฉวนสืออยู่ในอาการโคม่าครั้งนี้ ไม่รู้ว่าเขาจะตื่นเมื่อไร คุณควรกำจัดอีกฝ่ายก่อนเขาตื่นแล้วเอาตำแหน่งคุณท่านมา"

ฮ่อซือหนานถอนหายใจก่อนเอนหลัง นัยน์ตาฉายแววเยาะเย้ย "รออยู่ที่นี่มาตั้งนาน ฉันหมดความอดทนนานจนไม่อยากต่อสู้แล้ว"

สายตาของชายคนนั้นสั่นเครือ ชะงักแก้วชาในมือลง "คุณไม่อยากเอาตำแหน่งตัวเองกลับมา? อย่าลืมล่ะ ฮ่อฉวนสือครอบครองของของนายตั้งหลายปี คนที่ควรจะเรียกว่าฮ่อฉวนสือคือคุณ"

ฮ่อซือหนานยักไหล่ "ใช่ ฉันเป็นคนที่ควรเรียกว่าฮ่อฉวนสือ ก่อนหน้านี้ฉันก็คิดจะเอาตำแหน่งของฉันมาได้อย่างไร แต่ฉันคิดถึงเรื่องที่ฮ่อฉวนสือทำมาทั้งชีวิตนี้ ถ้าเป็นฉัน ฉันคงทำไม่ได้ครึ้งของเขา เพราะอย่างนั้นที่คุณปู่เอาเขากลับมาที่จิงตูก็คงถูกแล้ว"

ชายคนนั้นไม่คิดว่าเขาจะพูดแบบนี้ จนกำแก้วแน่นขึ้น "ยอมแพ้แล้วเหรอ?"

"เปล่า ฉันให้มู่วหวั่นโจวจัดการกับสือฮว่าแล้ว แต่ถ้าแย่งตำแหน่งกำมา ช่างมันเถอะ ถึงอยู่ตำแหน่งนั้น ฉันก็ทำไม่ได้ ยังไงมันก็ไม่ขัดแย้งกับข้อตกลงของฉันกับพวกคุณ ผลสุดท้ายก็คือการทำลายความสัมพันธ์ระหว่างสือฮว่ากับฮ่อฉวนสืออยู่ดี"

ชายผู้นั้นไม่พูดอะไร ราวกับกำลังชั่งน้ำหนักในคำพูดของเขา เป็นเวลานานกว่าจะลุกขึ้น "ฉันจะเอาไปบอกปรมาจารย์ที่เจ็ด"

เมื่อเขาจากไป ใบหน้าของฮ่อซือหนานก็ทรุดลงทันที

ครึ่งเดือนก่อน เขาไม่น่ายอมรับข้อเสนอที่ซือรั่วเฉินเอามาให้ ชายคนนี้ลงมือโหดมาก

เขาหลุบตาลงและถอนหายใจ

แต่ก่อนเขาก็อยากสู้กับฮ่อฉวนสือ แต่ตอนนี้เขาไม่มีความคิดแบบนั้นแล้ว เขาเข้ามาในเกมนี้ อยากจะถอยก็ทำไม่ได้ ซือรั่วเฉินไม่ยอมรามือแน่

หลังจากที่ลูกชายของถางหรงหายตัวไป คุณท่านตระกูลฮ่อก็รับตัวฮ่อฉวนสือกลับมา และโกหกถางหรงว่าเป็นลูกของเธอ

ถังหรงตอนนั้นก็แทบหดหู่แต่โชคดีที่คุณท่านรับฮ่อฉวนสือกลับมาบ้าน

ฮ่อซือหนานก้มศีรษะจ้องไปที่แก้วบนโต๊ะอย่างเหม่อลอย ไม่แปลกใจที่เขาไม่มีความรู้สึกต่อพ่อแม่เลยตั้งแต่เด็ก ผู้หญิงที่ดูอ่อนแอคนนั้นกล้าแย่งลูกของคนอื่น เพื่อคว้าใจฮ่อเจิง เธอก็ใจดำจริงๆ

ฮ่อซือหนานรู้ตัวตนของตัวเองนานแล้ส ขณะนั้นเขาโกรธมา เขารู้สึกว่าทุกอย่างของฮ่อฉวนสือควรเป็นของเขา แต่เมื่อเขามาที่นี่ ความขุ่นเคืองก็หายไปอย่างปาฏิหาริย์ แต่เขาถูกซือรั่วเฉินดึงเข้าเกม ตอนนี้ก็สายเกินจะถอนตัวแล้ว

น้องสาวของเขา...

ฝ่ามือของฮ่อซือหนานค่อยๆ กระชับแน่นขึ้น เขาชอบฮ่อฉินฉินเด็กนั่น ไร้เดียงสาและอารมณ์ดี ไม่กล้าจินตนาการว่าอนาคตเธอจะกลายเป็นอย่างไร

เขาไม่เหมือนซือรั่วเฉิน ที่ไม่มีหัวใจ

อีกด้านหนึ่งของสวนจื่อ ฮ่อฉินฉินได้หายตัวไป ทุกคนในสวนจื่อตามหาเธอ กลัวเธอจะคิดสั้น

ทุกคนตามหาเป็นเวลาสองชั่วโมงเต็ม แต่ก็ไม่เจอเลย

ยวี่ป๋ายเยี่ยนกังวลมากจนเขากำลังจะก่นด่าด้วยใบหน้าที่มืดมนและน่ากลัว