นายฮ่อ คุณคือความลับที่ฉันบอกไม่ได้ นิยาย บท 42

"คุณชอบผม?"

ฮ่อฉวนสือยังคงพูดประโยคนี้ คิ้วของเขาบิดเบี้ยว ราวกับว่าเป็นเรื่องน่าอายที่ถูกเธอชอบ

สือฮว่าโกรธจนแน่นอยู่ที่หน้าอก แม้ว่าผู้ชายคนนี้จะอู้อี้เสียงต่ำ แต่ก็สามารถสัมผัสได้ถึงอารมณ์ของเธอได้อย่างง่ายดาย จะโกรธหรือมีความสุข ทุกอย่างนั้นเป็นเรื่อง่าย

"ไม่"

เธอตอบอย่างรวดเร็ว โดยไม่ลังเลใดๆ

ฮ่อฉวนสือพยักหน้าและดันเธอออก "ถ้าไม่ก็นั่งลงดีๆ อย่าซบอ้อมแขนของผู้ชายไปเรื่อย"

หลังจากพูดจบ เขาก็ก้มลงจะเซ็นสัญญา แต่คำพูดของเขาทำให้สือฮว่าไม่สบายใจ

"คุณคือสามีของฉัน"

"แค่ในนาม"

ฮ่อฉวนสือเซ็นสัญญาทีละใบ แม้แต่ปลายนิ้วของเขาก็เปล่งประกายด้วยสีที่ดูดี

สือฮว่ากัดริมฝีปาก "แม้ว่าจะเป็นเพียงแค่ในนาม แต่คุณเคยบอกว่าจะปกป้องฉัน"

ในที่สุดฮ่อฉวนสือก็มองเธออย่างจริงจัง ริมฝีปากบางของเขาเม้มด้วยความโค้งเล็กน้อย

"ปกป้องคุณกับไม่ชอบคุณ นั้นไม่ได้ขัดแย้งกัน"

ในที่สุดสือฮว่าก็เข้าใจว่าเขาหมายถึงอะไร อาจเป็นเพราะเธอเรียกเขาว่าสามี จึงทำให้เขาเข้าใจผิด เข้าใจผิดว่าเธอชอบเขา นั่นเป็นสาเหตุที่ทำให้เอาชนะเธอแบบนี้

ตั้งแต่แรกคนๆนี้ก็บอกชัดเจนแล้ว หลังจาก 2 ปีก็หย่า อย่าใช้ความพยายามมากเกินไปในการแต่งงานครั้งนี้

เขาจะปกป้องเธอ เพียงเพราะเธอเป็นภรรยาของเขาก็เท่านั้น

รถยังคงเคลื่อนตัวไปอย่างช้าๆและในที่สุดก็หยุดที่บ้านตระกูลฮ่อ

สือฮว่าถูขาของตัวเองและยืนขึ้นอย่างช้าๆ

เธอสามารถยืนได้แล้ว แต่การเดินยังคงเจ็บอยู่เล็กน้อย

ฮ่อฉวนสือยื่นมือออกมาวางไว้ตรงหน้าเธอ ความหมายนั้นชัดเจนในตัวเอง

เธอหันหน้ามา กัดริมฝีปากด้วยความเจ็บปวดอย่างไม่ยอมให้พยุงไป

"คุณโกรธ?"

ฮ่อฉวนสือเป็นคนดื้อรั้น แต่ตอนนี้ก็รู้สึกว่าอารมณ์ของสือฮว่าไม่ปกติและน้ำเสียงของเขาก็เบาลงเล็กน้อย

เขาหัวเราะเบา ๆ อย่างรวดเร็วริมฝีปากของเขา " ฉันนึกว่าคุณจะไม่มีอารมณ์อื่นซะแล้ว"

ในสายตาของเขาสือฮว่า มั่นคง มั่นใจ เมื่อเผชิญหน้ากับคนอื่นก็มักจะสร้างหนามขึ้นมาและซ่อนด้านที่เปราะบางไว้

เธอเหมือนเม่นตัวหนึ่ง ไม่ว่าใครก็ตามที่ทำร้ายเธอก็จะถูกหนามบนตัวเธอนั้นทิ่มแทง

ดังนั้นเมื่อเห็นท่าทางที่พองโตของเธอนี้ เขาก็รู้สึกว้ช่ามันน่ารักเล็กน้อย ราวกับว่าในเวลานี้เธอเป็นเหมือนเด็กคนหนึ่ง

"ฉันไม่ใช่นักบุญ ทำไมจะโกรธไม่ได้ ฉันบอกว่ารอเงินเดือนออกแล้วจะเลี้ยงข้าวคุณ คุณบอกว่าฉันไม่ได้รับค่าจ้างและฉันกำลังจะขอบคุณคุณ คุณก็พูดว่าฉันชอบคุณ ฉันไม่ต้องการให้คุณเตือนฉันตลอดเวลา ความสัมพันธ์ระหว่างเราก่อนหน้านี้มันเป็นยังไงกันแน่ อย่างไรก็ตามภายในสองปีคุณก็เป็นสามีของฉัน ในกรณีนี้ ทำไมฉันถึงพึ่งพาคุณสักนิดไม่ได้ ตอนนี้ฉันอยู่คนเดียวและทำอะไรไม่ถูก มีต้นขาอย่างคุณอยู่ข้างหน้าแล้วไม่กอดไว้！ฉันโง่หรือไง?"

เธอพูดอย่างห้วนๆว่าอยากจะกอดต้นขา ทำให้ดวงตาของฮ่อฉวนสือเป็นประกาย

ตั้งแต่แรก เขารู้ว่าสือฮว่าแตกต่างจากผู้หญิงคนอื่นๆ เมื่ออยู่ต่อหน้าเขาดูเหมือนว่าเธอจะไม่ซ่อนความคิดของตัวเอง

แบล็คการ์ดใบแรกนั้น ต่อมาเธอสั่งให้คนของเขาปกป้องคุณยายของเธอ แล้วหลังจากนั้นก็คือตอนนี้ เธอก็บอกว่าอยากกอดต้นขา

เขายากที่จะจินตนาการว่าคนที่แสดงท่าทีของลูกสาวตัวน้อยต่อหน้าเขาในเวลานี้ ยังถูกญาติที่ประหลาดโยนลงจากชั้นสามและขู่ว่าถ้ามาอีกก็จะโยนลงอีก

คำพูดเสียดแทงและกระทบกระทั่งทั้งหมดของเธอนั้นล้วนพุ่งไปที่คนอื่น มีเพียงความเปราะบางเล็กน้อยเท่านั้นที่เปิดเผยต่อเขา

หลังจากคิดสิ่งนี้ได้ ฮ่อฉวนสือก็ลดสายตาลงและเงียบ [笔趣阁 520

www.biquge520.co] เอื้อมมือไปโอบเอวเธอ

"ระวังขา"

สือฮว่าตะลึงอย่างไม่รู้จะขำหรือร้องไห้ การพูดน้อยของเขานั้นทำให้คนแค้นจริงๆ

แต่ด้วยการพยุงของเขาแบบนี้ ขาของเธอก็ไม่ได้เจ็บมากขนาดนั้น