นายฮ่อ คุณคือความลับที่ฉันบอกไม่ได้ นิยาย บท 421

นั่นคือสิ่งที่ฮ่อฉวนสือคิด แต่แผนจะไม่มีวันทันกับการเปลี่ยนแปลง

ซือรั่วเฉิน ในจิงตูรู้เรื่องการหายตัวไปของ สือฮว่า แล้ว กล่าวอีกนัยหนึ่ง ฮ่อฉวนสือและ สือฮว่า ไม่ได้อยู่ที่ จิงตู ในขณะนี้ ดังนั้นประเด็นของการอยู่ที่นี่คืออะไร? เขาต้องการกลับไปที่เมืองแห่งความบาปอย่างรวดเร็ว

อย่างไรก็ตาม ในวันแรกที่เขาจากไป เขานึกถึงบางอย่าง กลับไปที่ห้องนอนและหากล่องหนึ่งออกมา

มีพวงผมในกล่อง นี่คือผมของสือฮว่า

การหายตัวไปของ สือฮว่า และพวกฮ่อฉวนสือตื่นตระหนกมาก ซึ่งแสดงให้เห็นว่าฮ่อฉวนสือ เองก็ไม่รู้ว่าตอนนี้สือฮว่า อยู่ที่ไหน

โรงพยาบาลส่วนใหญ่ในเมืองแห่งความบาป เป็นทรัพย์สินของเขาหมด และเขามีโอกาสมากเกินไปสำหรับการจัดการเรื่องนี้

ซือรั่วเฉินได้กลับเมืองแห่งความบาปในวันนั้นเลย และทันทีที่เขาก้าวเข้าไปในพื้นที่นั้น อธิการก็ส่งคนมาแจ้งเขาว่าเขามีเรื่องสำคัญที่จะหารือ

ซือรั่วเฉินขมวดคิ้วอย่างดุเดือดและไปโรงพยาบาลทันที

ในโรงพยาบาลหลิวชิงเฉียนยังคงดูแล ยวี่เย่ ด้วยความขยันหมั่นเพียรของเขา

เมื่อเห็นซือรัวเฉินมา ดวงตาของเธอก็วาววับ รู้ว่าพวกเขามีเรื่องจะคุย และรีบไปที่ทางเดิน

ยวี่เย่ เห็นว่าประตูวอร์ดถูกปิดแล้วจึงมองไปที่ ซือรั่วเฉิน "ฉันป่วยและฉันต้องหาลูกสาวของฉัน ปรมาจารย์ที่เจ็ดคุณเคยไปจิงตูแล้วคุณอยู่ที่จิงตูมานานแล้ว เธอรู้ว่าลูกสาวฉันอยู่ที่ไหนไหม"

ซือรั่ววเฉิน ส่ายหัวและนั่งลงข้างๆ

ใบหน้าของ ยวี่เย่ เต็มไปด้วยความไม่เต็มใจและเขาก็ถอนหายใจ "อาการป่วยของฉันจะไม่ล่าช้าอีกต่อไปฉันต้องไปหาเธอโดยเร็วที่สุด ฉันได้ออกคำสั่งแล้ว ถ้าใครพบเธอฉันจะมอบตำแหน่งพระสังฆราชให้ "

นี่เป็นโอกาสที่ได้มาฟรี และผู้คนในเมืองแห่งความบาปจะต้องคลั่งไคล้

คิ้วของ ซือรั่วเฉินขมวด บุคคลนี้เต็มใจที่จะสละตัวตนของเขาในฐานะพระสังฆราชงั้นเหรอ?

สิ่งนี้ไม่เป็นความจริงเสมอไป เกรงว่ามันจะผิดคำพูดเมื่อถึงเวลาเท่านั้น

เขาคุยกับชายคนนี้อยู่ซักพักก่อนจะลุกขึ้นเดินจากไป

เมื่อเขาเดินผ่านทางเดิน เขาเห็น หลิวชิงเฉียน ยืนอยู่ด้านข้าง และถามอย่างแผ่วเบา "ป้าหลิวช่งนี้เป็นไงบ้าง"

หลิวชิงเฉียน หลับตาลง ยังคงมีสีหน้าอ่อนแอ

ซือรั่วเฉินขมวดคิ้ว และเมื่อเธอเห็นว่าเธอเงียบ เขาก็ทำท่ากำลังจะจากไป

หลิวชิงเฉียนก็พูดในขณะนี้ "รั่วเฉินฉันได้ยินมาว่า เสี่ยวฮว่าหายตัวไป ตอนนี้เธออยู่ที่ไหน"

เสียงฝีเท้าของ ซือรั่วเฉิน หยุดลงบนคิ้วเยาะเย้ยเล็กน้อย: "ป้าหลิวคุณเป็นหว่งสือฮว่า จริงๆหรือแคต้องการใช้เธอเพื่อรวมตำแหน่งของคุณในหัวใจของผู้ชาย"

"คุณก็รู้ว่าฉันไม่ใช่คนแบบนั้น"

"ฉันไม่รู้หรอกว่าป้าหลิวเป็นคนยังไง ยังไงซะ ผู้หญิงก็หว่งแค่ตัวเอง ในใจคุณคิดถงแต่ผู้ชายมันก็ไม่ผิด สือฮว่าขาดความรักจากพ่อและแม่มาหลายปี เนื่องจากป้าหลิวใจแข็งที่ไม่เจอเธอ ก็แสดงว่าในใจคุณยังมีสิ่งสำคัญกว่าลูกสาวอีก"

หลิวชิงเฉิยนไม่ได้พูดอะไร ไหล่ของเธอตกลงไป

ซือรั่วเฉินเหลือบมองเธอเบา ๆ และจากไป

ซือรั่วเฉิน ออกจากประตูโรงพยาบาล และหลังจากขึ้นรถ เขาพูดกับคนที่อยู่ด้านข้างว่า "นำยวี่ฮว่าออกมา ฉันต้องการใช้เธอ"

ส่วนจะใช้ทำอะไรนั้น เขาไม่ได้พูด และชายคนนั้นก็ไม่กล้าถาม

ตอนนี้ ยวี่ฮว่าถูกทอดทิ้ง และเมื่อได้รับยาที่ หลิวชิงเฉียน ให้ สติของเธอก็ไม่ดีอีกต่อไป