นายฮ่อ คุณคือความลับที่ฉันบอกไม่ได้ นิยาย บท 451

ไม่มีทางให้กลับ...

ฮวายวี๋มองที่มือตัวเองแล้วก็ลูบใบหน้าตัวเองแล้วหลุบสายตาลง "เซ็นเถอะ"

หลังจากที่หนานสือเอาใบสัญญาแล้วจากไป พี่ฉีก็จ้องฮวายวี๋อย่างเหม่อลอย "เธอ...เสี่ยวฮวา เธอฝันร้ายทุกคืนเลยนะ แล้วก็ยังเรียกชื่อคนคนหนึ่งด้วย ฉันคิดว่าน่าจะเป็นญาติของเธอนะ"

ฮวายวี๋ที่หยิบมีดผลไม้ที่อยู่ด้านข้างและจ้องไปที่มัน "จริงเหรอ?"

พี่ฉีตกใจและจับข้อมือของเธอไว้ "เสี่ยวฮัว ฉันรู้ว่าเธอลำบากมามาก ยาจีนพวกนั้นก็ดื่มยาก อดีตเธอก็ไม่รู้ผ่านมาอะไรมาบ้างแต่มันจะต้องดีขึ้นแน่"

ฮวายวี๋เหลือบมองเธอ หยิบผลไม้ที่อยู่ด้านข้างมาปลอกเปลือก "ฉันแค่อยากจะกินผลไม้เอง พี่ฉี พี่กังวลอะไรน่ะ"

พี่ฉีถอนหายใจแล้วจับหน้าผากตัวเอง "เสี่ยวฮวา ตอนที่ฉันเจอเธอครั้งแรก คืนนั้นเธอตกอยู่ในฝันร้าย เอาแต่พูดอะไรไม่รู้ ฉันคิดว่าอดีตเธอคงไม่ดีมากแน่"

ฮวายวี๋กำลังปอกเปลือกแอปเปิ้ลอย่างเงียบๆก็ยกยิ้ม "พี่ฉี ฉันเหนื่อยนิดหน่อย กลับห้องก่อนนะ"

พี่ฉีไม่พูดอะไรอีก มองตามหลังเธออย่างกังวล

ตอนนี้ยังเป็นเวลากลางวันแสกๆ ฮวายวี๋ไม่อยากกินข้าว หลังจากขึ้นเตียง เธอก็จ้องมองที่เพดานอย่างเหม่อลอย

ในช่วงเวลาสั้นๆ เธอก็หลับไป ในฝันของเธอก็เต็มไปด้วยแมลงหนาแน่น กัดผิวของเธอทีละนิด

"ที่มุมหนึ่งของป่านี้ ส่วนใหญ่เป็นแมลงมีพิษ ร่างกายของเธอป่วยหนัก แถมตอนนี้เธอก็ตาบอดแล้ว มันไม่ง่ายเลยที่จะฟื้นตัว"

ใครกัน ใครเป็นคนพูด?

"สือฮว่า เธอชอบฮ่อหมิงไม่ใช่เหรอ? ผ่านการทดสอบนี้ไปได้พวกเธอก็ได้เจอกันแล้ว"

"ป้าคะ ฉันกลัวแมลง"

"ฉันรู้ว่าตอนเด็กเธอเจออะไรมาบ้าง แต่เธอไม่มีทางเลือก เอาชนะพวกมัน ถ้าอยากรอดก็ต้องทำแบบนี้เท่านั้น"

พี่ฉีทำอาหารกลางวันเสร็จ และทันทีที่เธอเดินมาถึงประตูของฮวายวี๋ เธอก็ได้ยินเสียงจากข้างใน "ออกไป! ไปให้พ้น!"

เธอตกตะลึง เปิดห้องเข้าไปก็เห็นฮวายวี๋นั่งแต่ก้มศรีษะอยู่

"เสี่ยวฮวา?"

เธอเรียกอย่างระวัง ถอนหายใจ และค่อยๆกอดเธอ

ดวงตาของฮวายวี๋กระพริบ เสียงของเธอก็ไม่ได้อ่อนแรงเหมือนปกติ "วันที่พี่ฉีเจอฉัน ฉันหมดสติไปจริงๆเหรอ?"

พี่ฉีตัวแข็งทื่อ "ใช่แล้ว หมดสติเรียกก็ไม่ตื่น เธอฝันร้ายอีกแล้วเหรอ?"

ฮวายวี๋ดันมือของเธอออกไป พลางเยาะเย้ยตัวเอง "พี่ฉี พี่คิดว่าฉันยังเป็นฉันอยู่หรือเปล่า?"

พี่ฉีหลุบตาลงและลูบใบหน้าของเธอ "เธอกังวลอะไรอยู่เหรอ?"

"ฉันรู้สึกขัดๆเวลามองใบหน้านี้"

"เสี่ยวฮวา ชีวิตสำคัญหรือใบหน้าสำคัญกว่า?"

"พี่ฉี พี่ต้องรู้อะไรแน่ๆเลย"

พี่ฉีหลุบตาลงและไหล่ตก "วันที่ฉันเจอเธอ มีคนอยู่ข้างๆเธอ เธอเป็นผู้หญิงที่ลึกลับมาก ห่อร่างกายอย่างแน่นหนา มีเพียงดวงตาที่เผยออกมาให้เห็น หล่อนไม่ชอบเธอ แต่ก็เหมือนเป็นห่วงเธอ หล่อนบอกว่าถ้าผู้ชายคนนั้นรักเธอจริง เขาจะหาเธอเจอแน่นอน เสี่ยวฮวา มากกว่านี้ฉันก็ไม่รู้แล้ว ยาพวกนั้นก็เป็นเธอที่ให้ฉันมา เธอบอกว่าถ้าวันนึงเธอได้ความจำคืน ยอมรับเรื่องทั้งหมดไม่ได้ ก็ให้ฉันบอกเธอว่ามีผู้ชายคนหนึ่ง ไม่ได้รักเธอที่ภายนอก แต่เป็นวิญญาณที่อยู่ข้างในตัวเธอ เป็นสิ่งที่คนอื่นมองไม่เห็น แต่คนที่รักเท่านั้นที่สัมผัสได้ หล่อนบอกว่าหวังว่าเธอจะยกโทษให้หล่อน นี่คือความเห็นแก่ตัวของหล่อน ความปรารถนาของหล่อน"

พี่ฉีถอนหายใจและเกาผมตัวเอง "เสี่ยวฮวา ที่จริงฉันก็ไม่รู้ว่าหล่อนหมายความว่าอะไร ก็เลยค่อยเป็นค่อยไปน่ะ"

ฮวายวี๋มองออกไปนอกหน้าต่าง สายตาแฝงไปด้วยความแปลกแยก

พี่ฉีตกใจ จนมือที่จับผมตัวเองชะงัก เธอทำอะไรผิดไปหรือเปล่า? หลังจากเจอคุณฮ่อ อารมณ์ของคนๆนี้ก็เปลี่ยนไปมาก