นายฮ่อ คุณคือความลับที่ฉันบอกไม่ได้ นิยาย บท 58

ชั้นบน ฮ่อฉวนสือยืนอยู่ข้างหน้าหน้าต่างที่สูงจากพื้นจรดเพดานของห้องนอนที่รอบด้านมืดมน

"ยังหาไม่ได้อีกงั้นเหรอ"

สีหน้าหนานสือกลับมาเป็นปกติ ก้มศีรษะด้วยความเคารพ "ท่านประธาน ทางนั้นแทบไม่เหลือร่องรอยเลยครับ แต่ผมมีคนที่สงสัยอยู่ครับ"

ฮ่อฉวนสืออ้างว่าเขากำลังพักฟื้น โรงพยาบาลที่ต่างประเทศก็มีคนที่อยู่แทนเขา

แต่เมื่อไม่นานมานี้มีคนกลุ่มหนึ่งแฝงตัวเข้าไปที่โรงพยาบาล ตัวแทนโดนยิง ที่เขาไปก็เพราะเรื่องนี้ แต่น่าเสียดายที่ฝั่งนั้นเก็บไว้เรียบร้อยมากเลยยังหาตัวไม่เจอ

แทบรอไม่ไหวที่จะค้นหาตัวตนพวกเขา สงสัยพวกลุงนั่นก็คงไม่อยู่นิ่ง

ดวงตาของเขาฉายแววโหดเหี้ยม กระตุกยิ้มมุมปากอย่างเย็นชา "ถ้าเป็นพวกเขาจริงๆ ตอนนี้ก็อย่าเพิ่งไปสนใจ คุณปู่ท่านอายุเยอะแล้ว เสียคนสนิทไปมันจะกระทบท่านมาก"

ตราบใดที่ไม่สุดจะทน ไม่ว่าพวกเขาจะทำอะไร ก็จะไม่สนใจ

หนานสือพยักหน้า ตัวแทนตายแล้ว เชื่อว่าคนพวกนั้นน่าจะหายไปสักพัก

เขาหันไปจะพูดอะไรเรื่องงาน แต่สังเกตเห็นว่าข้างมือฮ่อฉวนสือมีหนังสือเล่มหนึ่งวางอยู่

หน้าปกของหนังสือเล่มนั้นเป็นสีชมพูอ่อนแถมยังเป็นรูปหญิงงามด้วย หนานสือก็อดไม่ได้ที่จะคิดไปไกล

ใบหน้าของเขาเปลี่ยนเป็นสีแดงในทันที ใจคิดว่าท่านประธานจะไม่รู้เรื่องพวกนี้ แต่ไม่คิดเลยว่าเขาจะซ่อนตัวอยู่ในห้องเพื่อดู!

เขารีบละสายตาไปทางอื่นอย่างรวดเร็ว แต่หนังสือเล่มนั่นดันหล่นจากโต๊ะ

ในความประหลาดใจ หนานสือก็เห็นชื่อหนังสือเล่มนั้น ชื่อว่า "จะเป็นสามีที่มีคุณภาพได้อย่างไร"

ในหัวเขาเต็มไปด้วยเครื่องหมายคำถาม อดไม่ได้ที่จะก้มหยิบหนังสือขึ้นมาและพบว่าข้างในเป็นสิ่งที่สามีต้องทำเรียงรายกันอย่างหนานแน่น

สิ่งแรกคือการจูบภรรยาให้มากขึ้นเพื่อให้เธอรู้สึกปลอดภัย

สิ่งที่สองคือลูบหัวภรรยาเพื่อทำให้เธอรู้สึกตัวเองโดนหวงแหน

พอนึกถึงสิ่งที่ท่านประธานทำกับคุณสือในช่วงนี้ หนังสือก็รู้สึกขนหัวลุก

เขาก็สงสัยว่าท่าทางแบบนั้นท่านประธานไปรู้มาจากไหน ที่แท้ก็มาจากหนังสือเล่มนี้นี่เอง

ใครเป็นคนเขียนเรื่องไร้ยางอายแบบนี้กันนะ ความสัมพันธ์ในชีวิตสมรสระหว่างท่านประธานกับคุณสือมันไม่เหมือนคู่อื่น ไม่สามารถสรุปอะไรได้ ถ้าเป็นแบบนี้ต่อไปต้องเกิดเรื่องแน่

"ท่านประธานครับ"

เขาวางหนังสือลงพร้อมใบหน้าที่บิดเบี้ยว

"ท่านชอบคุณสือเหรอครับ? หรือว่าที่ท่านทำทั้งหมดก็เพื่อเป็นสามีที่มีคุณมีสมบัติเหมาะสมครับ?"

ฮ่อฉวนสือขมวดคิ้ว การเป็นสามีที่มีคุณสมบัติเหมาะสมแล้วมันขัดกับเรื่องชอบไม่ชอบยังไงกัน

หนานสือถอนหายใจ ดูเหมือนว่าท่านประธานจะทำตามในหนังสือแต่เขาก็ยังไม่รู้ถึงผลของการกระทำที่จะตามมา

"ท่านประธาน ถ้าท่านและคุณสือตัดสินใจว่าจะหย่าในอีกสองปี ที่ท่านทำต่อคุณสือก็ไม่ถูกนะครับ นิสัยของคุณสือถ้าได้ชอบต้องพุ่งชนแน่ครับ แล้วก็จะไม่ยอมปล่อยมือด้วย ท่านประธานเป็นคนไม่สนใจใคร ไม่มีใครทำท่านอ่อนไหวได้ สำหรับท่านแล้วนี่อาจเป็นสิ่งที่สามีที่มีคุณสมบัติเหมาะสมควรทำ แต่ว่าผู้หญิงมีอารมณ์ที่อ่อนไหว บางทีคุณสืออาจจะเริ่มคิดไปไกลแล้วก็ได้นะครับ"

"สือฮว่าไม่ใช่ผู้หญิงแบบนั้น"

คำตอบของฮ่อฉวนนสือนั้นตรงไปตรงมา เขาได้บอกสือฮว่าไว้อย่างชัดเจนแล้ว ด้วยนิสัยสือฮว่าต้องไม่คิดไปมั่วซั่วแน่

หนานสือทำอะไรไม่ถูก ท่านประธานไม่ได้มีความคิดจะรักใครเลยนี่

"ท่านเป็นประธานตี้เซิ่งนะครับ มีผิวพรรณดี ตราบใดที่ท่านจริงใจจะรับผู้หญิงเข้ามา ก็ไม่มีใครเล็ดลอดออกไปได้หรอกครับ ถึงคุณสือจะเก่งแค่ไหนแต่ก็เป็นแค่ผู้หญิงนะครับ"

หนานสือมองออกว่าสือฮว่าไม่ได้ไม่สนใจ

ฮ่อฉวนสือจมอยู่ในความคิด เขาแค่อยากเป็นสามีที่มีคุณสมบัติเหมาะสม อย่างน้อยก็เพื่อภายในสองปีนี้ สือฮว่าจะไม่เสียใจที่ต้องแต่งงานกับเขา

สงสัยตอนนี้เหมือนเขาจะทำพลาดแล้ว

เขาเม้มริมฝีปาก หยิบหนังสือที่อยู่ในมือแล้วโยนลงถังขยะ

หนานสือถอนหายใจ ขอบคุณที่ตัวเองมาเจอ ไม่งั้นทั้งคู่คงมีลูกไปแล้ว

ด้านนอกประตู สือฮว่ายืนอยู่เงียบๆ อารมณ์ของเธอเหมือนกับหนานสือ ทำอะไรไม่ถูก

เธอรู้สึกมาตลอดว่าท่าทีของฮ่อฉวนสือที่มีต่อเธอในช่วงนี้มันพิเศษมาก ที่แท้เพราะไปอ่านหนังสือนี่เอง ที่แท้ก็เพราะไปเชื่อหนังสือ อยากจะเป็นสามีที่มีคุณสมบัติเหมาะสม

เธอยืนพิงกำแพงแล้วถอนหายใจ ผู้ชายคนนี้ จะว่ายังไงดี ถ้าเขาเกิดชอบใครสักคนขึ้นมาจริงๆ ผู้หญิงคนนั้นจะต้องเป็นคนที่มีความสุขที่สุดในโลกแน่

ตอนนี้เธอครอบครองเพียงชื่อของนายน้อยตระกูลฮ่อเท่านั้น เขาขยันใช้ใจค้นหาหนังสือแบบนี้ เห็นได้ว่า "ความรับผิดชอบ" ในใจของเขามันมีน้ำหนัก

เธอหยุดความคิดในใจและกลับมามีท่าทีเฉยเมย

วันนี้เธอยังไม่ได้ไปที่บริษัท หลังจากออกจากวิลล่าเธอก็ไปเยี่ยมคุณยายที่โรงพยาบาล

ใกล้วันผ่าตัดเข้ามาเรื่อยๆ คุณหมอไม่กล้าละเลย ขยันตรวจสุขภาพคุณยายทุกวัน

ระหว่างการผ่าตัดลำบากไม่น้อยเลยต้องมั่นใจว่าการทำงานของร่างกายยังอยู่ในสภาพที่ดี

"คุณสือครับ สถานการณ์ของคุณยายคุณยังคงดีครับ"

สือฮว่ายืนอยู่หน้าเตียงก็ถอนหายใจ