นายฮ่อ คุณคือความลับที่ฉันบอกไม่ได้ นิยาย บท 86

สือฮว่าไม่เข้าใจ เธออยากจะอธิบายจริงๆและต้องการคุยอย่างใจเย็นและจริงใจ ทำไมถึงเป็นการบังคับเขาหละ?

เธอหายใจเข้าลึกๆ ความสูญเสียครั้งใหญ่แผ่ซ่านเข้ามาในใจและดวงตาของเธอก็ค่อยๆร่วงโรย

"สามี ฉันไม่ได้เป็นคนเริ่มที่จะติดต่อกับเขา สำหรับเขาแล้วฉันเป็นอาหารที่กินไปก็ไร้รสชาติแต่ก็เสียดายที่ทิ้ง ฉันคิดดีแล้ว ถ้าฉันสำคัญจริง เขาจะไม่ไปตั้งแต่แรก คุณรู้นิสัยฉันดี ฉันจะไม่ปล่อยให้ตัวเองตกอยู่ในสถานการณ์ที่น่าอับอายซ้ำแล้วซ้ำเล่า"

เสียงของเธอนุ่มนวลมากและความอ่อนโยนที่เผยให้เห็นในดวงตาของเธอเป็นครั้งคราวนั้นงดงามยิ่งกว่าดวงดาว ซึ่งเป็สิ่งที่เขาไม่เคยเห็นมาก่อน

ฮ่อฉวนสือไม่สามารถได้ยินสิ่งที่เธอกำลังพูดได้อีกต่อไป ในตาเขามีเพียงปากของเธอเท่านั้น

ควรจะ ... จูบลงไป หยุดการพูดพล่อยของเธอ ให้เธอรู้ว่าตอนนี้เขาทรมานแค่ไหน

ฮ่อฉวนสือยื่นมือออกมา ลังเลอยู่ครู่หนึ่ง แต่ก็วางมือของเขาไว้ที่ด้านหลังศีรษะของเธอพลางก้มศีรษะลงและปิดกั้นปากของเธออย่างรุนแรง

รูม่านตาของสือฮว่าเปิดกว้างขึ้นและถูกเขาจูบจนเขาไม่สามารถหายใจได้

จนกระทั่งเขาพลิกหันมาและวางเธอไว้ที่ขอบหน้าต่าง

สือฮว่าหน้าซีดด้วยความตกใจ เธอรู้สึกว่าฮ่อฉวนสือจงใจ จงใจปฏิบัติต่อเธอเช่นนี้ เพื่อที่ให้เธอต้องพึ่งเขา

ราวกับว่ามีเหวอยู่ข้างหลังและตรงหน้านั้นคืออ้อมกอดอันอบอุ่นของเขา เขาแค่โอบหลังศีรษะของเธออยู่อย่างนั้นแล้วจูบอย่างไม่มีหยุด

สือฮว่าไม่กล้าที่จะขยับ แค่เอนหลังไปเล็กน้อยก็จะล้มลงได้ เพราะความกลัว ความรู้สึกทั้งหมดในร่างกายของเขาจึงขยายใหญ่สุดและทั้งคนก็ตัวสั่นเล็กน้อยเพราะแรงกระตุ้นที่แปลกประหลาดนี้

เธอโอบคอเขาแน่นอย่างไม่กล้าปล่อยมือแม้แต่น้อย

ฮ่อฉวนสือกอดแน่นขึ้นเรื่อยๆ ราวกับว่าจะขยี้เธอให้กลายเป็นเลือดของเขาเอง

"ฮ่อฉวนสือ คุณปล่อยฉันลงก่อน... "

สือฮว่าหลบจากริมฝีปากของเขาและรู้สึกถึงความร้อนชื้นที่ไหลผ่านหู

ดวงตาของฮ่อฉวนสือแดงก่ำและยกมือขึ้นเช็ดเหงื่อจากหน้าผากของเธอ ดูเหมือนว่าเขาจะไม่สามารถควบคุมตัวเองได้ ไม่รู้ว่าเป็นฤทธิ์ยาหรือเขาต้องการทำแบบนี้ตั้งแต่แรก

เขารู้สึกได้ถึงการสั่นของสือฮว่า เธอน่าจะตื่นตระหนกและหวาดกลัว

เขาวางเธอลงและในขณะที่ต้องการจะพูดอะไรบางอย่าง บนใบหน้าก็มีอาการปวดร้อนขึ้นมา

"เพี๊ยะ!"

สือฮว่ายกมือขึ้น กัดฟันแน่นและน้ำตาคลอเบ้า

เอาแต่พูดว่าอย่าเข้ามาใกล้ ให้เธอจำรอยต่อระหว่างทั้งสองคน แต่สุดท้ายใครกันที่ทำให้ขอบเขตของพวกเขาสับสน ใครกันที่ทำให้หัวใจของเธอสั่นคลอน?

ผู้ชายคนนี้กำลังจะทำอะไรกันแน่? ในเมื่อบอกแล้วว่าจะไม่รักกันแล้วทำไมต้องมีพฤติกรรมแบบนี้!

ปากของเธอชาจากการจูบของเขาและตอนนี้ก็ไม่สามารถพูดอะไรได้ หลังจากตบไปแล้ว น้ำตาของเธอก็ไหลออกมาก่อนแล้ว จากนั้นก็วิ่งออกไป

นี่เป็นครั้งแรกที่เธอกลัวมาก ฮ่อฉวนสือเองก็เหมือนเหวลึก เธอเตือนตัวเองเสมอว่าอย่าตกลงไป อย่าตกลงไปในนั้น แต่ภายใต้การรุกรานที่รุนแรงของเขา เธอแทบไม่มีทางถอยเลย

ฮ่อฉวนสือไม่ได้พูดอะไร เมื่อได้ยินเสียงประตูปิด"ปัง" เขาก็ยื่นมือออกไปลูบที่แก้ม

ความร้อนรุ่มยังคงเคลื่อนไหวอย่างดุเดือดในร่างกาย นี้มันยาอะไรกันแน่ ถึงดุเดือดขนาดนี้...

เขาคิดว่าตัวเองจะโกรธ ท้ายที่สุดสถานการณ์ในวันนี้ไม่ใช่สิ่งที่เขาต้องการสร้าง มันคือยาเสพติดในร่างกายที่สร้างปัญหา ไม่ใช่ความตั้งใจของเขา

แต่เขากลับสงบลงอย่างน่าประหลาดใจ เข้าห้องน้ำอย่างสงบแล้วเอาตัวเองไปแช่น้ำเย็นโดยตรง

ความหนาวเย็นทำให้จิตใจของเขาสงบลงสักพัก เขามองตัวเองในกระจก ดวงตาของเขายังคงแบกรับการปล้นอันดุเดือดที่ไม่จางหายไป

สิงโตที่สมบูรณ์แบบ เมื่อเจอเหยื่อตัวโปรดมันจะต้องฉีกเหยื่อออกเป็นชิ้นๆ ก่อนแล้วค่อยๆเพลิดเพลินไปทีละนิด

เมื่อกี้ที่เขาทำกับสือฮว่านั้นก็รู้สึกเช่นนี้

อยากจะเอาเธอมาเป็นของตัวเองและอยากจะซ่อนเธอไว้ เพื่อที่เขาจะได้เห็นเธอเท่านั้น

ตี้เซิ่งใหญ่โตขนาดนี้ มือของเขานั้นไม่สะอาดอยู่แล้ว หรือจะบอกว่าเขาเป็นสัตว์กินเนื้อที่ดุร้าย เพียงแค่ว่ายิ่งมีสิ่งมีชีวิตที่อันตรายมากเท่าไหร่ก็ยิ่งชอบทำให้ตัวเองดูเหมือนไฟที่ไร้มนุษยธรรมมากขึ้นเท่านั้น

เมื่อความร้อนรนในร่างกายของเขาลดลง เขาก็ออกมาอย่างใจเย็น เปลี่ยนชุดนอนแล้วก็ก้มลงหยิบขวดไวน์ออกมาจากตู้

หน้าต่างในห้องนั้นเปิดอยู่ ลมแรงที่พัดเข้ามาจากด้านนอกอย่าไม่มีหยุด ราวกับว่ามันพัดเข้ามาในหัวใจที่ปิดมานานของเขา

ถัดไป สือฮว่าเช็ดริมฝีปากของตัวเองอย่างแรง

นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่จูบกับเขา แต่ครั้งนี้มันทำให้เธอรู้สึกว้าวุ่นใจมาก ราวกับว่าถ้าเธอไม่หยุดมัน สิ่งอื่นที่ควรจะเกิดขึ้นก็จะเกิดขึ้น

ฮ่อฉวนสือรักเธอเหรอ？

คำตอบคือไม่ได้รัก

เขาแค่ทำตามสัญชาตญาณของร่างกาย เขาแค่ต้องการมันและเธอก็บังเอิญอยู่ที่นั่น ถ้าเปลี่ยนเป็นผู้หญิงคนอื่น เขาอาจจะทำแบบเดียวกัน

เมื่อคิดแบบนี้ สือฮว่าก็รู้สึกผิดหวังเล็กน้อย เธอเคยคิดว่าฮ่อฉวนสือสูงส่งอย่างไม่สามารถไปพัวพันได้ คิดว่าไม่มีความรักไหนมาทำลายเขาได้ แต่เมื่อกี้เธอเพิ่งรู้ว่า จริงๆแล้วฮ่อฉวนสือก็มีปฏิกิริยาปกติของผู้ชาย

เธอเม้มริมฝีปากพลางนอนลงบนเตียงและไม่สามารถหลับไปได้ รู้สึกว่าจูบนั้นถูกแทรกซึมเข้าไปในเลือด

ทั้งสองไม่พูดทั้งคืน เช้าในวันรุ่งขึ้นเธอก็ไม่รีบออกไป เจอฮ่อฉวนสือตอนนี้ เธอคงจะอาย ดังนั้นจึงต้องรอให้เขาออกไปก่อน

แต่เธอแอบฟังอยู่เป็นเวลานานก็ไม่ได้ยินเสียงเครื่องยนต์ของรถ เห็นได้ชัดว่าฮ่อฉวนสือยังอยู่ที่บ้าน

สือฮว่าลุกที่ท้องและหิวเล็กน้อย ผู้ชายคนนี้จะออกไปเมื่อไหร่เนี่ย