องค์ชายวายร้ายอยากเป็นพ่อ นิยาย บท 238
จักรพรรดิอวี้ตี้เดินไปที่จวินเซียวเซียว เมื่อเสนาบดีเฉินได้ยินข่าวนี้ เขาก็รู้ว่าเฉินอวิ๋นเอ๋อร์ทำให้ตระกูลเฉินเสียหาย
จวินเซียวเซียวไม่ได้พบจักรพรรดิอวี้ตี้มาสักระยะหนึ่งแล้ว
เมื่อเห็นจักรพรรดิอวี้ตี้ นางจึงประหลาดใจ และรีบไปพบคนขับรถม้า
คืนนั้นจักรพรรดิอวี้ตี้พักที่ตำหนักสุ่ยฮัว
เฉินอวิ๋นชูนอนไม่หลับทั้งคืน นางนั่งอยู่บนเตียงและมองไปที่ประตู แต่ท้ายที่สุดนางก็ไม่รอจักรพรรดิอวี้ตี้
“ฮองเฮา ได้เวลาพักผ่อนแล้วเพคะ”
ป้าซีเข้ามาจากข้างนอกและถอนสายบัว และนำเสื้อคลุมมาสวมให้เฉินอวิ๋นชู
เฉินอวิ๋นชูดึงเสื้อคลุมออก แล้ววางลงมือบนป้าซีอย่างเย็นชา
ป้าซีมองไปที่เฉินอวิ๋นชู: “ฮองเฮาถนอมพระวรกายด้วยเพคะ”
เฉินอวิ๋นชูส่ายหัว：เมื่อก่อนข้าคิดมาโดยตลอดว่าข้าสามารถไม่ถือสาได้ เพราะข้าก็รักพระองค์เช่นกัน
แต่เมื่อพระองค์ไปที่นั่นและมีหญิงอื่นอีกคนหนึ่ง ข้าถึงได้รู้ว่าข้าทำไม่ได้”
ป้าซีจัดเสื้อผ้าให้เฉินอวิ๋นชู และหันหลังไปรินน้ำอุ่นมาหนึ่งจอก：“ฮองเฮา ดื่มน้ำหน่อยเพคะ”
เฉินอวิ๋นชูเงยหน้าขึ้นมองป้าซี：“ข้าอยากจะไปดู เจ้าไปเป็นเพื่อนข้าเถอะ”
“เพคะ”
เฉินอวิ๋นชูออกมาจากตำหนักเฟิ่งอี๋ และไปที่ตำหนักบำรุงฤทัย นางยืนอยู่นอกตำหนักบำรุงฤทัยสักพัก นอกจากขันทีและนางกำนัลที่อยู่เวรยามแล้ว นางก็ไม่เห็นคนอื่นเลย
ป้าซีถามว่า：“ฮองเฮา ยังจะเสด็จไปหรือไม่เพคะ？”
“ยังพอมีเวลา ไปดูกันเถอะ”
เฉินอวิ๋นชูเดินไปที่ตำหนักสุ่ยฮัว และป้าซีก็เดินตามไป
ทั้งสองมาถึงด้านนอกตำหนักสุ่ยฮัว ประตูตำหนักยังคงปิดอยู่
ป้าซีเดินไปดูที่ประตู และเห็นว่าในตำหนักยังเงียบสงบ
ป้าซีหันกลับมาและไม่พูดอะไร
เฉินอวิ๋นชูยืนอยู่อยู่ครู่หนึ่ง：“สวีกงกงล่ะ？”
นางยังคงไม่ยอมแพ้
ป้าซีหันหลังเดินกลับไป แล้วเคาะประตู
ไม่นานก็มีคนออกมาจากข้างใน และเป็นสวีกงกงที่ออกมา
เมื่อเห็นป้าซี สวีกงกงก็รู้ว่าฮองเฮาเสด็จมา เขาจึงรีบออกมาและคารวะเฉินอวิ๋นชู เขามองไปรอบ ๆ และเห็นว่าไม่ใคร：“ฮองเฮาทรงมาได้อย่างไร？ป้าซี เร็วเข้า รีบพาฮองเฮากลับไปที่ตำหนัก”
ป้าซีจึงพาเฉินอวิ๋นชูกลับไป
ระหว่างทางเฉินอวิ๋นชูเวียนศีรษะและขาอ่อนแรง
ป้าซีรีบช่วยพยุงไว้ และได้ยินเฉินอวิ๋นชูกล่าวว่า：“ยามเช้าตรู่ได้ผ่านพ้นไปแล้ว เพียงแค่ไม่ได้ไปวิมานบนสวรรค์ แต่ยังอยู่ที่นี่
หลายปีที่ผ่านมาข้าไม่เคยล่าช้าจนกระทั่งถึงเวลานี้”
ป้าซีมองไปที่เฉินอวิ๋นชู：“ฮองเฮา ถนอมพระวรกายด้วยเพคะ”
เฉินอวิ๋นชูพยักหน้า：“องค์จักรพรรดิทรงไร้ความปรานีที่สุด เป็นข้าที่ลืมหน้าที่ ป้าซี……”
“ฮองเฮาเพคะ……”
“กลับกันเถอะ！”
“เพคะ！”
ตำหนักหวาหยาง
พระมเหสีหวาประหลาดใจ：“เมื่อคืนฝ่าบาททรงประทับอยู่ที่ตำหนักสุ่ยฮัวหรือ？”
แม่นมเว่ยกล่าวว่า：“เป็นความจริงเพคะ และเช้าวันนี้ก็ยังไม่ทรงตื่น”
“ช่างดีเสียจริง ฝ่าบาททรงไปเปิดหูเปิดตา หรือว่ามีอะไรผิดปกติหรือไม่？” พระมเหสีหวาจัดดอกไม้ด้วยความสงสัย
แม่นมเว่ยไม่รู้ว่าจะตอบอย่างไร
พระมเหสีหวาจึงกล่าวว่า：“แม่นม เรื่องที่ให้เจ้าไปถามเมื่อวาน ถามแล้วหรือไม่？”
“ถามแล้วเพคะ” แม่นมเว่ยรีบตอบ
“ว่าอย่างไรบ้าง？”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: องค์ชายวายร้ายอยากเป็นพ่อ