องค์ชายวายร้ายอยากเป็นพ่อ นิยาย บท 369

ท่านราชครูจวินเป็นผู้ที่อดีตจักรพรรดิทรงฝากฝังให้ช่วยดูแลบุตร เขาร่างกำหนดการต่าง ๆ มากมายให้ต้าเหลียง อดีตจักรพรรดิทรงไว้วางพระทัยท่านราชครูจวิน และถือว่าท่านราชครูจวินเป็นสหายสนิทสนม ทั้งสองสนิทกันมากจนสามารถสวมกางเกงตัวเดียวกันได้

ตอนที่ท่านราชครูจวินยังเด็ก อดีตจักรพรรดิเคยช่วยชีวิตเขาไว้ และเขาก็รู้จักบุญคุณมาโดยตลอด

ฉีเฟยอวิ๋นเข้าใจว่านี่คือคนที่รู้จักบุญคุณ

“เสด็จแม่เพคะ ในเมื่อเป็นเช่นนี้ เหตุใดเขาถึงได้โอนเอนมาโดยตลอด ทำให้คนอื่นไม่รู้ว่าเขาคิดอะไร และจุดประสงค์ของเขาคืออะไร”

พระพันปีรู้สึกขบขัน：“เจ้านี่นะ บางทีข้าก็รู้สึกว่าเจ้าฉลาด และบางที่ก็รู้สึกว่าเจ้าโง่เขลา

เส้นทางของจักรพรรดิไม่ใช่ว่าแค่ว่าจะรักษาบ้านเมืองไว้ได้อย่างไร แต่ยังรวมถึงกลยุทธ์ในราชสำนักด้วย

ผู้คนด้านล่างไม่สามารถยืนในตำแหน่งเดียวกันได้ ยกตัวอย่างเช่นแม่ทัพฉีท่านพ่อของเขาเป็นคนของฝ่าบาท และฉีกั๋วกงก็เป็นคนของฝ่าบาทเช่นกัน

แต่คนของฝ่าบาทต้องทำอะไร？

พวกเขาต้องเป็นกลาง และไม่ต้องพูดอะไรในยามปกติ เพียงแค่ทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ก็พอแล้ว

ทางด้านเสนาบดีเฉินและท่านราชครูจวิน ทั้งสองเป็นฝ่ายตรงกันข้าม และไม่ใช่คนของฝ่าบาทหรอกหรือ？

ไม่ใช่เช่นนั้น

เพียงแต่ในช่วงเวลาที่สงบสุข ฝ่าบาทสามารถมองดูพวกเขาเป็นปฏิปักษ์ต่อกันได้

แต่เมื่อมีบางอย่างเกิดขึ้น ฝ่าบาทจำเป็นจะต้องแต่งตั้งคนที่พระองค์ทรงไว้วางพระทัย

ฝ่าบาททรงเคารพท่านราชครูจวิน แต่ก็โปรดปรานฮองเฮาของตระกูลเฉิน นี่หมายความว่าอย่างไร？

แสดงให้เห็นว่าในพระทัยของฝ่าบาทนั้นชัดเจนมาก ไม่ว่าจะเป็นเสนาบดีเฉินหรือท่านราชครูจวิน พวกเขาต่างก็จงรักภักดีต่อฝ่าบาท แต่ฝ่าบาททรงต้องการมากกว่าความจงรักภักดี

บางครั้งก็ไม่สามารถให้พวกเขาร่วมมือกันได้

เมื่อพวกเขาเป็นปฏิปักษ์ต่อกัน ฝ่าบาทคือผู้ที่พวกเขาต้องการจะแย่งชิงกันเพื่อประจบประแจง แต่เมื่อพวกเขาร่วมมือกัน พวกเขาก็จะรู้สึกว่ามันไม่น่าสน แล้วเช่นนั้นพวกเขาจะทำอะไร？

พวกเราก็ต้องจัดการกับผู้ที่ส่งเสียงเจื้อยแจ้ว คนผู้นี้ก็ไม่ใช่ใครอื่น แต่เป็นฝ่าบาทองค์ปัจจุบัน

ส่วนคนรอบข้าง เจ้าให้เขากินอิ่มมากจนเกินไปมันก็ไม่ใช่เรื่องดี พอหิวนิดหน่อย นั่นก็จะเป็นเหตุผล”

ฉีเฟยอวิ๋นเหงื่อออก：“เสด็จแม่ทรงตรัสได้ถูกต้องเพคะ”

“เจ้ารู้หรือไม่ว่าเหตุใดฝ่าบาทถึงไม่เลือกผู้อื่น แต่กลับเลือกจวินเซียวเซียวเข้ามาในวัง？” พระพันปีตรัสถาม ฉีเฟยอวิ๋นส่ายหัว แม้ว่านางจะรู้แต่ก็ไม่กล้าพูด

พระพันปียิ้ม：“ในใต้หล้านี้มีเพียงฝ่าบาทที่ไม่มีความผิด แต่ข้าราชบริพารบางคนก็ได้ประโยชน์เช่นกัน ยกตัวอย่างเช่นตระกูลเฉิน แม้ว่าตระกูลเฉินจะเป็นขุนนาง แต่ตระกูลเฉินก็มีแม่ทัพสองคน อีกทั้งยังไปอยู่ที่ชายแดน นี่ไม่ธรรมดาเลย

ส่วนบุตรสาวที่แต่งเข้ามาในวังก็ได้รับความโปรดปรานเป็นอย่างมาก

บุตรสาวของตระกูลจวินถูกลิขิตให้มีชื่อเสียงเลื่องลือไปทั่ว ในเรื่องนี้จวินเซียวเซียวฉลาดกว่าจวินฉูฉู่มาก และให้ความร่วมมือกับแผนการของท่านราชครูจวินตั้งแต่ต้น

แต่จวินฉูฉู่เป็นเหมือนหงส์ที่น่าเกรงขามที่สุดบนกิ่งไม้

นางไม่ได้คิดว่าจะนั่งในตำแหน่งนั้นอย่างไร และเทียบไม่ได้กับความสุขสบายของเจ้า”

“เสด็จแม่ หม่อมฉันตื่นตระหนกเพคะ”

“ไม่มีอะไรต้องตื่นตระหนก เจ้าเพียงแค่จำไว้ว่าอย่าเสียใจกับเรื่องที่ผ่านไปแล้ว และคิดให้ดีก่อนที่จะทำว่าเจ้าต้องการอะไร"

ในวังมีสตรีนับไม่ถ้วน แต่ในตอนนี้เหลือเพียงแค่ข้ากับพระมเหสีหวา และเป็นเหตุผลที่ดีที่สุด”

“เสด็จแม่ทรงรักอดีตจักรพรรดิ พระมเหสีหวาก็เช่นเดียวกันเพคะ”