องค์ชายวายร้ายอยากเป็นพ่อ นิยาย บท 491

ตงเอ๋อร์หมุนตัวเดินออกไป อ๋องตวนรีบโค้งเอวอุ้มอวิ๋นหลัวฉวนขึ้นมา อวิ๋นหลัวฉวนดึงแขนเสื้อข้างหนึ่งของอ๋องตวนไว้ และกล่าวว่า“มันจะตกเพคะ!”

“ไม่ตกหล่นลงหรอก !ข้าไม่มีทางให้ฉวนเอ๋อร์ตกลงไปแน่“อ๋องตวนอุ้มอวิ๋นหลัวฉวนเข้าไป อวิ๋นหลัวฉวนถูกวางลงอ๋องตวนจึงรีบหยิบกระปุกยาแล้วเทยาออกมาสองเม็ด จากนั้นก็ได้กินกันคนละเม็ด

อ๋องตวนมีความคึกคักอย่างเต็มที่ นั่งลงแล้วดึงจับคางของอวิ๋นหลัวฉวนขึ้น และจูบสัมผัสกล่าวว่า“ฤทธิ์ยารวดเร็ว ข้ารู้สึกร้อนเหลือเกิน ฉวนเอ๋อร์ร้อนหรือไม่?”

อวิ๋นหลัวฉวนพยักหน้า ทั้งตัวของนางร้อนรุ่มเช่นกัน

อ๋องตวนถามว่า“สองเดือนมานี้เจ้าไม่สนใจข้า ข้าอยากจะรู้ว่าเพราะเหตุใด?”

อวิ๋นหลัวฉวนไม่รู้จะทำอย่างไรดี เลยพลิกตัวไป

“ฉวนเอ๋อร์ ใช่หรือไม่ว่าข้า.....มีสิ่งหนึ่งสิ่งใดที่ทำไม่ถูกต้อง?ทำให้เจ้าไม่พึงพอใจ ข้าได้เริ่มตั้งใจทำภารกิจในทุกวันแล้ว”ตั้งใจทำภารกิจที่ดีคือการเรียนรู้ที่เป็นท่านอ๋องที่ชอบมีมาตรฐาน เพื่อที่จะทำคุณประโยชน์แก่อาณาประชาราษฎร์นั่นเอง

“มิใช่เรื่องนี้เพคะ”อวิ๋นหลัวฉวนไม่รู้ว่าควรจะพูดอย่างไร

“เช่นนั้นคือเรื่องอันใดหรือ?”อ๋องตวนมีความรู้สึกเป็นกังวลใจ

อวิ๋นหลัวฉวนหมุนตัวมองอ๋องตวน และกล่าวว่า“ท่านอ๋องยังนึกถึงจวินฉูฉู่อยู่หรือไม่เพคะ?”

อ๋องตวนชะงักงัน มีความรู้สึกที่ไม่รู้จะตอบว่าอย่างไรดี

อวิ๋นหลัวฉวนมีสีหน้าไม่ดี นางกล่าวว่า“มิใช่หม่อมฉันที่พยายามอิจฉาริษยา แต่ไม่รู้ว่าช่วงนี้เป็นอะไร เพียงแค่อยู่กับท่านอ๋อง ก็นึกถึงจวินฉูฉู่แล้ว นึกถึงอดีตของท่านอ๋องกับจวินฉูฉู่ที่รักกันกลมเกลียว หม่อมฉันก็รู้สึกไม่ดีแล้วเพคะ”

“ฉวนเอ๋อร์ จวินฉูฉู่เคยเป็นพระชายาของข้า ข้าดูแล้ว นางทำเรื่องไม่ดีจริงๆ ไม่คุ้มค่ากับการที่ข้าต้องรักใคร่ ข้ามีฉวนเอ๋อร์แล้วยิ่งไม่ได้ให้ความสนใจอะไรที่ตัวนาง แต่ข้าไม่สามารถปฏิเสธได้ ว่าในใจของข้ายังมีภาพเงาของนางอยู่

แต่ข้าไม่มีทางปฏิบัติต่อเจ้าอย่างคนใจเป็นสองแน่นอน!

นางตายแล้ว ฉวนเอ๋อร์ยังต้องคิดเล็กคิดน้อยอะไรกันหรือ?”

อวิ๋นหลัวฉวนรู้สึกน้อยใจอย่างมาก กล่าวด้วยความอึดอัดว่า“หม่อมฉันก็ไม่อยากคิดเล็กคิดน้อย แต่ข้ามักไม่เป็นสองรองใคร และจับต้องนึกแต่เรื่องนี้เลยข้ามผ่านมันไปไม่ได้เลยเพคะ”

อวิ๋นหลัวฉวนก็ไม่อยากเป็นเช่นนี้ แต่พอนางนึกว่าในใจของท่านอ๋องมีจวินฉูฉู่ นางก็รู้สึกไม่สบายใจแล้ว

อ๋องตวนนั่งอีกด้าน เริ่มมึนงง

ตงเอ๋อร์ออกไปได้มุ่งตรงไปที่จวนแม่ทัพ ครั้งนี้อาอวี่กำลังเดินออกมาจากจวนแม่ทัพ เขาก็เพิ่งจะส่งฉีเฟยอวิ๋นไว้ที่จวนแม่ทัพ เปลี่ยนชุดแล้วก็เตรียมจะออกไปหาตงเอ๋อร์ เรื่องที่ตกลงสัญญาไว้แล้ว ไม่สามารถที่จะไม่ทำได้

ทั้งสองฝ่ายเจอกัน ตงเอ๋อร์ชะงักงันก่อน เห็นอาอวี่สวมใส่ชุดสีดำ บุคลิกหน้าเกรงขาม คิดไม่ถึงว่าจะมีอาการใจลอยแบบนี้

อาอวี่เดินออกมาจากจวนแม่ทัพแล้วกล่าวทักทายว่า“มาหาข้าหรือ?”

“อืม ใช่ ชุดของท่านชุดนี้สวยจริง ซื้อมาจากที่ใดกันหรือ?”ตงเอ๋อร์อดไม่ได้ที่จะกล่าวชื่นชม ไม่ยอมรับไม่ได้เลยว่าอาอวี่หน้าตาไม่เลวและเสื้อผ้ก็ไม่เลวด้วย

อาอวี่ก้มศีรษะลงมอง กล่าวว่า“นี่คือชุดที่แม่นางอวิ๋นจิ่นมอบแก่ข้า สวยหรือไม่?”

“สวยมาก!”ตงเอ๋อร์มีความคิดหนึ่ง อาอวี่กับอวิ๋นจิ่นเป็นคู่กันกลุ่มเดียวกันแน่นอน

“ไปกันเถิด พวกเราไปเผากระดาษกัน”ตงเอ๋อร์พาอาอวี่เดินออกไป ไม่นานทั้งสองคนก็มาถึงวัดกวงลู่ที่กรมพิธีการจัดการทำงานกัน

อาอวี่เงยหน้าขึ้นมองตงเอ๋อร์และกล่าวถามว่า”ท่านคงไม่คิดที่จะตีคู่หมั้นท่านเฉาเหวินผู้นั้นตายหรอกนะ หลังจากนั้นก็มาเผากระดาษตั๋วเงินให้เขา?”

“ท่านนี่ทึ่มจริง”ตงเอ๋อร์ก้าวเท้าเดินขึ้นไป อาอวี่เดินขึ้นตามไปที่วัดกวงลู่ พอมาถึงด้านในวัดกวงลู่ ได้มีคนออกมาถามว่าเป็นผู้ใดต้องการมาทำสิ่งใด

“ข้าเป็นคนของจวนกั๋วกง ชื่อตงเอ๋อร์ พวกท่านเข้าไปแล้วบอกกล่าวรองเสนบดีเฉาเหวินด้วยว่าข้ามาแล้ว มีเรื่องจะคุยกับเขา”