องค์ชายวายร้ายอยากเป็นพ่อ นิยาย บท 534

ชีวิตก็เหมือนละคร ละครก็เหมือนชีวิต ประโยคนี้ไม่ได้โกหกจริง ๆ

ฉีเฟยอวิ๋นไม่อยากเจอซูมู่หรง แต่ก็ต้องเจอซูมู่หรง

ซูมู่หรงโน้ใตัวลงไปดึงฉีเฟยอวิ๋นขึ้นมาจากพื้น และถามฉีเฟยอวิ๋นว่า：“ทำไมเจ้ากลับมาอีกแล้ว ตัดใจจากผมไม่ได้ใช่ไหม？”

ทันใดนั้นฉีเฟยอวิ๋นก็พบว่าเมื่อผู้ชายคนหนึ่งกำลังมีความรัก เขาจะไม่สามารถสำรวมได้ ยกตัวอย่างเช่นซู่มู่หรง เธอไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่าซูมู่หรงจะเป็นคนแบบนี้ แต่ตอนนี้ไม่ว่าจะมองอย่างไรก็รู้สึกว่าเขาเหมือนเติ้งถูจื่อ (ผู้ที่มักมากในกาม)

ก่อนหน้านี้ซูมู่หรงเป็นคนเย็นชาและเข้าถึงได้ยาก แต่ตอนนี้เหมือนเปลี่ยนเป็นคนละคน

ฉีเฟยอวิ๋นรู้สึกว่านี่เป็นสิ่งจอมปลอม

แต่ถึงแม้ซูมู่หรงจะกลายเป็นเถ้าถ่าน เธอก็จำได้

“เกิดเรื่องขึ้นนิดหน่อย ฉันถูกฆ่าและน่าจะสลบไป เลยมาที่นี่” ฉีเฟยอวิ๋นยิ้มอย่างเก้อเขิน เธอเกือบจะบอกกับซูมู่หรงว่าอันที่จริงแล้ว เธอสัมผัสได้ว่าซูมู่หรงตกอยู่ในอันตราย ดังนั้นเธอจึงมาที่นี่

ฉีเฟยอวิ๋นสรุปได้ว่าเมื่อใดก็ตามที่ซูมู่หรงเกิดเรื่องขึ้นและต้องการเธอ เธอก็จะข้ามเวลากลับมาหาที่นี่ เพื่อมาช่วยซูมู่หรง

ในตอนนี้ก็เช่นกัน

ฉีเฟยอวิ๋นรู้สึกผิดหวังเล็กน้อย เธอบอกแล้วว่าจะไม่กลับมาที่นี่ แต่ก็กลับมา

เป็นเรื่องที่ทำอะไรไม่ถูก การหายไปนานครั้งก่อนกลายเป็นการพบกันอีกครั้ง

ซูมู่หรงหยิบกุญแจมือออกมาและใส่กุญแจมือฉีเฟยอวิ๋น จากนั้นก็ลูบหัวของฉีเฟยอวิ๋น และไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้น

“หัวหน้า คุณกำลังจะทำอะไร？” ฉีเฟยอวิ๋นดึงมือกลับมาและพยายามที่จะปลดกุญแจมือออก ซูมู่หรงยิ้มและก้มหน้าลงจูบก้มของฉีเฟยอวิ๋น

ฉีเฟยอวิ๋นผงะและมองขึ้นไปที่ซูมู่หรง ราวกับว่าเห็นสัตว์ประหลาด

“หัวหน้า คุณทำอะไร？”

“ผมต้องการคุณ！” ซูมู่หรงยิ้มอย่างสดใส ฉีเฟยอวิ๋นทำอะไรไม่ถูก และคิดว่านี่เป็นสิ่งที่น่าละอาย ฉีเฟยอวิ๋นรู้สึกครั้งนี้คงยากที่จะกลับไป

“หัวหน้า คุณมีอาการผิดปกติทางจิตหรือเปล่า ถึงอย่างไรที่นี่ก็เป็นโรงพยาบาลจิตเวช” ฉีเฟยอวิ๋นยังคงพยายามที่จะปลดกุญแจมือ

ในฐานะที่เป็นบุคลากรทางการแพทย์ที่ได้รับการฝึกฝนมาเป็นอย่างดี การปลดกุญแจมือจึงไม่ใช่ปัญหา แต่ฉีเฟยอวิ๋นรู้สึกว่ามันไม่ง่ายขนาดนั้น

ซูมู่หรงดึงเล็กน้อย และพาฉีเฟยอวิ๋นไปตรวจดูสถานการณ์โดยรอบ

ฉีเฟยอวิ๋นไม่สามารถปลอดออกได้ เธอจึงถามซูมู่หรงว่า：“หัวหน้า ที่นี่คือโรงพยาบาลจิตเวชใช่หรือไหม ทำไมถึงกลายเป็นสถานที่บริจาคอวัยวะใต้ดินได้”

“เดิมทีที่นี่เป็นโรงพยาบาลจิตเวชจริง ๆ แต่ผู้อำนวยให้ผู้ป่วยทางจิตที่กำลังจะตายที่นี่บริจาคอวัยวะเพื่อผลประโยชน์ส่วนตัว ในตอนแรกก็ไม่มีอะไร เขาไม่ได้สนใจว่าเขาจะตาย แต่ต่อมาเขาโลภมากขึ้นเรื่อย ๆ และเริ่มใช้ผู้ป่วยทางจิตที่นี่เป็นเส้นทางในการสร้างรายได้มหาศาล

สามปีที่ผ่านมามีคนซื้อขายอวัยวะไม่น้อยเลย เมื่อก่อนเรื่องนี้ได้รับความสนใจมาก และบอกว่าการลักลอบนำเข้าอวัยวะในประเทศของเรามีแนวโน้มเพิ่มสูงขึ้น

ผมรับช่วงต่อเรื่องนี้ จึงต้องมาที่นี่”

หลังจากที่ได้ฟังเรื่องนี้แล้ว ฉีเฟยอวิ๋นก็รู้สึกสับสนเล็กน้อย ดูเหมือนว่าจะไม่มีเรื่องอันตรายใด ๆ แล้วเธอมาที่นี่ได้อย่างไร？

อย่างไรก็ตามการซื้อขายอวัยวะของคนพวกนี้ เป็นเรื่องที่น่าเกลียดชัง ตายไปก็ไม่น่าเสียดาย

ไม่นานก็มีคพุ่งเข้ามาจากข้างนอก ฉีเฟยอวิ๋นกำลังวางแผนที่จะหลบหนีง ซูมู่หรงดึงมือ และมือของเธอก็ยังใส่กุญแจมืออยู่ เธอจึงถูกซูมู่หรงดึงออกไป