องค์ชายวายร้ายอยากเป็นพ่อ นิยาย บท 538

อวิ๋นหลัวฉวนหาสถานที่ที่เงียบสงบและเผาศพของจงชินอ๋อง และเก็บเถ้ากระดูกไว้ในโลงศพขนาดเล็ก

จากนั้นก็ปักป้ายหน้าหลุมฝังศพ และอวิ๋นหลัวฉวนก็หันหลังจากไปอย่างไม่อาลัยอาวรณ์

ตงเอ๋อร์หันกลับไปมองและถามอย่างเป็นกังวลว่า：“เช่นนี้จะถูกค้นพบหรือไม่เจ้าคะ？”

“ไม่หรอก” อวิ๋นหลัวฉวนไปบนขึ้นรถม้าและกลับเข้าไปในเมือง

ในที่สุดอวิ๋นหลัวฉวนก็เข้าใจความรู้สึกในตอนนั้นที่อ๋องตวนมาส่งจวินฉูฉู่ หากปล่อยวางได้ก็จะไม่ต้องนึกถึงมัน

จะไม่ชอบก็ได้ แต่ก็ทำอะไรไม่ได้เช่นกัน

หลังจากที่เห็นว่ารถม้าจากไปไกลแล้ว คนคนหนึ่งก็เดินออกมาจากที่ที่ไม่ไกลมากนัก คนผู้นี้สวมหน้ากากและมองดูหลุมฝังศพที่โดดเดี่ยวอย่างเหม่อลอยอยู่นาน

“นายท่าน เราควรไปกันได้แล้ว！” ผู้หญิงที่อยู่ข้างหลังกล่าว ผู้ที่สวมหน้ากากโบกมือ และผู้หญิงที่อยู่ที่ข้างหลังก็หันหลังจากไปอย่างไม่เต็มใจ

ผู้ที่สวมหน้ากากมองดูอยู่ครู่หนึ่ง จากนั้นก็ยกมือขึ้น เสียงดังปัง และป้ายหน้าหลุมฝังศพถูกดึงออก โลงศพที่อยู่ในหลุมฝังศพกระจัดกระจายออกไป เถ้ากระดูกข้างในลอยไปตามลมท่ามกลางหิมะ และหน้ากากก็จะปลิวก็ปลิวออกไป ผู้ที่สวมหน้ากากจับหน้ากากผีไว้และหันหลังเดินจากไป

“หาทางส่งข่าวบอกพระชายาตวนว่าหลุมฝังศพถูกทำลายแล้ว” ผู้ที่สวมหน้ากากสั่งก่อนที่จะจากไป

ผู้หญิงคนนั้นตอบรับอย่างไม่เต็มใจ：“เจ้าค่ะ”

เมื่ออวิ๋นหลัวฉวนกลับไปถึงเมืองหลวง นางก็กลับไปที่จวนอ๋องตวนก่อน จากนั้นก็อาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า และเก็บเสื้อผ้าเตรียมที่จะจากไป

อ๋องตวนดื่มชาที่กองสอดแนมสองสามกาจนเกือบจะเมาแล้ว จึงถูกปล่อยให้ออกมา แต่เมื่อเขากำลังจะจากไป ก็มีคนเข้ามาและพูดเบา ๆ ข้างหูของหวังฮวายอัน

หวังฮวายอันมองไปที่อ๋องตวนและหยุดเขาไว้：“อ๋องตวน！”

อ๋องตวนหันกลับมา หวังฮวายอันกล่าวว่า：“พระชายาตวนเก็บศพของหนานกงเซวียนเหอด้วยตนเอง จากนั้นก็เผาและฝังศพ”

สีหน้าของอ๋องตวนทรุดลง：“กั๋วจิ้วหมายความว่าอย่างไร？เรื่องนี้ยังต้องให้พระชายาตวนต้องโทษด้วยหรือไม่？ข้าเห็นแล้วว่าศพนั่นถูกโยนทิ้งไว้”

หวังฮวายอันรู้สึกประหลาดใจ：“ดูไม่ออกเลยอ๋องตวนรักพระชายาตวนอย่างลึกซึ้ง ข้าคิดว่าอ๋องตวนจะวู่วามแล้วไปคิดบัญชีกับพระชายาตวนเสียแล้ว ไม่คิดเลยว่าจะมีท่าทีเช่นนี้ เพียงแต่อ๋องตวนปฏิบัติเช่นนี้ต่อพระชายาตวน เชื่อว่าฮูหยินใหญ่กั๋วกงจะต้องดีใจมาก

แต่มีบางเรื่องที่อ๋องตวนต้องเตรียมใจไว้บ้าง”

“เรื่องอะไรขึ้น？” อ๋องตวนเป็นกังวลว่าเรื่องนี้จะเกี่ยวโยงไปถึงอวิ๋นหลัวฉวน และในเวลานี้เขาก็ไม่ควรจะทะเลาะกันเพราะความหึงหวง

หวางฮวายอันกล่าวว่า：“หลุมฝังศพถูกคนทำลายแล้ว คนของกองสอดแนมไปที่นั่น และเห็นงว่าถูกคนทำลายไปแล้ว ทำไมเจ้ายังไม่รู้”

“……” สีหน้าของอ๋องตวนทรุดลง：“ใครเป็นคนทำ？”

“ประการแรกไม่ใช่กองสอดแนม ประการที่สองไม่ใช่อ๋องเย่ และประการที่สามก็ไม่ใช่อ๋องตวน เช่นนั้นอ๋องตวนคิดว่าใครเป็นคนทำ？”

สีหน้าของอ๋องตวนไม่น่ามองมากขึ้นเรื่อย ๆ แววตาของเขาลึกล้ำและคิดอะไรบางอย่างขึ้นได้ อ๋องตวนกัดฟันและกล่าวว่า：“หนานกงเซวียนเหอ？”

“……” หวางฮาวยอันไม่พูดอะไร อ๋องตวนมองไป：“คนของกองสอดแนมของพวกท่านน่าจะรู้ตั้งนานแล้วว่าคนผู้นั้นไม่ใช่จงชินอ๋อง？”

“ไม่ใช่คนของกองสอดแนมของข้าที่รู้ตั้งนานแล้วว่าคนผู้นั้นไม่ใช่จงชินอ๋อง แต่เป็นอ๋องเย่ที่รู้ตั้งนานแล้ว คราวนี้เป็นเพียงแผนการที่แอบหลบหนีไปอย่างแยบยล

กองสอดแนมเฝ้าสังเกตการณ์ตามคำสั่งของอ๋องเย่ ไม่คิดว่าจงชินอ๋องจะปรากฏตัวขึ้นจริง ๆ และโชคดีที่มีพระชายาตวน หากไม่ใช่เพราะพระชายาตวน จงชินอ๋องก็คงจะไม่ปรากฏตัวออกมา กองสอดแนมบอกว่าผู้ที่ปรากฏตัวออกมาสวมหน้ากากผี และเอาหน้ากากออกมาจากหลุมฝังศพ

ดูเหมือนว่าเขาอดไม่ได้ที่จะปรากฏตัวออกมา และสิ่งที่ทำให้เขาอดไม่ได้ที่จะปรากฏตัวออกมาก็คือพระชายาตวน”

“หนานกงเซวียนเหอ ข้ากับเจ้าคงอยู่ร่วมโลกกันไม่ได้！”

อ๋องตวนกัดฟันด้วยความโกรธแค้น

หวังฮวายอันกล่าวว่า：“เรื่องนี้เกรงว่าจะไม่ง่าย หนานกงเซวียนเหอตายไปแล้ว นี่เป็นการตัดสินของอ๋องเย๋ แม้ว่าต่อไปหนานกงเซวียนเหอจะปรากฏมา เขาก็จะเป็นเพียงคนผู้หนึ่ง และต้าเหลียงก็ไม่ยอมรับคนเช่นนี้

ราชวงศ์ก็ไม่ยอมรับเช่นกัน！”

อ๋องตวนมองไป：“อ๋องเย่ต้องการที่จะปลอดขวัญราษฎรเป็นการชั่วคราว？”

“ใช่ สำหรับต้าเหลียงแล้ว ไม่ต้องการจงชิน และไม่ต้องการผู้ที่สมรู้ร่วมคิดกันก่อกบฏ ดังนั้นหนานกงเซวียนเหอต้องตายและหายสาบสูญ