องค์ชายวายร้ายอยากเป็นพ่อ นิยาย บท 621

ฉีเฟยอวิ๋นและหนานกงเย่พูดคุยเรื่องแผนการของนาง นางให้อามู่ไปจัดการที่อื่น แล้วส่งมอบให้กับผู้ที่ติดตามนางอย่างลับ ๆ และซ่อนตัวอยู่ท่ามกลางราษฎร

โดยปกติแล้วจะปลอมเป็นคนธรรมดา เมื่อกำแพงเมืองถูกตีแตก ฉีเฟยอวิ๋นก็จะรวมตัวกับพวกเขา และเข้าไปในเมืองเพื่อค้นหาตระกูลผู้สูงศักดิ์ที่อามู่กล่าวถึง

อามู่อยู่ในแคว้นอู๋โยวเป็นเวลาสี่ปีแล้ว ในช่วงสี่ปีนั้นเขาเดินทางขอทานไปทั่วสารทิศ และเนื่องจากลักษณะพิเศษของการขอทาน อามู่จะเดินเตร่อยู่นอกกำแพงจวนของตระกูลผู้สูงศักดิ์ และเริ่มอย่างจริงจัง

เพราะนอกจวนของตระกูลผู้สูงศักดิ์จะโยนอาหารออกมา ไม่ว่าจะเป็นเศษข้าว ผลไม้เน่าเสีย หรือว่าเสื้อผ้าที่ขาดชำรุด ล้วนแต่มี

อามู่เป็นเด็กอายุหกเจ็ดขวบ เขาไม่มีความสามารถอื่น เขาติดตามยาจกที่อายุมากเพื่อขอทาน แต่ไม่ได้รับสิ่งที่ดี มักจะกินไม่อิ่มสวมเสื้อผ้าไม่อุ่น บางครั้งเพื่อหมั่นโถวสักอันก็ต้องยอมถูกทุบตีอย่างโหดเหี้ยม

คนเหล่านั้น ไม่มีใครสงสารอามู่ อามู่จึงต้องหาวิธีที่จะมีชีวิตรอด

เขายังเด็กเกินไปและไม่รู้อะไรเลย แต่เขารู้ว่าต้องกิน ครั้งก่อนเขาหยิบหมั่นโถวมาจากนอกจวนของตระกูลผู้สูงศักดิ์หนึ่งลูก หลังจากที่กินอิ่มแล้ว เขาก็หยิบเสื้อผ้ามาหนึ่งชุด

เมื่อเห็นว่าเขาเป็นเด็กก็มีคนนำอาหารมาให้เขา

ด้วยเหตุนี้ อามู่จึงไปขอทานอยู่รอบ ๆ จวนของตระกูลผู้สูงศักดิ์จนเคยชิน

บางครั้งเมื่อฝนตกหนัก แล้วเขาไม่มีที่หลบฝน เขาก็จะมุดเข้าไปในรูสุนัขหลังจวนของตระกูลผู้สูงศักดิ์ และหาชายคาเพื่อหลบฝน

ดังนั้นอามู่จึงรู้ว่าจวนของใครมีเงิน จวนของใครไม่มีเงิน

แต่เรื่องการเก็บเสบียงในบ่อน้ำนั้น อามู่รู้ไม่มากนัก

การพบในครั้งนี้ ถือว่าฉีเฟยอวิ๋นโชคดีจริง ๆ

อามู่บอกว่ามีเสบียงอยู่ในบ่อน้ำ และหนานกงเย่ก็พบแล้ว หลังจากนั้นเขาก็ไปค้นหาที่เมืองถาถ่าน เขาพบเสบียงและสมบัติมากมายนับไม่ถ้วน

เช่นนั้นจึงต้องสู้รบกับแคว้นอู๋โยว และจะต้องโจมตีไปจนถึงเมืองหลวงของแคว้นอู๋โยว

ฉีเฟยอวิ๋นอธิบายการแผนการของนางและกล่าวว่า：“ท่านอ๋อง มีกำลังคนไม่เพียงพอเพคะ และเรื่องนี้ต้องถูกเก็บเป็นความลับ ดังนั้นหม่อมฉันจะหาวิธีเรียกเจ้าแห่งอีกามา และให้มันคอยตรวจตราให้พวกเรา ทำตัวเป็นโจรที่ปล้นสุสาน”

“โจรที่ปล้นสุสาน？” หนานกงเย่สงสัย คำนี้เป็นคำที่แปลกใหม่มาก และไม่เคยได้ยินมาก่อน

ฉีเฟยอวิ๋นอธิบายว่า：“โจรที่ปล้นสุสานเป็นประวัติอันยาวนาน ในยุคสามก๊กโจดแโหดเหี้ยมและไร้ความปรานี โจโฉจัดตั้งกองกำลังทหารเพื่อไปขุดหลุมฝังศพ จากนั้นก็นำเงินและของมีค่าออกมาจากหลุมศพของผู้ที่มั่งคั่ง

คนเหล่านี้จึงเป็นโจรที่ปล้นสุสาน”

ฉีเฟยอวิ๋นรู้ว่หนานกงเย่สนใจในสิ่งที่นางพูด นางจึงอธิบายให้หนานกงเย่ฟังอย่างละเอียด

หนานกงเย่กล่าวว่า：“ดังนั้นอวิ๋นอวิ๋นจึงวางแผนที่จะจัดตั้งกำลังคนไปปล้นสุสาน เพื่อที่จะหาเสบียงและสิ่งของเหล่านั้นที่ซ่อนไว้ในจวนของตระกูลผู้สูงศักดิ์？”

“ถูกต้องเพคะ พวกเขามีอำนาจมากกว่าขุนนางที่ทุจริต หากสามารถนำสิ่งของที่อยู่ในจวนของพวกเขากลับไปได้ พวกเราก็จะมีเงินและมีเสบียง”

“พวกเขาไม่ต้องการแล้ว อวิ๋นอวิ๋นไปเอามาเถอะ แต่ความปลอดภัยต้องมาก่อน และอย่าทำให้ราษฎรที่นั่นตื่นตกใจ”

“อืม ท่านอ๋อง คนของจวินโม่ซ่างมาแล้วหรือเพคะ？”

“มาแล้ว และส่งของบางอย่างมาด้วย”

“แล้วรับไว้หรือไม่เพคะ？”

“เดิมทีข้าไม่ได้ต้องการ แต่พวกเขาทิ้งไว้และจากไป หากไม่รับไว้ก็ทำอะไรไม่ได้”

“ได้ประโยชน์แล้วแสร้งทำเป็นขาดทุน”

ฉีเฟยอวิ๋นรู้สึกขบขัน

หนานกงเย่กล่าวว่า：“ไม่คิดเลยว่าหลังการทั่วไปของพ่อค้าในแคว้นอู๋โยวจะแข็งแกร่งเช่นนี้ พวกเขาซ่อนสิ่งของไว้ใต้ดิน ประการแรกคือเพื่อหลบเลี่ยงหูตาของผู้คน ต่อให้โจรเข้ามาก็คงจะไม่คิดว่าพวกเขาซ่อนสิ่งของไว้ข้างใต้ ประการที่สองคือเมื่อหลบหนีไม่ทัน ก็สามารถทะลุลงไปข้างล่างได้ ข้างล่างมีรูระบายอากาศ และยังกันน้ำ ไม่ต้องพูดถึงฝนตกหนักเลย ต่อให้น้ำท่วมก็ไม่มีทางได้รับผลกระทบ

ในเวลานี้คนเหล่านั้นของแคว้นอู๋โยวต้องการที่จะจากไป และเมื่อกลับมา พวกเขาก็จะยังคงมีความมั่งคั่งเหมือนแต่ก่อน”

หนานกงเย่จูบฉีเฟยอวิ๋น ฉีเฟยอวิ๋นถอนหายใจ：“น่าเสียดาย ลิขิตฟ้าหรือจะสู้มานะตน ท่านอ๋องถูกเอาเปรียบแล้ว”

“ข้าจะถูกเอาเปรียบได้อย่างไร？”

“ทำไมจะไม่ได้？สิ่งเหล่านี้ ท่านอ๋องจะนำออกมาหรือเพคะ？” ฉีเฟยอวิ๋นเลิกคิ้วขึ้น

หนานกงเย่ไม่พูดอะไร ฉีเฟยอวิ๋นลุกขึ้น：“ท่านอ๋อง พระองค์ทรงจัดเตรียมคนไว้แล้วหรือไม่ และจะให้เริ่มขนของเหล่านั้นหรือไม่？”