องค์ชายวายร้ายอยากเป็นพ่อ นิยาย บท 646

ฉีเฟยอวิ๋นก็ยอมใจซะแล้ว ไม่เคยเห็นอ๋องตวนปกป้องภรรยาและไม่เข้าใจอ๋องตวนเลยจริงๆ

ฉีเฟยอวิ๋นไปตรงประตูเตรียมเปิดประตูออกแต่ว่าประตูนั้นถูกเตะเปิดออกเสียแล้ว

ฉีเฟยอวิ๋นเกือบจะถูกเตะจนล้ม นางยืนไม่มั่นจึงได้ถอยหลังไปสองสามก้าว อวิ๋นจิ่นหันหลังหมุนเป็นวงกลมแล้วคุ้มครองฉีเฟยอวิ๋นด้านหลังถึงได้ทำให้ฉีเฟยอวิ๋นไม่ได้ล้มลงบนพื้น

อวิ๋นจิ่นลุกขึ้น อวิ๋นหลัวฉวนโกรธจัดลุกขึ้นก็จะทุบตีคน: "เจ้าทำสิ่งใดกัน?"

ฉีเฟยอวิ๋นกล่าวว่า: “ไม่ใช่เรื่องของพวกท่าน”

อวิ๋นหลัวฉวนสะบัดมืออย่างแรง: "ฮึ่ม แม้ว่าเจ้าจะเป็นเจ้าหอของหอทิงเฟิงก็ไม่สามารถบ้าคลั่งในเมืองต้าเหลียงของเรายิ่งไม่สามารถบ้าคลั่งที่จวนอ๋องเย่"

เฟิงอู๋ชิงนั้นไม่ได้ยินสิ่งที่อวิ๋นหลัวฉวนกล่าวเลยแม้แต่น้อยแต่กลับเห็นฉีเฟยอวิ๋นยืนมั่นแล้วกล่าวว่า: "อู๋ฮัว นกเหม็นสาบเหล่านั้นเจ้าเป็นผู้เลี้ยงหรือ?"

ฉีเฟยอวิ๋นออกจากอวิ๋นจิ่นด้วยสีหน้าไม่พอใจ: "เจ้าหอผู้สง่างามของหอทิงเฟิงช่างไม่คิดถึงสถานการณ์โดยรวมเช่นนี้ ก่อกวนมาจนถึงห้องของลูกๆทั้งหลายของข้าเสียแล้ว ลมนั้นแรงนักไม่กลัวว่าจะทำให้พวกเขาแข็งตายหรือ แข็งตายท่านอ๋องของเรือนข้ากลับมาจะต้องคิดบัญชีกับเจ้าเป็นแน่

เอาชนะท่านอ๋องไม่ได้ก็รังแกแม่ลูกพวกเรา"

“หยุดพูดจาเรื่องไร้สาระ ข้า……”

หมอเทวดารีบวิ่งมาดึงเฟิงอู๋ชิงแล้วจากไป ฉีเฟยอวิ๋นมองไปยังอวิ๋นจิ่น: "จัดการประตูให้เรียบร้อยในทันทีและพาเด็กๆที่รักทั้งหลายไปสวนดอกกล้วยไม้ก่อน"

"เจ้าค่ะ"

อวิ๋นจิ่นรีบจัดเตรียมการฉีเฟยอวิ๋นจึงได้ไปหาเฟิงอู๋ชิงเพื่อคิดบัญชี

เดินไปถึงหน้าประตูของเฟิงอู๋ชิงฉีเฟยอวิ๋นก็กล่าวว่า: "ออกมา"

เฟิงอู๋ชิงกำลังโมโหยังไม่ทันได้สั่งสอนหมอเทวดาฉีเฟยอวิ๋นก็มาหาถึงที่แล้ว

ผลักหมอเทวดาออกเฟิงอู๋ชิงไปหาฉีเฟนอวิ๋นตรงหน้าประตู ไม่รอเขาออกจากประตูฉีเฟยอวิ๋นยกเท้าขึ้นเตะประตูห้องให้เปิดออก เฟิงอู๋ชิงเดินมาถึงหน้าประตูแล้วถอยหลังกลับไปจนเกือบจะล้ม โชคดีที่หมอเทวดาอยู่ด้านหลังเขาจึงได้พยุงเขาเอาไว้

ยืนมั่นแล้วเฟิงอู๋ชิงกำลังจะกล่าวคำพูดฉีเฟยอวิ๋นก้าวเข้าประตูไปยกมือขึ้นตีสิ่งของบางอย่างจนเฟิงอู๋ชิงเปิดปากและสิ่งของก็เข้าไปในท้องของเขา

เฟิงอู๋ชิงต้องการล้วงมันออกมาแต่ก็สายเกินไปเสียแล้ว

ยืดตัวตรงขึ้นเฟิงอู๋ชิงก็กล่าวอย่างโกรธเคืองว่า: "เจ้าให้ข้าซึ่งเป็นเจ้าหอทานสิ่งใด?"

“แน่นอนว่าเป็นยาพิษ” หลังจากที่ฉีเฟยอวิ๋นกล่าวจบก็เดินไปตรงหน้าของเฟิงอู๋ชิง: "เจ้าเตะประตูของข้าคืนเงินสองล้านตำลึงมาหากไม่คืนก็รอนะ"

กล่าวจบฉีเฟยอวิ๋นก็หันหลังกลับจากไป หมอเทวดาจับข้อมือเฟิงอู๋ชิงโดยที่ร่างกายของเขาไม่เป็นสิ่งใดแต่พอดึงแขนเสื้อขึ้นดูเส้นเลือดได้กลายเป็นสีดำแล้ว เงยหน้าขึ้นมองริมฝีปากของเฟิงอู๋ชิงก็เป็นสีดำด้วย

สีหน้าของหมอเทวดาไม่ค่อยดีนัก เฟิงอู๋ชิงเดินไปตรงกระจกทองสัมฤทธิ์มองดูตนเองสิ่งที่เขามองเห็นคือจุดดำทั่วใบหน้าของเขา

“ใบหน้านายท่าน!”

เฟิงอู๋ชิงร้องเสียงดังด้วยความโกรธจนหูแทบหนวก อวิ๋นหลัวฉวนนั้นยังต้องการดูว่าท่าทางเฟิงอู๋ชิงเป็นเช่นไร

ถูกอ๋องตวนดึงกลับไปโดยที่อ๋องตวนกล่าวว่าจะกลับ

“หม่อมฉันจะไปดู” อวิ๋นหลัวฉวนดื้อรั้นปฏิเสธที่จะจากไป

อ๋องตวนกล่าวว่า: "หากเจ้าไปกับข้าข้าจะบอกความลับอย่างหนึ่งของหอทิงเฟิง!"

ได้ยินอ๋องตวนกล่าวเช่นนี้แล้วอวิ๋นหลัวฉวนจึงได้ตามจากไป

อ๋องตวนเคยกระทำการณ์มาครั้งหนึ่งแล้วจึงได้ระมัดระวังเป็นพิเศษ เพียงแค่เป็นสถานที่ซึ่งไม่ปลอดภัยก็จะต้องหลบเลี่ยง!

ขึ้นรถแล้วอวิ๋นหลัวฉวนก็ถามอ๋องตวนว่า: "ความลับอันใด"

คนขับรถเร่งม้าออกไปอ๋องตวนก็กล่าวว่า: “นามของหอทิงเฟิง!”

อวิ๋นหลัวฉวนประหลาดใจ: "นามทำไมหรือ?"

อ๋องตวนนั่งอยู่ฝั่งหนึ่ง: “นี่ยังไม่ชัดเจน การไร้ความรู้สึกของเฟิงอู๋ชิงเป็นเชื้อสายลัทธิภายในของเขา อู๋ชิง อู๋กั่ว อู๋ซัง อู๋หมิง ทั้งหมดที่รู้ก็คือสิ่งเหล่านี้

แต่คนอื่นไม่มีนามสกุลนำหน้า เฟิงอู๋ชิงนั้นก็คงไม่ได้นามสกุลเฟิงเป็นแน่แต่เขาเรียกว่าเฟิงอู๋ชิงเห็นได้ว่าเป็นชื่อเรียกที่ตั้งขึ้นมาตามแต่ตนเอง อีกทั้งหอทิงเฟิงของเขา หอเป็นตัวอักษรที่คนในยุทธภพใช้กันทั่วตัวหนึ่ง พวกเขาเรียกสิ่งนี้ว่าลัทธิภายใน