สรุปเนื้อหา บทที่ 7 การแย่งชิงระหว่างสองท่านอ๋อง – องค์ชายวายร้ายอยากเป็นพ่อ โดย จินจิน
บท บทที่ 7 การแย่งชิงระหว่างสองท่านอ๋อง ของ องค์ชายวายร้ายอยากเป็นพ่อ ในหมวดนิยายInternet เป็นตอนที่โดดเด่นด้วยการพัฒนาเนื้อเรื่อง และเปิดเผยแก่นแท้ของตัวละคร เขียนโดย จินจิน อย่างมีศิลป์และชั้นเชิง ใครที่อ่านถึงตรงนี้แล้ว รับรองว่าต้องติดตามตอนต่อไปทันที
บทที่ 7 การแย่งชิงระหว่างสองท่านอ๋อง
ในมือของอาอวี่ถืออาวุธอยู่ เป็นอาวุธที่ใช้ในสมัยก่อน ฉีเฟยอวิ๋นไม่รู้ว่ามันเรียกว่าอะไร รู้เพียงแต่ว่ามันเป็นอาวุธประเภทปา สะบัด บิน
"นี่คือสิ่งที่เจ้าติดค้างข้า"
อาอวี่พูดพร้อมกับย่อตัวลง ฉีเฟยอวิ๋นเองไม่ทันได้ตั้งตัวใดๆ ทั้งสิ้น สิ่งๆ นั้นก็พุ่งเข้าเสียบกลางอกของเธอ ฉีเฟยอวิ๋นร้องด้วยความเจ็บปวด จากนั้นอาอวี่ก็ดึงอาวุธสิ่งนั้นออกมาอย่างรวดเร็ว ใบหน้าของเขาปรากฏรอยยิ้มที่พึงพอใจเมื่อได้ในสิ่งที่ต้องการ แล้วพูดกับฉีเฟยอวิ๋นเบาๆ ว่า : " ไปตายซะ!"
พูดจบเขาก็ถีบฉีเฟยอวิ๋นทันที ด้านหลังเธอเป็นเขา ฉีเฟยอวิ๋นจึงกลิ้งตกลงเขาไป
ตั้งแต่ต้นจนจบ คนที่อยู่ในถ้ำไม่มีความเคลื่อนไหวเลยแม้แต่นิดเดียว รู้ได้เลยว่าเขาแล้งน้ำใจแค่ไหน!
ฉีเฟยอวิ๋นที่กำลังกลิ้งลงไป ความทรงจำก็กลับมาฉายซ้ำอีกครั้ง ในตอนแรกอาอวี่เองมีน้องสาวอยู่คนหนึ่ง แต่เป็นเพราะฉีเฟยอวิ๋นสงสัยว่าน้องสาวของอาอวี่คิดไม่ซื่อกับหนานกงเย่ จึงสั่งคนไปจับตัวน้องสาวของอาอวี่มา ตอนนั้นน้องสาวของอาอวี่ตื่นตระหนกตกใจกลัวมาก ในขณะที่กำลังหลบหนีก็ไปชนเข้ากับรถม้า จนเสียชีวิตกลางถนน ตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา อาอวี่ก็เกลียดฉีเฟยอวิ๋นเข้าไส้
อาอวี่กลับเข้าไปยังถ้ำ รายงานการปฏิบัติภารกิจกับท่านอ๋องเย่ : "กราบทูลท่านอ๋อง ข้าน้อยได้จัดการปลิดชีพนางแล้วขอรับ"
หนานกงเย่ได้ยินแล้ว ก็รู้สึกเย็นวาบไปทั้งตัว กำมือแน่นอย่างไม่รู้สึกตัว เงียบงันอยู่นานก่อนจะพูดขึ้นว่า : "ข้าแค่ให้เจ้าทำให้นางสลบ แต่ช่างปะไร ผู้หญิงแบบนี้ ตายเสียได้ก็ดี"
อาอวี่พูดอย่างไม่มั่นใจว่า : "บางทีนางอาจจะยังไม่ตาย แต่เพียงแค่ตกเขาไปขอรับ"
หนานกงเย่หลับตาลง แสดงให้เห็นว่าไม่ต้องต่อความยาวสาวความยืด
อาอวี่รู้สึกสงสัยว่าวันนี้ตัวเขาเองได้ทำอะไรผิดไปหรือเปล่า?
ฉีเฟยอวิ๋นลืมตาขึ้น ถอนลมหายใจ การเกิดใหม่ในร่างของผู้อื่น ทำไมถึงได้ซวยอะไรแบบนี้
แต่เป็นแบบนี้ก็ดีไปอีกอย่าง คิดว่าเธอตายไปแล้ว เธอจะได้พักฟื้นอยู่ที่นี่
ผ่านไปคืนหนึ่ง ฉีเฟยอวิ๋นราวกับได้ชีวิตใหม่ เพียงแต่รู้สึกว่าร่างกายของเธอเหมือนมีอะไรบางอย่างจะออกมา แต่กลับถูกกดเอาไว้
ดีที่มียาชีวภาพร่างกายของเธอจึงฟื้นฟูได้เร็ว พักไปหนึ่งคืน ก็สามารถขยับเขยื้อนร่างกายได้แล้ว
ฉีเฟยอวิ๋นลุกขึ้นจากพื้น กวาดตามองไปรอบๆ หาจุดที่สามารถปีนขึ้นไปได้ แล้วจึงค่อยๆ ปีนขึ้นไป
เมื่อเธอขึ้นไปถึงด้านบนก็ปาไปเที่ยงวัน จะว่าไปก็ถือว่าซวยซ้ำซ้อน เพิ่งขึ้นมาถึงก็เจอเฉินอวิ๋นเอ๋อร์และพรรคพวกกำลังผ่านมาพอดี
แต่รอบนี้คนน้อยกว่ารอบที่แล้ว
มีแค่พี่เลี้ยงเพียงไม่กี่คนที่ติดตามมาด้วย
ฉีเฟยอวิ๋นไม่อยากจะมีเรื่อง จึงรอให้พวกเขาผ่านไปก่อนแล้วค่อยว่ากัน แต่นึกไม่ถึงเลยว่าคนพวกนั้นจะหยุดเดินเพื่อชมวิว และเห็นเธอเข้าในที่สุด
ทันใดนั้นเอง โจวเหม่ยก็ชี้มือไปที่ฉีเฟยอวิ๋น พร้อมกับพูดขึ้นว่า : "ดูนั่น ทุกคนรีบมาดูเร็ว นั่นพระชายาเย่นี่นา! ทำไมถึงไม่อยู่ที่นี่ได้ล่ะ?"
คนทั้งกลุ่มพากันอุทานด้วยความแปลกใจ เพียงครู่เดียว ทุกคนก็พากันไปยืนอยู่ตรงหน้าฉีเฟยอวิ๋น ฉีเฟยอวิ๋นที่หลบไม่ได้แล้ว จึงทำได้แค่เดินขึ้นมาด้านบน ฉีเฟยอวิ๋นจัดระเบียบเสื้อผ้าของตัวเองพร้อมกับมองไปที่เฉินอวิ๋นเอ๋อร์
เฉินอวิ๋นเอ๋อร์มองออกว่าฉีเฟยอวิ๋นพักอยู่ในเขาทั้งคืน รวมถึงเสื้อผ้าที่ยุ่งเหยิงไม่เป็นระเบียบ จึงคิดอะไรบางอย่างขึ้นมาในใจ
เฉินอวิ๋นเอ๋อร์พูดขึ้นเสียงดัง : "ข้าก็นึกว่าใครไปทำอะไรไม่ดีไม่งามอยู่ข้างล่างนั่น ที่แท้แล้วก็เป็นพระชายาเย่นี่เอง พระชายาเย่ขี้เล่นขนาดนี้เชียว?"
"คุณหนูเฉิน เจ้าเกิดปีจอหรือ? เห็นคนเป็นต้องไล่กัดไปทั่ว?" ฉีเฟยอวิ๋นพูดจบก็เดินไปข้างหน้า โดยไม่ได้สนใจอะไรต่อ
เฉินอวิ๋นเอ๋อร์กำมือไว้แน่น : "ฉีเฟยอวิ๋น ถ้าเจ้ายังไม่กลับมาขอโทษข้า ข้าจะให้เจ้าสูญเสียทุกอย่างแม้แต่เกียรติภูมิและชื่อเสียงเรียงนาม แล้วอย่าหาว่าข้าไม่เตือน"
ฉีเฟยอวิ๋นหัวเราะพร้อมกับพูดขึ้นว่า : "คุณหนูเฉินเองยังไม่กลัวว่าลิ้นตัวเองจะเน่า แล้วข้าจะกลัวทำไม?"
พูดจบฉีเฟยอวิ๋นก็ไม่สนใจไยดีเฉินอวิ๋นเอ๋อร์อีก เธอสาวเท้าเดินออกไปทันที เฉินอวิ๋นเอ๋อร์โมโหจนกระทืบเท้าไม่หยุด
ฉีเฟยอวิ๋นที่เดินไปไกลแล้ว ก็แอบหัวเราะขึ้นเบาๆ เจ้าของร่างเดิมทำไมถึงไปแพ้ให้กับคนแบบนั้นได้!
เมื่อกลับถึงจวนบัญชาการทหาร ฉีเฟยอวิ๋นก็อาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า แล้วนอนพักผ่อน
แต่วันเวลาดีๆ ไม่เคยยืนยาว ไม่นาน ก็มีคนปล่อยข่าวโคมลอยที่ฉีเฟยอวิ๋นทำเรื่องไม่ดีไม่งาม จนเรื่องบานปลายไปกันใหญ่
ข่าวคราวเรื่องนี้ดังไปถึงพระกรรณองค์จักรพรรดิ
เวลานี้องค์จักรพรรดิสูงสุดทรงพระราชดำริว่าจะทำอย่างไรให้หนานกงเย่ส่งฉีเฟยอวิ๋นกลับไปยังจวนบัญชาการทหาร เมื่อเรื่องนี้เกิดขึ้น ก็ทรงรับสั่งให้องค์รัชทายาทไปหาวิธีจัดการทันที
"อวิ๋นอวิ๋น ฝ่าบาททรงรับสั่งให้เข้าเฝ้า" นายพลฉีที่ยังไม่รู้ว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้น ก็รีบวิ่งไปหาฉีเฟยอวิ๋นทันที
ฉีเฟยอวิ๋นเข้าใจแจ่มแจ้งแล้ว มีความลับที่ผู้อื่นไม่รู้ ซ่อนอยู่ภายใต้สัตว์เลี้ยงตัวเพียงเดียว
จักรพรรดิไม่มีบุตร ดังนั้นมรดกของบัลลังก์ก็จะตกอยู่กับพี่น้องขององค์จักรพรรดิ แต่มีพี่น้องของจักรพรรดิกลับมีไม่มาก มีหนานกงเย่กับหนานกงเหยี่ยนเพียงสององค์
แล้วอำนาจการปกครองจะตกเป็นของใครกัน มองเห็นได้อย่างชัดเจน ว่าการอยู่ใกล้ชิดและห่างไกลนั้นย่อมมีความแตกต่างกันอย่างแน่นอน
ประวัติครอบครัวของจวินฉูฉู่ ท่านปู่ของพระนางเป็นอาจารย์ผู้มีพระคุณของจักรพรรดิองค์ปัจจุบัน บิดาของพระนางเป็นนายพลใหญ่เจิ้นหย่วน ส่วนน้าสาวสมรสกับพี่ชายของเฉินอวิ๋นชูฮองเฮาคนปัจจุบัน ความสัมพันธ์แบบนี้ไม่มีที่ไหนอีกแล้ว
ในตอนแรก ภูมิหลังของฉีเฟยอวิ๋นเองก็ใหญ่พอควร ถ้าคิดจะสู้เพื่อแย่งชิงราชบัลลังก์ ก็เพียงแค่ต้องแต่งงานในร่างเจ้าของเดิม
แต่หากเปรียบเทียบแบบนี้ เจ้าของร่างเดิมจะมีมลทินทันที
ไม่เหมือนจวินฉูฉู่ที่ความเป็นจริงกำลังใกล้เข้ามาเต็มที
ความประหลาดใจวนเวียนอยู่ในหัวของฉีเฟยอวิ๋น ถ้าหากไม่มีเจ้าของร่างเดิม หนานกงเย่ก็ได้แต่งงานกับจวินฉูฉู่ จักรพรรดิองค์ต่อไปก็คงจะเป็นหนานกงเย่
ถึงแม้ว่านายพลฉีจะไม่ได้เข้าข้างและสนับสนุนหนานกงเย่ แต่ด้วยความสัมพันธ์ของจักรพรรดิองค์ปัจจุบัน นายพลฉีจึงจำเป็นต้องเชื่อฟังคำสั่งและปฏิบัติตาม
เพียงแต่วันนี้ ถึงแม้ว่าจักรพรรดิองค์ปัจจุบันจะทรงประสงค์จะให้หนานกงเย่เสด็จขึ้นครองบัลลังก์ เกรงว่าคณะเสนาบดีและเหล่าขุนนางคงจะไม่เห็นด้วย
เมื่อเข้าใจถึงความเป็นมาตั้งแต่ต้นจนจบแล้ว ฉีเฟยอวิ๋นจึงได้เข้าใจในความเกลียดชังของหนานกงเย่ที่มีต่อเธอ
แยกแยะระหว่างเรื่องส่วนตัวและส่วนรวม เจ้าของร่างเดิมได้เสียชีวิตไปแล้ว
และเธอเองก็แค่ซวย ที่ต้องมาแบกรับมันต่อ
เมื่อเดินมาจนถึงหน้าประตู ฉีเฟยอวิ๋นและนายพลฉีถึงหยุดลง จวินฉูฉู่หมุนตัวมาเจอฉีเฟยอวิ๋นพอดี นางก้มหน้าลงเล็กน้อย
ฉีเฟยอวิ๋นเลิกคิ้วขึ้นสูง มิน่าล่ะหนานกงเย่ถึงได้หลงนางขนาดนี้ ผู้หญิงแบบนี้หาที่ไหนไม่ได้อีกแล้ว
ฉีเฟยอวิ๋นนึกในใจ เฉินอวิ๋นเอ๋อร์ไม่ได้เกี่ยวข้องอะไรเลย
ยังจะดันทุรังขนาดนั้น!
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: องค์ชายวายร้ายอยากเป็นพ่อ