องค์ชายวายร้ายอยากเป็นพ่อ นิยาย บท 78

เมื่อเข้าใจสิ่งที่ฉีเฟยอวิ๋นกล่าวแล้ว หมอในจวนก็ถึงกับน้ำตาซึม เขาดึงแขนเสื้อมาเช็ดน้ำตาและเกือบจะร้องไห้ออกมา

ฉีเฟยอวิ๋นดูไม่สบายใจมาก เป็นหมอต้องมีจรรยาบรรณและปฏิบัติอย่างเสมอภาค นางก็ไม่ได้รู้สึกดีมากนัก

จากนั้นจึงถามว่า：“ไม่ทราบว่าบุตรชายของท่านอายุเท่าไหร่แล้ว？”

“สิบแปดแล้วพ่ะย่ะค่ะ” หมอในจวนเช็ดน้ำตาด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยความหวัง

ฉีเฟยอวิ๋นครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง：“ข้าสามารถตรวจดูอาการให้เจ้าได้ แต่เจ้าอย่าคาดหวังว่าจะดีขึ้นนะ ข้าเคยเห็นโรคนี้มามากแล้ว หากมันเกิดขึ้นจากความตกใจกลัว แล้วในเวลานั้นมีคนที่คอยพูดปลอบใจก็มีโอกาสที่จะดีขึ้นได้ แต่ถ้าหากล่าช้านานเกินไปก็ยากที่จะพูด”

“พระชายาพ่ะย่ะค่ะ ขอเพียงพระองค์ทรงช่วยตรวจดูอาการให้ ผู้น้อยยินดีที่จะไปหาหนอนไหมเย็นที่เนินเขาสิบลี้ พระชายาพ่ะย่ะค่ะ ผู้น้อยขอพูดตรง ๆ อย่างไม่ปิดบังเลยว่าผู้น้อยรู้เรื่องหนอนไหมเย็นเป็นอย่างดี” เขายอมทำทุกอย่างเพื่อบุตรชาย

ฉีเฟยอวิ๋นรู้สึกใจคอห่อเหี่ยว แม้ว่าจะจับหนอนไหมเย็นมาได้นับไม่ถ้วน แต่นางก็สามารถทำได้เช่นกัน

“เอาอย่างนี้ เจ้าไปพาบุตรชายของเจ้ามา ข้าจะลองตรวจดูก่อน แล้วค่อยว่ากัน”

“พ่ะย่ะค่ะ ผู้น้อยจะไปเดี๋ยวนี้”

หมอในจวนสี่ห้าคนต่างทยอยกันพูดเรื่องของตัวเอง หลังจากนั้นก็ใช้เรื่องการจับหนอนไหมเย็นมาหลอกล่อฉีเฟยอวิ๋น

ฉีเฟยอวิ๋นไม่สามารถพูดอะไรได้ และอาอวี่ก็ไม่สามารถทนดูได้อีกต่อไป

“หมอในจวนทุกท่าน ถึงแม้ว่าจะไม่มีหมอในจวนทุกท่านที่ไปจับหนอนไหมเย็น ในจวนก็มีคนที่สามารถไปจับหนอนไหมเย็นได้ พระชายาทรงเป็นผู้ที่มีจิตใจดี แต่ไม่ใช่ผู้ที่โง่เขลา”

อาอวี่ทำให้เหล่าหมอในจวนตกอยู่ในความเงียบงัน ฉีเฟยอวิ๋นจึงกล่าวว่า：“ทุกท่าน แม้ว่าข้าจะเต็มใจช่วย แต่ก็อาจจะช่วยไม่ได้ ไม่สู้ให้ทุกท่านอยู่ช่วยกัน ข้าทำงานเสร็จแล้วจะมาช่วยทุกท่าน ทุกท่านคิดว่าอย่างไร？”

ด้วยวิธีนี้ทุกคนจะได้ไม่ติดค้างซึ่งกันและกัน และไม่จำเป็นต้องไปจับหนอนไหมเย็นแล้ว

ไม่ต้องใช้การจับหนอนไหมเย็นมาเป็นข้อแลกเปลี่ยน แน่นอนว่านางไม่ชอบ จะทำอะไรก็ปล่อยไป

ทุกคนมองหน้ากัน หนึ่งในนั้นเริ่มแสดงความเคารพ และถามว่า：“ไม่ทราบว่าพระชายาทรงมีประสงค์เช่นไร และผู้น้อยจะต้องทำอย่างไรบ้าง？”

“หมอในจวนทุกท่าน ข้ามีสมุนไพรทุกชนิดอยู่ที่นี่ แต่การบดให้เป็นผงต้องใช้เวลามาก และจำเป็นต้องบดให้ละเอียดเหมือนโคลน จะดีที่สุดหากเป็นเหมือนโจ๊กที่ทุกท่านกิน เวลาที่เติมน้ำต้องไม่รู้สึกถึงความหยาบเป็นเม็ดทรายของสมุนไพร

สาวใช้ในจวนใช้กันมาเป็นเวลานานมากแล้ว แต่ยังหาวิธีดี ๆ ไม่เจอ ข้าต้องการเห็นมันเป็นผงละเอียดภายในคืนนี้ ไม่ทราบว่าทุกท่านมีวิธีดี ๆ ที่ช่วยประหยัดทั้งแรงและเวลาบ้างหรือไม่！”

เมื่อฉีเฟยอวิ๋นพูดเช่นนี้ หมดในจวนก็พากันถอนหายใจด้วยความโล่งอก คิดว่าเป็นเรื่องใหญ่อะไรเสียอีก นี่เป็นเรื่องง่าย ๆ และแน่นอนว่าไม่น่ากล่าวถึง

ทุกคนเดินตามกันมาดูสมุนไพรของฉีเฟยอวิ๋น มีจำนวนไม่มากและใช้เวลาไม่นาน

ทุกคนปรึกษาหารือกัน สมุนไพรทั้งหมดมากกว่าสิบชนิด หนึ่งในหมอในจวนกล่าวว่า：“พระชายาพ่ะย่ะค่ะ ทำเช่นนี้จะดีกว่า ผู้น้อยจะแบ่งให้เท่า ๆ กัน และหลังจากที่บดละเอียดแล้วจะส่งมอบให้พระชายาพ่ะย่ะค่ะ พระชายาได้เห็นการบดให้เป็นผงของผู้น้อยแล้ว จะต้องพอพระทัยแน่พ่ะย่ะค่ะ”

“ก็ได้ เช่นนั้นก็รบกวนทุกท่านแล้ว” ฉีเฟยอวิ๋นไม่สามารถทำอะไรได้ หมอในจวนทุกคนล้วนแต่เป็นหมอที่เก่งกาจ ย่อมต้องมีฝีมืออย่างแน่นอน การบดให้เป็นผงคงไม่ใช่เรื่องยาก

ฉีเฟยอวิ๋นให้สาวใช้ทั้งสองคนถอนตัวออกไป และให้พวกนางไปเลือกขวดลายครามสวย ๆ ที่จวนกับอาอวี่

ส่วนฉีเฟยอวิ๋นก็อยู่เรียนรู้วิธีที่ดีที่สุดในการบดยาให้เป็นผง ไม่ง่ายเลยที่จะขอความช่วยเหลือครั้งแล้วครั้งเล่า ดังนั้นนางจึงพยายามตั้งใจเรียนรู้

คนเยอะงานก็เดินหน้า และไม่นานสมุนไพรหลายสิบชนิดก็กลายเป็นผง ฉีเฟยอวิ๋นแอบจำวิธีการของหมอในจวน ครูพักลักจําและได้รับความรู้มาไม่น้อยเลย

หลังจากบดเป็นผงเรียบร้อยแล้ว ฉีเฟยอวิ๋นก็ประหยัดเวลาไปได้มาก ในเวลานี้เหล่าหมอในจวนก็พาผู้ป่วยมา และเพื่อที่จะแก้ปัญหาเรื่องนี้ ฉีเฟยอวิ๋นจึงถือโอกาสเป็นหมอเสียเลย

ไม่ว่าจะเป็นใคร เมื่อนั่งลงแล้ว นางก็จะทำการตรวจให้ทั้งนั้น มีอุปกรณ์เครื่องเขียนอยู่ด้านข้าง หลังจากที่ทำการตรวจแล้ว นางก็จะเขียนใบสั่งยาให้

นางพบว่าเพียงแค่นางใช้สมาธิและจับชีพจรของผู้ป่วย นางก็จะสามารถรับรู้ได้ในทันทีว่าคนผู้นั้นป่วยเป็นอะไร

หลังจากที่ทำการตรวจไปสองสามคนแล้ว ฉีเฟยอวิ๋นก็ตรวจได้อย่างรวดเร็วมากยิ่งขึ้น และได้ทำการเขียนใบสั่งยาให้ทุกคน แม้แต่ผู้ที่เป็นวัณโรค ฉีเฟยอวิ๋นก็เขียนใบสั่งยาให้เช่นกัน แม้ว่าจะไม่สามารถรักษาให้หายขาด และกำจัดสาเหตุของโรคที่แท้จริงได้ แต่การสั่งจ่ายยาจะช่วยบรรเทาอาการ และทำให้อาการคงที่ได้