องค์ชายวายร้ายอยากเป็นพ่อ นิยาย บท 937

จักรพรรดิปีกใต้พยักหน้า：“ข้าคิดมาโดยตลอดว่าข้าแข็งแกร่งกว่าซูอู๋ซินเป็นร้อยเท่า เพราะข้าสามารถปกป้องปีกใต้ได้อย่างไม่เสียดายสิ่งใดทั้งสิ้น แต่เขากลับปกป้องผู้หญิงคนหนึ่ง และข้าก็เข้าใจว่านี่เป็นความเห็นแก่ตัว

ความเห็นแก่ตัวของข้าคืออำนาจสูงสุด และคือผู้หญิงที่ดีที่สุดในใต้หล้า แต่เขาไม่ใช่เช่นนั้น เขาทำเพื่อตัวเอง เขาชอบท่านแม่ของเจ้า โดยไม่สนใจสิ่งใดทั้งสิ้น ข้าดูถูกเขามาโดยตลอด เขายอมที่จะละทิ้งบ้านเมืองเพื่อผู้หญิงคนหนึ่ง

ในตอนนั้นข้าก็ไม่เข้าใจ แต่ในตอนนี้ข้าเข้าใจแล้ว อันที่จริงแล้วข้าก็ไม่ต่างจากเขา ล้วนแต่เห็นแก่ตัวเช่นกัน แต่แตกต่างกันออกไปก็เท่านั้นเอง”

จักรพรรดิปีกใต้ลุกขึ้น：“ข้าต้องการยอมจำนน แต่เจ้าต้องรับปากกับข้าว่าจะไม่ฆ่าอาไห่ ข้าสูญเสียองค์ชายสามไปแล้ว ข้าจะสูญเสียองค์ชายสี่ไปอีกไม่ได้”

“ข้าไม่สามารถรับปากท่านได้ ท่านทำได้เพียงลองดูเท่านั้น”

“ไม่ได้ เจ้าจะต้องรับปาก หากเจ้าทำไม่ได้ หลังจากที่ข้าตายแล้วกลายเป็นผี ข้าก็จะฆ่าเจ้า”

เฟิ่งหลิงอวิ๋นมองอย่างเย็นชา：“ตัวเองยังเอาตัวเองไม่รอด ยังจะมาข่มขู่ข้าอีก ยิ่งไปกว่านั้นหลังจากที่ท่านตายไปแล้วก็คงตกนรก เจ้าจะมาข่มขู่ข้าได้อย่างไร？”

“เหลวไหล ข้าทุ่มเทเพื่อปีกใต้มาตลอดชีวิต ทุ่มเททั้งกายและใจจนร่างกายแข็งเป็นเช่นนี้ จะเป็นไปได้อย่างไร？”

“ท่านอย่ายกยอปอปั้นตัวเองเลย สิ่งที่เรียกว่าคุณูปการอันยิ่งใหญ่ของท่าน ไม่ใช่ความเห็นแก่ตัวของท่านหรือ

ท่านฆ่าคนมานับไม่ถ้วน ใต้เท้าของท่านมีเถ้ากระดูกกองพะเนิน หากท่านไม่ตกนรก แล้วใครจะตกนรก？

ยิ่งไปกว่านั้นผู้เป็นจักรพรรดิย่อมมีภาระหน้าที่อันพึงกระทำ เป็นสวรรค์ที่ให้โอกาสท่านมาที่นี่ แต่ท่านก็หลงใหลกับอำนาจมาตลอดชีวิต และมีอำนาจชี้เป็นชี้ตายอยู่ในมือ ดังนั้นตายไปจะต้องตกนรกอย่างแน่นอน”

“หากข้าตกนรก เช่นนั้นหนานกงเย่ก็จะไม่ตกนรกด้วยหรือ？”

จักรพรรดิปีกใต้โกรธจัด

เฟิ่งหลิงอวิ๋นกล่าวว่า：“บางทีเขาอาจจะตกนรก แต่ข้าจะพยายามอย่างถึงที่สุดเพื่อให้เขามีชีวิตอยู่ได้ถึงสามร้อยปี แม้แต่มัจจุราชก็ไม่อาจพรากเขาไปได้ ในช่วงสามร้อยปีนี้ จะสามารถรักษาโรคและช่วยชีวิตผู้คนได้ หากข้าสามารถช่วยชีวิตผู้คนได้ พวกเราจะช่วยให้ผู้คนที่ตายไปแล้วทั้งหมดฟื้นขึ้นมา และพวกเราจะกลับชาติมาเกิดใหม่อีกครั้ง”

“เจ้าฝันไปเถอะ เจ้าคิดว่าคนที่เขาฆ่าสามารถแลกกับชีวิตของผู้อื่นได้งั้นหรือ ฆ่าก็คือฆ่า เป็นไปไม่ได้ที่จะชดเชยคืนมา

ถ้าไปนรกก็ต้องลงนรก ฉันจะรอเธออยู่ที่นั่น "

เฟิ่งหลิงอวิ๋นไม่พูดอะไร นางไม่อยากโต้เถียง

ทั้งสองเงียบอยู่ครู่หนึ่ง และจักรพรรดิปีกใต้ก็ถามว่า：“ข้าจะยอมจำนน แต่ต้องรักษาปีกใต้ไว้ หากเขาไม่ตกลง ปีกใต้ขอสาบานว่าจะไม่ถอย จนกว่าเหลือเพียงคนสุดท้าย”

เฟิ่งหลิงอวิ๋นไม่พูดอะไร เธอคิดว่าหนานกงเย่จะทำอะไร

เฟิ่งหลิงอวิ๋นนำยาออกมาให้จักรพรรดิปีกใต้：“ท่านกินลงไปก่อน หวังว่าครึ่งเดือนจะเพียงพอสำหรับท่าน หากท่านไม่มีชีวิตรอดจนถึงช่วงเวลานั้น เช่นนั้นก็เป็นความโชคร้ายของบุตรชายท่านแล้ว แต่หากท่านยังมีชีวิตอยู่ บุตรชายของท่านก็จะไม่ถูกสาปแช่ง”

จักรพรรดิปีกใต้เหลือบมองยาและใส่เข้าไปในปาก

ศักดิ์ศรีความเป็นจักรพรรดิของเขา ไม่ยอมให้เขาก้มหัวให้ แต่ในตอนนี้เขาต้องยอมแพ้เพื่อปีกใต้และเพื่อซูมู่ไห่

เฟิ่งหลิงอวิ๋นเข้าใจ หากไม่ใช่เพราะบุตรชายอย่างซูมู่ไห่ จักรพรรดิปีกใต้ก็คงไม่ยอมจำนน แม้ว่าเขาจะถูกทิ้งให้อยู่ตามลำพังก็คงจะต่อสู้จนถึงที่สุด

แต่จะต้องโบยอย่างแน่นอน และไม่มีใครสามารถเปลี่ยนแปลงได้

แม้ว่าการยอมจำนนอาจจะไม่ใช่ทางออก

ไม่นานหนานกงเย่ก็ได้รับสาส์นขอสงบศึก หลังจากที่เปิดอ่านแล้ว หนานกงเย่ก็สั่งการว่า：“ร่างพระราชโองการ จักรพรรดิแห่งปีกใต้ยอมสวามิภักดิ์ สามารถรักษาชื่อของปีกใต้ไว้ได้ แต่ไม่สามารถรักษาข้าราชบริพารไว้ได้ เงินตรา เครื่องนุ่งห่ม ธรรมาภิบาล จรรยาบรรณทั้งหมดให้เป็นไปตามระบอบแคว้นต้าเหลียงของเรา เพื่อรวมใต้หล้าเป็นหนึ่งเดียว และได้รวมเป็นหนึ่งเดียว โดยจักรพรรดิแห่งแคว้นต้าเหลียงของเรา