อ้อนรัก คุณภรรยาคนสวย นิยาย บท 101

“เหมือนว่าจะนานมากแล้ว ที่ไม่มีใครเรียกผมแบบนี้”

น้ำเสียงของเฟิงหานชวนค่อนข้างเรียบเฉย ออกจะเย็นชาและสงบนิ่งอยู่บ้าง ดูเหมือนยังแฝงไว้ด้วยร่องรอยของความโศกเศร้า

ตอนนี้ในใจของเฉินฮวนฮวนยิ่งมั่นใจ ผู้หญิงคนที่เรียกเฟิงหานชวนว่า “อาหาน” คือคนที่สำคัญที่สุดในส่วนลึกของหัวใจของเฟิงหานชวน

ทว่า เฟิงหานชวนบอกว่าไม่มีใครเรียกเขาเช่นนี้มานานมากแล้ว ผู้หญิงคนนั้นไปจากเขาแล้วเหรอ?

วิเคราะห์ดูแล้ว ความรู้สึกเหมือนกับเรื่องราวความรักครั้งแรกที่จบลงด้วยความโศกเศร้า

“อ้อ ถ้าอย่างนั้นคุณเก็บชื่อนี้ไว้ในความทรงจำ ให้มันเป็นความทรงจำดีๆ เถอะ” น้ำเสียงของเฉินฮวนฮวนไม่ร่าเริงเหมือนเมื่อสักครู่นี้แล้ว

สามีตามกฎหมายของตัวเองที่อยู่ตรงหน้าคนนี้ เสนอให้เธอทดลองแต่งงานกับเขา ทว่าความจริงเขายังมีรักแรกที่ลืมไม่ลงอยู่ในใจ อันที่จริง ความรู้สึกเช่นนี้สำหรับผู้หญิงแล้ว คงไม่สบายใจนักหรอก

เธอพลิกตัวนอนตะแคง หันหน้าไปทางตู้เสื้อผ้า และหันหลังให้เฟิงหานชวน ก่อนจะถอนหายใจแล้วกล่าวว่า “ฉันหลับก่อนนะคะ เรื่องชื่อเรียกพรุ่งนี้ฉันค่อยคิดใหม่แล้วกัน”

ความคิดของเฟิงหานชวนยังหยุดค้างอยู่ในความทรงจำในอดีต เวลานี้เขากลับมารู้สึกตัวอีกครั้ง พบว่าน้ำเสียงของเฉินฮวนฮวนผิดปกติไปเล็กน้อย

ก่อนหน้านี้เธอยังเขินอายและจริงจังอยู่เลย แล้วทำไมจู่ๆ เหมือนไม่อยากสนใจเขาแล้ว?

ทันทีที่เฉินฮวนฮวนหลับตาลง ความอุ่นร้อนแผ่กระจายมายังเอวของเธอ เมื่อเธอก้มลงมอง นึกไม่ถึงว่ามือของเฟิงหานชวนพาดอยู่บนเอวของเธอ

“คุณทำอะไร!” เธอรีบคว้ามือของเขาไว้ แล้วจับมือของเขาโยนไปด้านหลัง

น้ำเสียงของเธอยังเจือความกรุ่นโกรธนิดๆ เฟิงหานชวนฟังน้ำเสียงของเธอออก

เขาขยับตัวเคลื่อนเข้ามาใกล้เธอ อกแกร่งของเขาแนบชิดกับแผ่นหลังของเธอ แขนของเขายื่นไปข้างหน้าแล้วโอบกอดเธอไว้แน่น

จู่ๆ เฟิงหานชวนขยับเข้ามาแนบชิดเธอเช่นนี้ ทำให้เฉินฮวนฮวนโมโหอย่างมาก เธออยากจะขัดขืน ทว่าอิริยาบถนี้ทำให้เธอไม่อาจขัดขืนเขาได้

“ไม่ใช่ว่าตกลงกันแล้วเหรอ? คุณ…ทำไมคุณถึงทำแบบนี้” ตอนนี้เฉินฮวนฮวนไม่ได้เขินอาย ทว่าเธอกำลังโมโห

“คุณภรรยา เมื่อกี้คุณโกรธใช่ไหม?” เฟิงหานชวนกลับไม่กลัวเธอเลยสักนิด เขายังกอดเธอเอาไว้แน่น

ยิ่งไปกว่านั้น น้ำเสียงของเขายังกรุ้มกริ่มอย่างมาก

ในเวลานี้ เฉินฮวนฮวนตกอยู่ในอุ้งมือเขา เธอเป็นลูกกระต่ายในกับดักที่เขาวางไว้

ทว่า ถ้าอยากให้ลูกกระต่ายเชื่อฟังก็ต้องง้อเธอเสียก่อน

“ฉันโกรธเหรอ? ฉันโกรธอะไร! คุณรีบปล่อยฉันเลยนะ!” เฉินฮวนฮวนรู้ว่าตอนนี้เธออารมณ์ไม่ค่อยดี แถมเฟิงหานชวนยังรบเร้าเธอ ทำให้เธอยิ่งอารมณ์ไม่ดีขึ้นไปอีก

“ผมปล่อยคุณก็ได้ แต่คุณต้องตอบคำถามผมตามความจริง” เฟิงหานชวนกล่าวช้าลง น้ำเสียงฟังดูอ่อนโยนอย่างมาก

“คำถามอะไร? คุณรีบพูดมา!” ตอนนี้เฉินฮวนฮวนเกร็งไปทั้งตัว กลัวว่าเฟิงหานชวนจะทำอะไรไปอีกขั้น

“ชื่ออาหาน คุณเข้าใจอะไรผิดหรือเปล่า?” เฟิงหานชวนเพิ่งรู้สึกได้ถึงการเปลี่ยนแปลงทางอารมณ์ที่ชัดเจนของเฉินฮวนฮวน

ดังนั้น เธอต้องคิดอะไรบางอย่าง หรือเข้าใจอะไรผิดอย่างแน่นอน

“ฉันไม่ได้เข้าใจอะไรผิด อาหานคงเป็นชื่อที่แฟนคนแรกของคุณเรียก?” น้ำเสียงของเฉินฮวนฮวนหนักแน่นมาก

เธอรู้สึกว่าตัวเองเดาไม่ผิดอย่างแน่นอน เพราะว่าการแสดงออกของเฟิงหานชวน และปฏิกิริยาเช่นนั้นของเขา คงเป็นเพราะแฟนสาวคนแรกของเขาอย่างแน่นอน

“พรืด” เสียงหัวเราะดังมาจากข้างหลัง

และตามมาด้วยเสียงกลั้นหัวเราะ ร่างของชายหนุ่มข้างหลังยังคงสั่นเล็กน้อย ราวกับมีเรื่องน่าขำขันบางอย่างเกิดขึ้น

เฉินฮวนฮวนอยากหันไปดูเสียหน่อย สุดท้ายเรื่องน่าอายได้เกิดขึ้นแล้ว เมื่อเธอหันไป ปลายจมูกของเธอเฉียดกับริมฝีปากบางสุดเซ็กซี่ของเฟิงหานชวนพอดี

เธอรีบหันหน้ากลับไปทันที