อ้อนรัก คุณภรรยาคนสวย นิยาย บท 130

หลังจากเฉินฮวนฮวนได้ยิน เธอก็รู้สึกหวาดกลัวเป็นอย่างมาก

เฟิงหานชวนเป็นคนที่ชอบควบคุมทุกอย่างไว้ในกำมือ แม้แต่เธอไปที่ไหน ทำอะไร ก็จะตรวจสอบ

ถ้าเธอขยับตัวไปที่ไหน เขาก็จะรู้ได้ในทันที แบบนี้เธอก็ไปจากบ้านตระกูลเฟิงไม่ได้แล้วสินะ?

“ขอโทษ ผมไม่ได้ตั้งใจติดตามคุณ” เห็นได้ชัดว่าสีหน้าของเฉินฮวนฮวนเริ่มไม่ค่อยดีนัก เฟิงหานชวนจึงรีบกล่าวออกไปว่า “เพราะว่าจิ่นซิวบอกว่า หลี่ซูฉินเป็นแม่แท้ๆ ของลูกชายคนสุดท้องของตระกูลเยี่ย ผมรู้ว่าลูกชายคนสุดท้องของตระกูลเยี่ยชื่อเยี่ยจิ่งเฉิน ดังนั้นจึงให้เขาตรวจสอบกล้องวงจรปิด"

“นั่นจึงเป็นเหตุผลที่เมื่อกี้ผมอยากถามคุณว่า คุณยังรู้สึกอะไรกับเยี่ยจิ่งเฉินหรือเปล่า”

ขณะที่เฉินฮวนฮวนฟังคำอธิบายของเฟิงหานชวน ฟันของเธอกัดริมฝีปากแน่น เหงื่อไหลออกมาจากฝ่ามือ เธอรู้สึกได้ถึงเพียงความกดดันเท่านั้น

“ไม่ ฉันไม่รู้สึกอะไรกับเยี่ยจิ่งเฉินมาเป็นเวลานานแล้ว ฉันจะเอาผู้ชายแบบนั้นมาไว้ในใจได้อย่างไร ? ” ยังไง เฉินฮวนฮวนก็ไม่มีวันยอมรับเรื่องนี้เป็นเด็ดขาด

ในใจเธอไม่ได้มีเยี่ยจิ่งเฉินเลยสักนิด และไม่ได้เป็นเพราะเยี่ยจิ่งเฉิน เธอถึงไปเยี่ยมหลี่ซูฉิน

“เมื่อก่อนป้าหลี่ดีกับฉันมาก เธอบอกว่าเธอเพิ่งเข้ารับการผ่าตัดมะเร็งเต้านม และหวังว่าฉันจะไปเยี่ยมเธอ ฉันถึงไปหาเธอ หลังจากที่ฉันไปถึง ฉันพบว่าเธออยู่โรงพยาบาลคนเดียวและไม่มีคนดูแล ฉันจึงโทรไปต่อว่าเยี่ยจิ่งเฉิน”

“อาจเป็นเพราะเยี่ยจิ่งเฉินและเฉินซินโหรวถูกทำร้ายเลยเข้ามาตรวจร่างกายที่โรงพยาบาลรุ่ยเอิน หลังจากที่โทรหาเยี่ยจิ่งเฉินแล้ว เขาก็มาถึงห้องของป้าหลี่ในทันที นี่คือสิ่งที่เกิดขึ้นทั้งหมด”

“ถ้าไม่เชื่อที่ฉันพูด คุณสามารถย้อนไปตรวจสอบบทสนทนาของฉันกับป้าหลี่ได้ สำหรับคุณแล้ว มันเป็นเรื่องง่ายมากไม่ใช่เหรอ ”

“เหตุผลที่ฉันไม่ได้บอกคุณเพราะฉันขี้เกียจอยากอธิบาย การอธิบายมากเกินไปก็ไม่ดี”

“อย่างไรก็ตาม ฉันไม่มีเยี่ยจิ่งเฉินอยู่ในใจ ฉันไม่จำเป็นต้องโกหกคุณในเรื่องนี้”

“ถ้าฉันยังชอบเยี่ยจิ่งเฉิน ฉันจะยอมให้คนของคุณทำร้ายเขาจนได้รับบาดเจ็บขนาดนี้เหรอ ?”

ในประโยคสุดท้ายที่เฉินฮวนฮวนถามกลับ มันทำให้เฟิงหานชวนหวนคิดขึ้นมาในทันที

สิ่งที่เฉินฮวนฮวนพูดก็ไม่ผิด ถ้าเธอยังชอบเยี่ยจิ่งเฉินอยู่ เธอคงไม่ยอมให้คนของเขาทุบตีเยี่ยจิ่งเฉินอย่างแน่นอน

“เป็นเพราะผมคิดมากเกินไป ” เฟิงหานชวนรู้สึกผิดเล็กน้อย เขาจับมือเฉินฮวนฮวนขึ้นมาและกำลังจะจูบหลังมือของเฉินฮวนฮวน

แต่ว่าเฉินฮวนฮวนดึงมือของเธอกลับด้วยความตกใจ แววตาของเธอเต็มไปด้วยความหวาดระแวง

เฟิงหานชวนรู้สึกเสียใจเล็กน้อย ถ้าไม่ใช่เป็นเพราะเมื่อกี้ที่เขาใช้ความรุนแรงกับเธอ เธอคงไม่ระแวงเขามากขนาดนี้

“คุณไปอาบน้ำเถอะ พรุ่งนี้ต้องไปค่ายฝึกอีกใช่ไหม ?” เฟิงหานชวนรู้สึกว่าเขาและเฉินฮวนฮวนต้องค่อยเป็นค่อยไป จะรีบร้อนไม่ได้

ตอนนี้ ทั้งสองต้องแยกกันเป็นเวลาครึ่งเดือนและดีกว่าที่ทั้งคู่ต้องไปแต่งงานใหม่ รอให้เฉินฮวนฮวนกลับมาหลังจากครึ่งเดือน คงไม่ต้องกังวลเกี่ยวกับเรื่องนี้อีกต่อไป

ถึงเวลานั้นพวกเขาจะได้นอนบนเตียงเดียวกันทุกวันและความสัมพันธ์ก็คงจะค่อยๆกระชับมากขึ้น

“อืม ” เฉินฮวนฮวนเพียงแค่พยักหน้า จากนั้นรีบลุกขึ้นและเข้าห้องน้ำไป

เธอกลัวว่าเฟิงหานชวนจะเข้ามาทำอะไรบางอย่างจึงล็อกประตูห้องน้ำเป็นอย่างดี แต่เธอก็กลัวว่าเฟิงหานชวนจะมีกุญแจ เธอจึงรีบถอดเสื้อผ้าและอาบน้ำ

อย่างไรก็ตาม เธอกังวลมากจนเกินไป หลังจากอาบน้ำเสร็จเธอจึงพบว่าตัวเองไม่ได้หยิบชุดนอนเข้ามาด้วย อีกอย่างในห้องน้ำมีแต่ผ้าเช็ดหน้า ไม่มีผ้าเช็ดตัวสำหรับเธอ

เสื้อผ้าที่สกปรกของเธอถูกโยนลงบนพื้น และมันเปียกไปด้วยน้ำ และไม่มีทางที่เธอจะสวมมันได้อีก

เฉินฮวนฮวนกังวลมากจนเหงื่อออกที่หน้าผาก

เธอรู้สึกว่าเฟิงหานชวนยังอยู่ในห้องนี้ เขาน่าจะยังไม่ได้ย้ายไปนอนที่ห้องนอนแขก แต่ถ้าเธอออกไปเอาเสื้อผ้าในสภาพนี้ แน่นอนว่าไม่ได้เด็ดขาด