อ้อนรัก คุณภรรยาคนสวย นิยาย บท 137

“ห๊า？”

เฉินฮวนฮวนตกตะลึงก่อน แล้วจึงเข้าใจว่าเฟิงหานชวนหมายถึงอะไร

เขาหมายถึงว่า...

ใบหน้าของเธอแดงขึ้นเล็กน้อยในทันที แดงขึ้นยิ่งกว่าเดิม ราวกับว่าเลือดกำลังจะไหลออกมา

ยิ่งไปกว่านั้น เธอพบว่ามือของเธอยังคงกอดที่คอของเฟิงหานชวน ไม่น่าแปลกใจเลยที่เขาจะถามคำถามเช่นนี้กับเธอ

เฉินฮวนฮวนดึงมือของเธอกลับอย่างรวดเร็ว มือทั้งสองบีบกระโปรงแน่น อย่าลืมตานะ ไม่กล้ามองตรงไปที่ดวงตาที่แหลมคมของเฟิงหานชวน

“ไม่ได้หรือ?” เฟิงหานชวนรู้สึกผิดหวังเล็กน้อยเมื่อเห็นท่าทีปฏิเสธของเฉินฮวนฮวน

แต่เขาไม่ได้ตำหนิเฉินฮวนฮวน ท้ายที่สุดแล้วเขายอมรับความสัมพันธ์ในการแต่งงานระหว่างทั้งสอง แต่นี่พึ่งจะผ่านไปเพียง 24 ชั่วโมงเท่านั้น จะให้เธอยอมรับตัวเขาในทันที ดูจะเร็วเกินไป

“ฉัน...ฉัน…” เฉินฮวนฮวนหน้าแดง หลบตา และพูดติดขัดพูดไม่ออก

เฟิงหานชวนเข้าใจความหมายของเธอ ปล่อยเธอ เอื้อมมือไปแตะหัวเธอ และพูดว่า: "ลุกขึ้นเถอะ เราพักผ่อนกันก่อน ผมจะไม่บังคับคุณ"

“ผมบอกแล้วว่า จะไม่ทำอะไรโดยที่ไม่ได้รับอนุญาตจากคุณ” เสียงของเขาทุ้มและจริงใจ

ตอนนี้เฉินฮวนฮวนเชื่อในคำพูดของเฟิงหานชวนแล้ว สิ่งที่เขาพูด เขาทำได้จริง ถ้าเธอไม่ตกลง เขาก็ไม่ได้ทำอะไรเธอ

แม้ว่าเขาจะทำตัวสนิทสนมกับเธอ หรือแม้กระทั่งจับมือเธอ... แต่ว่า เขาไม่ได้แตะต้องเธอ

ขณะที่เฟิงหานชวนกำลังจะหันไปเข้าห้องน้ำ มือเล็กๆ ก็คว้าข้อมือของเขาไว้ เขาหันศีรษะไปทันที และพบกับดวงตาคู่โตที่เป็นประกาย

“ฉัน...ฉันไม่ได้บอกว่าไม่ได้…” เฉินฮวนฮวนพูดตะกุกตะกัก และหลังจากพูดจบ ก็ก้มหัวลงต่ำ

เธอก็ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น ทั้งๆที่เธอไม่ได้วางแผนที่จะตอบตกลงกับเฟิงหานชวนเร็วขนาดนี้ อย่างไรก็ตามตอนนี้ทั้งสองอยู่ในช่วงทดลองแต่งงานเท่านั้น

แต่ว่า เมื่อเห็นเฟิงหานชวนหันหลังกลับด้วยความผิดหวัง เธอกังวลและดึงเขาไว้ ราวกับว่าสมองของเธอคิดไม่ทัน เธอจึงพูดประโยคนั้นออกไป

แต่ทันทีที่เธอพูดจบ เธอรู้สึกเสียใจเล็กน้อย ทำเช่นนี้ดูราวกับว่าเธอไม่ได้รักตัวเองเลย ยอมรับคำขอของผู้ชายอย่างง่ายดาย

“คือว่า คือว่า คุณคิดซะว่าฉันไม่ได้พูดอะไรเลยละกัน…” เฉินฮวนฮวนไม่กล้าสบตาเฟิงหานชวนอีกแล้ว เธอรีบปฏิเสธอย่างมึนงง มือเล็กๆ ของเธอพัดไปพัดมาข้างๆ แก้ม

เธอรู้สึกราวกับว่าใบหน้าของเธอถูกไฟไหม้

ในวินาทีต่อมา มือเล็ก ๆ ที่พัดอยู่ถูกจับ จากนั้นนิ้วเรียวก็ยกคางขึ้น เฉินฮวนฮวนถูกบังคับให้เงยหน้าขึ้น และพบกับดวงตาที่คมเข้มพอดี

ดวงตาคู่นั้นดังกับซ่อนวังวนสีดำไว้ ราวกับว่าจะดูดเธอเข้าไปได้

“ในเมื่อคุณตอบตกลงแล้ว จะกลับคำไม่ได้” เสียงทุ้มของชายหนุ่มดังก้องอยู่ในหูของเธอ

เฉินฮวนฮวนเขินอายจนแทบจะร้องไห้ ทำไมเธอถึงตกลง เธอต้องการจะทำลายระยะห่างระหว่างเธอและเฟิงหานชวนในคืนนี้หรือ?

ในคืนที่บลูส์คลับ เธอถูกหลิวตงรุ่ยข่มเหง นอกจากความกลัวและความเจ็บปวด เธอมีความรู้สึกอื่นๆ เต็มไปหมด

นอกจากครั้งนั้น เธอก็ไม่เคยมีประสบการณ์ใดอีก ประสบการณ์เดียวที่นับว่ามี ก็คือในวันที่นายท่านกลับมา เธอกับเฟิงหานชวนได้พบกันอย่างเปิดเฉย

วันนั้นเกือบจะ... แล้วจู่ๆ นายท่านเฟิงก็กลับมา

“ฉัน พรุ่งนี้ฉันจะตื่นแต่เช้าเพื่อไปซ้อม” เฉินฮวนฮวนกัดริมฝีปากแน่น ใบหน้าของเธอดูยุ่งเหยิง