อ้อนรัก คุณภรรยาคนสวย นิยาย บท 163

“คุณมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง” เฉินฮวนฮวนถูกชายหนุ่มโอบกอดไว้แน่นในอ้อมแขนของเขา เธอสัมผัสได้ถึงความอบอุ่นจากชายหนุ่ม

ทว่า ใบหน้าของเธอยังฉายแววตกใจไม่หาย เธอถามเฟิงหานชวนอีกครั้ง

“คิดถึงคุณแล้ว ก็เลยมาหาคุณ” เฟิงหานชวนตอบอย่างตรงไปตรงมามาก

ใบหน้าของเฉินฮวนฮวนยิ่งตกใจมากขึ้นไปอีก

เฟิงหานชวนบอกว่า…คิดถึงเธอแล้ว?

“พวกเรา ตอนเช้าพวกเราเพิ่งแยกกันเองนะ!” เฉินฮวนฮวนถูกเฟิงหานชวนกอดเอาไว้ เธอหันหลังให้ประตูสำนักงาน ทว่าเธอกำลังหันหน้าไปทางหน้าต่าง

เธอเห็นว่าท้องฟ้าข้างนอกสลัวลงไปมากจนเกือบมืดแล้ว ทว่า เธอและเฟิงหานชวนเพิ่งจะห่างกันเพียงหนึ่งวันเท่านั้นเอง

แยกกันตอนเช้า เจอกันตอนเย็น ผู้ชายคนนี้ยังบอกว่าคิดถึงเธอ?

“ไม่ว่าจะแยกกันตอนเช้าหรือแยกกันนานแค่ไหน ต่อให้แยกกันแค่หนึ่งวินาที ผมก็คิดถึงคุณ” เฟิงหานชวนกอดร่างเล็กของหญิงสาวเอาไว้แน่น ไม่มีทีท่าว่าจะปล่อยเธอ

“ถ้าอย่างนั้นคุณบอกฉันมา คุณเข้ามาได้ยังไง” เฉินฮวนฮวนไม่ได้ตั้งคำถามว่าแยกกันนานแค่ไหนอีกต่อไป สิ่งที่เธอกังวลตอนนี้คือ เฟิงหานชวนเข้ามาได้อย่างไร

“วางใจเถอะ เรื่องที่คุณให้ผมทำ ผมทำแล้ว” เฟิงหานชวนรู้ว่าเฉินฮวนฮวนต้องการถามอะไร เขาเอ่ยบอกตามตรง “ตอนกลางวันผมบอกทางหวาเถิงแล้วว่า ผมกับคุณเป็นแค่เพื่อนทั่วไป คุณอยู่ในรายการทุกอย่างจะเป็นไปตามปกติ ไม่ต้องมีอภิสิทธิ์ใดๆ เป็นพิเศษ และห้ามเปิดเผยความสัมพันธ์ระหว่างคุณกับผม”

“ฮวนฮวน หลังจากคุณโทรหาผม ผมก็รีบพูดกับเขาเลย แบบนี้คุณพอใจไหม” อันที่จริงเฟิงหานชวนรู้สึกไม่พอใจอยู่บ้าง ทว่าเขาก็ยังเลือกเคารพการการตัดสินใจของเฉินฮวนฮวน

เฉินฮวนฮวนไม่เต็มใจ เขาจะไม่บังคับ