อ้อนรัก คุณภรรยาคนสวย นิยาย บท 170

ยังไงหลินอวี่หยางก็โตมาในสังคมผู้ดีชั้นสูง ถึงนิสัยจะเอาแต่ใจ แต่ก็ไม่ใช่คนโง่ ยังพอมีสมองอยู่

ตัวเองเป็นใครก็เห็นๆอยู่ แต่เฉินฮวนฮวนกลับไม่กลัวเธอเลย เธอจึงเริ่มสงสัยเฉินฮวนฮวน

ตอนนี้เฉินฮวนฮวนเข้าใจสถานการณ์แล้ว ที่แท้หลินอวี่หยางขอโทษเธอ เพราะกังวลเบื้องหลังของเธอ

"พูดตามตรง เธอคิดผิดแล้วล่ะ ฉันเป็นแค่คนธรรมดา เพราะไม่มีอะไรเลย ฉันเลยไม่ต้องกลัวอะไรทั้งนั้น" ท่าทางเฉินฮวนฮวนใจเย็นมาก

เพราะตอนนี้เธอไม่มีจุดอ่อนแล้ว คุณยายเสียแล้ว เธอได้ส่งคุณยายขึ้นฟ้าไปแล้ว เธอในตอนนี้ ไม่กลัวใครทั้งนั้น

ความจริงก่อนหน้านั้นเธอยังกลัวหลิวตงรุ่ย กลัวว่าเขาจะทำอะไรเธอ เหมือนกับเรื่องที่ซูเสวี่ยเจอ แต่หลังจากนั้นหลิวตงรุ่ยคืนสร้อยกลับมาแล้ว เฟิงหานชวนยังปกป้องเธอ คงไม่กล้าทำอะไรเธออีกแน่นอน

"คนธรรมดา?" หลินอวี่หยางหรี่ตาลง มองสำรวจเฉินฮวนฮวน แล้วพูดอย่างไม่ค่อยเชื่อ "เธอไม่ใช่ลูกคนรวย?"

"ฉันไม่ใช่ ถ้าฉันใช่ จะมาเป็นตัวสำรองคนอื่น แล้วมาร่วมรายการแทนรุ่นพี่ได้ยังไง?" เฉินฮวนฮวนพูดตามความจริง

เธอไม่ใช่ลูกคนรวย ไม่อยากแสแสร้งเป็นคนรวยด้วย เธอควรเป็นคนยังไง ก็แค่ยอมรับ แล้วไม่ใช่เพราะหลินอวี่หยางเป็นลูกคนรวย เลยปล่อยให้เธอรังแก

"เรื่องนี้ เป็นความผิดของเธอ" เฉินฮวนฮวนเห็นหลินอวี่หยางไม่พูดอะไร จึงพูดต่อว่า "อย่างแรก เธอไม่แยกแยะอะไรเลยแล้วมาดักฉันที่ห้องน้ำ ให้พวกเขาสามคนจับฉันไว้ อยากจะสั่งสอนฉัน เพื่อปกป้องตัวเอง ฉันเลยถีบเธอออก"

"หลังจากนั้น เธอตบหน้าฉัน ฉันเลยจะตอบโต้เธอ เลยเอาไม้ถูพื้นขึ้นมา สถานการณ์ต่างๆ ฉันแค่ปกป้องตัวเอง สมควรแล้วที่เธอต้องขอโทษฉัน"

"ในเมื่อเธอขอโทษแล้ว ฉันก็ไม่อยากอะไรมาก เราถือว่าหายกัน อีกหน่อยก็คิดซะว่าเป็นคนแปลกหน้า เธอไม่ยุ่งกับฉัน ฉันก็จะไม่ยุ่งกับเธอ"

พอพูดอย่างเข้มงวดเสร็จ เฉินฮวนฮวนจึงหันหลังจะเดินไป แต่กลับโดนหลินอวี่หยางดึงแขนไว้

เธอหันกลับไป มองหลินอวี่หยางขมวดคิ้ว กำลังจะเอ่ยถาม แต่หลินอวี่หยางพูดแทรกก่อน

"ทำไมเธอเท่ขนาดนี้!" พอหลินอวี่หยางพูดแบบนี้ ผู้หญิงอีกสี่คนจึงรู้สึกอึ้ง

คนหนึ่งคือติงเซียง อีกสามคนเป็นหางของหลินอวี่หยาง เป็นเด็กฝึกบริษัทเดียวกัน

"อะไรนะ?" เฉินฮวนฮวนก็งงเหมือนกัน ไม่เข้าใจว่าหลินอวี่หยางคิดอะไรอยู่

"ฉันถามเธอแค่คำเดียว เธอได้ยั่วคุณครูกู้หรือเปล่า?" สีหน้าหลินอวี่หยางจริงจัง แล้วเอ่ยถามเฉินฮวนฮวน

"……" เฉินฮวนฮวนหมดคำพูด เธอถามกลับว่า "เธอไปฟังมาจากไหน? ฉันไม่ได้ยั่วคุณครูกู้"

"ฉันได้ยินคนห้องเธอซุบซิบกัน ในเมื่อเธอบอกว่าไม่ งั้นได้ ฉันเชื่อเธอ" แววตาหลินอวี่หยางมั่นใจมาก ดูเหมือนไม่ได้โกหก

เฉินฮวนฮวนงงกว่าเดิม ผู้หญิงที่ตบเธอคนนี้ บอกว่าเชื่อเธอ ยังบอกว่าเธอเท่อีก?

"ขอโทษนะ ฉันไม่ต้องการความเชื่อใจจากเธอ เธออยากคิดยังไงก็เรื่องของเธอ ไม่เกี่ยวกับฉัน" เฉินฮวนฮวนพูดแค่นี้ แล้วเดินไปต่อ

เธอเพิ่งเดินได้สองก้าว หลินอวี่หยางก็ตามมาอีก กางแขนออกขวางทางเธอไว้