อ้อนรัก คุณภรรยาคนสวย นิยาย บท 172

เดิมเฉินฮวนฮวนหลับตาอยู่ รู้สึกมึนๆและเผลอหลับไป

ทันใดนั้น เธอได้ยินเพื่อนร่วมห้องหลายคนตะโกนชื่อเธอ และดูเหมือนว่าพวกเธอพึ่งจะหารือกันถึงเฟิงหานชวน

เฉินฮวนฮวนลืมตาขึ้นมาทันที หรือว่าทุกคนรู้เรื่องความสัมพันธ์ระหว่างเธอกับเฟิงหานชวน?

“พวกคุณกำลังพูดถึงเรื่องอะไร” เฉินฮวนฮวนถามอย่างระแวดระวัง

“ฮวนฮวน พวกเรามีเรื่องจะรบกวนคุณ” ฉิวอิ๋งไม่มีความแค้นอะไรกับเฉินฮวนฮวน ดังนั้นเธอจึงหัวเราะและพูดกับเฉินฮวนฮวนว่า “ฉันคิดว่าเมื่อพูดถึงเรื่องนี้ ไม่นับว่าเป็นปัญหาอะไรกับคุณ”

“หัวหน้าหอพัก คุณหมายความว่าอะไร?” เฉินฮวนฮวนรู้สึกงุนงง

“อะแฮ่ม คือว่าพวกเราทุกคนอยากรู้จักตัวตนของชายหนุ่มที่ปรากฏตัวขึ้นที่ฐานเมื่อค่ำวันนี้ พวกเราคิดว่าบางทีหลินอวี่หยางอาจจะรู้ เธอต้องการจะเป็นเพื่อนกับคุณไม่ใช่เหรอ？ คุณไปสอบถามกับเธอให้หน่อยได้ไหม？ " ฉิวอิ๋งถือว่าลดตัวลงมาพร้อมพูดด้วยน้ำเสียงวิงวอน

เธออยากรู้ตัวตนของชายหนุ่มคนนั้นจริงๆ โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อหนีซวงบอกกับซูเวยว่า ชายหนุ่มคนนั้นมีเกียรติมาก มันยิ่งทำให้ฉิวอิ๋งรู้สึกสนใจมากขึ้น

ที่จริงไม่ใช่แค่ฉิวอิ๋งเท่านั้น ผู้หญิงคนอื่น ๆ เพียงแค่ได้พบเห็นเฟิงหานชวนไม่มีใครที่จะไม่สนใจ?

เฉินฮวนฮวนแอบถอนหายใจอย่างโล่งอก ที่แท้เมื่อครู่ที่พวกเธอเพิ่งเรียกชื่อตัวเธอก็เพื่ออยากให้เธอไปหาหลินอวี่หยางเพื่อสอบถามถึงตัวตนของเฟิงหานชวน ไม่ใช่ว่าค้นพบความสัมพันธ์ระหว่างเธอกับเฟิงหานชวน

“ฉันไม่ได้เป็นเพื่อนกับหลินอวี่หยางและไม่คิดที่จะเป็นเพื่อนกับเธอ เกรงว่าไม่สามารถช่วยคุณได้” เฉินฮวนฮวนปฏิเสธโดยไม่ลังเล

ประการที่หนึ่ง เธอไม่ได้ตั้งใจจะเป็นเพื่อนกับหลินอวี่หยางจริงๆ ประการที่สอง มันเป็นไปไม่ได้ที่เธอจะไปสอบถามเกี่ยวกับตัวตนของเฟิงหานชวน

อย่างไรก็ตาม ไม่มีใครรู้จักเฟิงหานชวนดีไปกว่าเธอ ดังนั้นเธอจะเป็นคนเริ่มสอบถามเกี่ยวกับตัวตนของเฟิงหานชวนได้อย่างไร?

"เฉินฮวนฮวน คุณ... คุณไม่ควรทำอย่างนั้น หลินอวี่หยางอยากเป็นเพื่อนกับคุณ คุณยังหลอกให้เธอตายใจ* เธอไม่ใช่ผู้ชายซะหน่อย" จ้าวซีเบ้ปาก เธอแสดงสีหน้าดูถูกเหยียดหยาม และน้ำเสียงของเธอก็ผิดแปลกเป็นพิเศษ

"จ้าวซีฉันไม่เคยมีเรื่องกับคุณ ความแค้นระหว่างคุณกับเกาเหวิน ถูกโยนมาที่ฉันเหรอ" เฉินฮวนฮวนตอกกลับอย่างไม่ไว้หน้าแล้วพูดอีกว่า "ยิ่งไปกว่านั้น ฉันจะคบใครเป็นเพื่อนหรือไม่ ก็ไม่เห็นจะเกี่ยวอะไรกับคุณเลย”

“เธอ!” จ้าวซีจ้องเฉินฮวนฮวนตาเขม็งด้วยความโกรธ แต่ก็ไม่สามารถพูดตอบโต้ได้

ในใจเธอก็อยากรู้จักตัวตนของชายหนุ่มมากเป็นธรรมดา แต่เธอกับหลินอวี่หยางไม่รู้จักกันเลย ไม่มีทางที่จะสอบถามและก็ไม่สามารถล้วงข้อมูลอะไรจากทางหนีซวงได้

อันที่จริง เธอเองก็กังวลใจมากเช่นกัน

“ใครกล้ารังแกฮวนฮวนของพวกเรา!”

ในขณะเดียวกัน เสียงหยาบกระด้างของผู้หญิงดังขึ้นที่ประตู

ทันทีหลังจากนั้นประตูถูกเปิดออก หลินอวี่หยางและผู้ติดตามทั้งสามของเธอก็เดินเข้ามาอย่างยิ่งใหญ่

"หลินอวี่หยางคุณมาที่นี่ได้ยังไง" จ้าวซีแสดงสีหน้าประหลาดใจทันทีและคิดว่านี่เป็นโอกาสที่เหมาะเจาะยิ่ง

“ฉันมาหาฮวนฮวนของพวกเรา เมื่อกี้คุณรังแกเธอหรือ?” หลินอวี่หยางกอดอกพร้อมทั้งเดินเข้ามาใกล้เตียงของจ้าวซีอย่างขุ่นเคือง

จ้าวซีรีบยิ้มและโบกมือของเธออธิบายว่า: "ฉันรังแกเธอที่ไหน ฉันพยายามเกลี้ยกล่อมให้ฮวนฮวนเป็นเพื่อนกับคุณต่างหาก! ฮวนฮวน เธอว่าใช่ไหม"

จ้าวซีส่งสายตาให้เฉินฮวนฮวนเป็นพิเศษ เธอไม่ได้คิดมาก่อนเลยว่าหลังจากที่เฉินฮวนฮวนให้บทเรียนแก่หลินอวี่หยาง กลับทำให้หลินอวี่หยางปกป้องเธอขนาดนี้