อ้อนรัก คุณภรรยาคนสวย นิยาย บท 177

เฉินฮวนฮวนเพียงรู้สึกว่าหัวใจของตัวเองเหมือนถูกบีบเค้น และรู้สึกหายใจไม่ออก

เมื่อรู้ตัวว่าตัวเองน้ำตาไหล เธอรีบยกข้อมือขึ้น เพราะมือทั้งสองข้างเต็มไปด้วยน้ำตา เธอทำได้เพียงใช้ข้อมือเช็ดน้ำตาเท่านั้น

เธอรู้สึกว่าตัวเองช่างน่าขำเสียจริง นึกไม่ถึงเลยว่า เธอยังจะร้องไห้ให้กับผู้ชาย บทเรียนที่เยี่ยจิ่งเฉินให้ไว้กับเธอยังไม่พออีกอย่างนั้นเหรอ

อันที่จริงเธอไม่ปฏิเสธว่าเฟิงหานชวนดีกับเธอ ตอนนี้มาคิดดูแล้ว ผู้ชายที่ดีเลิศเช่นนั้น จะเกาะติดอยู่กับผู้หญิงอย่างเธอเพียงคนเดียวได้อย่างไร

เฉินฮวนฮวนสูดหายใจเข้าลึก บังคับน้ำตาที่เอ่อล้นอยู่บนขอบตาให้ไหลกลับเข้าไป เธอพยายามสงบสติอารมณ์ และซักเสื้อผ้าในกะละมังต่อไป

ภายในหอพัก เสียงพูดคุยของจ้าวซีและฉิวอิ๋งดังจอแจขึ้นอย่างต่อเนื่อง เฉินฮวนฮวนไม่มีอารมณ์จะสนใจ และขี้เกียจเกินกว่าจะให้ความสนใจ

ไม่ง่ายเลยที่จะซักผ้าให้เสร็จ ขณะที่เธอกำลังยกกะละมังเดินไปที่ระเบียง “ปัง” จู่ๆ ประตูก็ถูกเปิดออก

เฉินฮวนฮวนหันกลับไปมอง พบว่าหลินอวี่หยางบุกเข้ามาอีกครั้ง เธอถามอย่างสงสัย “เธอมาทำไมอีก”

“ฮวนฮวน ฉันคิดว่าถ้าฉันปิดบังสถานะของเฟิงหานชวน เด็กฝึกหัดคนอื่นจะแอบเกลียดเธอได้นะ ฉันตัดสินใจจะบอกสถานะของเขา!” หลินอวี่หยางเดินไปหาเฉินฮวนฮวน และกล่าวอย่างกังวล

เฉินฮวนฮวนถอนหายใจอย่างช่วยไม่ได้ ก่อนจะตอบกลับอย่างใจเย็น “เธอพูดออกไปแล้ว”

“อื้อ!” หลินอวี่หยางรีบปิดปากตัวเอง ใบหน้าของเธอเต็มไปด้วยความตื่นตระหนก “ตอนแรกฉันจะมาถามความเห็นจากเธอ แต่สุดท้ายฉันเอง…”

หลินอวี่หยางกระทืบเท้าด้วยความเสียใจ

“หยางหยาง ผู้ชายคนนั้นชื่อเฟิงหานชวนเหรอ ชื่อนี้คุ้นหูมากเลยนะ!” จ้าวซีเดินเข้ามาอย่างตื่นเต้น

เฉินฮวนฮวนหันมามองหลินอวี่หยาง และกล่าวว่า “เธอไม่กลัวอาจารย์หนีว่าเหรอ”

ความจริงแล้ว เฉินฮวนฮวนกังวลว่าหนีซวงจะตำหนิเธอ ถึงขนาดที่ว่าโกรธมาก เธอจะพูดความสัมพันธ์ของเธอกับเฟิงหานชวนออกมาไหม

ก่อนหน้านี้เธอไม่ต้องการเปิดเผยความสัมพันธ์ เพราะเธอไม่ต้องการอยู่ภายใต้บารมีของเฟิงหานชวน เธอต้องการใช้ความพยายามของตัวเอง และเข้าร่วมการคัดเลือกอย่างจริงจัง

ทว่าตอนนี้ เธอไม่คาดหวังให้คนอื่นรู้ความสัมพันธ์ของเธอและเฟิงหานชวน เพราะว่าผู้หญิงที่ยืนอยู่ข้างเฟิงหานชวนไม่ใช่ตัวเอง

“ฮวนฮวน นี่เธอกำลังเป็นห่วงฉันเหรอ” หลินอวี่หยางดูดีใจมาก เธอเอื้อมมือไปตบไหล่เฉินฮวนฮวน และกล่าวอย่างมั่นใจ “เธอไม่ต้องห่วง อาจารย์หนีว่าฉันไม่ได้หรอก ในเมื่อฉันหลุดปากไปแล้ว ถ้าอย่างนั้นฉันบอกรูมเมทของเธอนะ”

หลังจากนั้น หลินอวี่หยางมองไปที่จ้าวซี และกล่าวต่อว่า “ในเมื่อเธออยากรู้มาก ฉันก็จะบอกอีกรอบ ผู้ชายคนนั้นชื่อว่าเฟิงหานชวน”

“หยางหยาง เธอเพิ่งพูดว่าผู้ชายคนนั้นชื่อเฟิงหานชวน ฉันรู้สึกว่าชื่อของเขาคุ้นหูมาก แต่ก็คิดไม่ออกว่าเขาเป็นใครกันแน่” จ้าวซีรู้สึกเหมือนเคยได้ยินชื่อนี้จากที่ไหนสักแห่ง ทว่าภายในเวลาอันสั้นเธอคิดไม่ออกจริงๆ

ในตอนนี้เอง ฉิวอิ๋งยืนขึ้นทันที และสาวเท้าเดินเข้ามาถามว่า “หลินอวี่หยาง เฟิงหานชวนเป็นซีอีโอของRกรุ๊ปใช่ไหม ฉันจำได้ว่าเหมือนจะเคยได้ยินชื่อนี้ในข่าวเศรษฐกิจ!”

“อะไรนะ! Rกรุ๊ป?”

จ้าวซี หวังซูเหม่ย เฉินเจี๋ย และติงเซียง พวกเธอทั้งสี่คนต่างตะโกนเป็นเสียงเดียวกันด้วยความรู้สึกตกใจ

“ใช่ ซีอีโอของRกรุ๊ป ดังนั้นฉันจะบอกว่า ตำแหน่งของเฟิงหานชวนสูงมาก พวกเธอไม่สามารถเข้าถึงได้เลย ทำได้แค่ฟังชื่อเสียงเรียงนามเขา และมองเขาจากที่ไกลไกลเท่านั้นล่ะ” หลินอวี่หยางไม่ได้ตั้งใจจะเย้ยหยันจ้าวซีและคนอื่นๆ เธอเป็นคนที่ค่อนข้างจะตรงไปตรงมา และไม่ชอบพูดจาอ้อมค้อม

“นี่…” แม้ว่าจ้าวซีจะรู้สึกสะเทือนใจ ทว่าเธอกลับถอนหายใจด้วยใบหน้าเศร้าสร้อย