อ้อนรัก คุณภรรยาคนสวย นิยาย บท 182

อารมณ์ตอนนี้ของเฉินฮวนฮวนมั่นคงมาก เธอหายใจเข้าลึกๆ แล้วพูดว่า “ถึงเวลา คุณพูดความคิดคุณออกมาได้ ไม่ว่ายังไง ฉันเคารพการตัดสินใจของคุณ”

ผู้หญิงอย่างหลีซืออวิ๋น ผู้หญิงที่เพียบพร้อม คุณหนูตระกูลหลี เป็นไปได้ยังไงที่จะยอมเป็นกิ๊กของ

เฟิงหานชวนไปตลอด?

เพราะฉะนั้น เฉินฮวนฮวนที่บอกว่าเคารพการตัดสินใจของหลีซืออวิ๋น คือจะยกตำแหน่งตัวเองที่เป็นคุณหญิงที่สามของตระกูลเฟิงนี้ให้

ถึงอย่างไร เธอไม่ใช่คนที่เฟิงหานชวนแต่งเข้ามาอย่างถูกต้องอยู่แล้ว แต่เป็นภรรยาที่นายท่านของ

ตระกูลเฟิงต้องการหามาให้เฟิงหานชวน ก่อนทำก็ไม่ได้ถามความคิดของเฟิงหานชวน

และเป็นเพราะเรื่องนี้ ดังนั้นก่อนหน้านี้เฟิงหานชวนถึงได้รังเกียจเธอมาก หรืออาจจะเห็นใจเธอ หรืออาจจะละอายใจ เพราะฉะนั้นตอนนี้เขาถึงได้ดีกับเธอขนาดนี้?

เฉินฮวนฮวนพูดประโยคนี้จบ ก็ไม่รอให้เฟิงหานชวนตอบ หันหลังเดินไปทางประตู

ยิ่งกว่านั้น ไม่ว่าเฟิงหานชวนจะตัดสินใจอย่างไร เธอทำได้แค่ยอมรับ พูดแบบนี้ก็ถือว่าให้เกียรติตัวเอง

ในเรื่องเฟิงหานชวน เธอไม่มีสิทธิ์จะปฏิเสธและไม่เห็นด้วย

เดินถึงประตู ชายหนุ่มยังคงไม่พูด แต่จู่ ๆ เฉินฮวนฮวนเหมือนคิดอะไรได้ หันมาพูดว่า “คุณรออีก 5 นาทีค่อยออกไปนะ ครั้งก่อนคุณออกค่ายไปตรงๆ ถูกเด็กฝึกมากมายเห็น สถานภาพของคุณเกือบเปิดเผย

ออกไป”

เธอเม้มริมฝีปาก เปิดประตูห้องทันที เดินออกไป ปิดประตูแล้วก็รีบเดินออกจากทางเดิน

มองประตูที่ปิดอยู่ เฟิงหานชวนขมวดคิ้วแน่น ใบหน้าเต็มไปด้วยความสับสน สำคัญกว่าคือความรู้สึกไม่สบายใจ

เขาไม่รู้ว่าเฉินฮวนฮวนรู้เรื่องคืนนั้นได้ยังไง และท่าทีของเธอเหมือนต้องการห่างจากเขา เขาควรอธิบายกับเธอยังไงดี?

แล้วควรพูดตรงๆกับเธอยังไง?

เฉินฮวนฮวนเตรียมพร้อมที่จะจากเขาไปแล้วใช่ไหม ? ดังนั้นถึงได้สงบและเฉยเมยแบบนี้

….

เฉินฮวนฮวนกำลังจะลงบันได จู่ ๆข้อมือก็ถูกจับไว้

“ว้าย! ผีหลอก...”

เธอตกใจร้องเสียงแหลม รีบหันหน้าไปแล้วถอนหายใจอย่างโล่งอกทันที

“ชู่! ฮวนฮวนผมเอง” มืออีกข้างของเฉินเฟยหยางรีบปิดปากเฉินฮวนฮวนไว้

เฉินฮวนฮวนรีบพยักหน้า เฉินเฟยหยางก็เอามือออก

“เฉินเฟยหยาง ทำไมคุณยังอยู่ตรงนี้ ?” เฉินฮวนฮวนเอ่ยถามสงสัย

“ฮวนฮวน คุณเขียนข้อมูลเสร็จแล้วสิ” เฉินเฟยหยางเหมือนเขินนิดๆ เกาศีรษะอย่างทำตัวไม่ถูก

“อืม เขียนเสร็จแล้ว” อารมณ์เฉินฮวนฮวนตอนนี้กลับเป็นปกติแล้ว พยักหน้าอีกครั้ง

“งั้นผมส่งคุณกลับหอนะ” เฉินเฟยหยางฉีกยิ้ม แสดงความเขินอายของผู้ชาย

เฉินฮวนฮวนนิ่งไปก่อน แล้วถามออกไปตรงๆ “คุณคงไม่ได้รอฉันอยู่ที่นี่ตลอดนะ?”

“ไม่ใช่ ก็ไม่ใช่ คุณอย่าเข้าใจผิด...”เฉินเฟยหยางยังค่อนข้างเขินอยู่ ไม่อยากจะแสดงออกตรงเกินไป เขาอธิบายว่า“หลังจากที่คุณไปออฟฟิศ หลินอวี่หยางและผู้หญิงอีกหลายคนมาหาคุณที่นี่ ผมบอกพวกเธอว่าอย่าไปรบกวนคุณเขียนข้อมูล หลินอวี่หยาง เธอก็ข่มขู่ผม...”

“ข่มขู่คุณ? ข่มขู่อะไรคุณ ?” เฉินฮวนฮวนตกใจ นี่หลินอวี่หยางทำชั่วอีกแล้วใช่ไหม?

หากเป็นแบบนั้นจริง เธอจะกลับไปสั่งสอนหลินอวี่หยางเดี๋ยวนี้