อ้อนรัก คุณภรรยาคนสวย นิยาย บท 184

“อย่างไรก็ตาม ไม่ว่าจะเป็นอาจารย์หนีหรือตัวฉันหลินอวี่หยาง เป็นคนขอให้เฉินเฟยหยางคุ้มกันฮวนฮวนกลับมา พวกเขาแค่ทำงานด้วยกันตามปกติ ไม่มีอย่างอื่น”

หลินอวี่หยางชี้แจงแทนเฉินฮวนฮวนที่กำลังอาบน้ำอยู่

ที่จริงหลินอวี่หยางดูออกว่าเฉินเฟยหยางอยากตามจีบเฉินฮวนฮวน เธอมองไปที่เฉินเฟยหยางที่ดูหล่อเหลาและดูซื่อสัตย์จริงใจ เธอจึงสร้างโอกาสให้กับพวกเขา

ไม่อย่างนั้น ด้วยนิสัยของเธอ ไม่ว่าเฉินฮวนฮวนจะกรอกข้อมูลดึกขนาดไหน เธอก็จะต้องอยู่รอ

อย่างไรก็ตาม หลินอวี่หยางยังไม่แน่ใจในทัศนคติของเฉินฮวนฮวนที่มีต่อเฉินเฟยหยาง รวมทั้งในเวลาของการฝึกอบรม จะเกิดเรื่องอื้อฉาวได้อย่างไร ดังนั้นเธอจึงรีบชี้แจงแทนเฉินฮวนฮวน

“ที่แท้ก็เป็นแบบนี้ ฉันนึกฮวนฮวนกับเฉินเฟยหยางอยู่ด้วยกันซะอีก ดังนั้นจึงรีบมาสอบถามเธอ บอกให้เธอระวังตัวหน่อย อย่าให้คนอื่นรู้มากเกินไป ยังไงเรื่องอื้อฉาวฉาวต้องส่งผลกระทบต่อเธออยู่แล้ว หลิวเฟยเฟยแสร้งทำเป็นคิดแทนเฉินฮวนฮวน

หลินอวี่หยางพยักหน้าโดยไม่ได้พูดอะไร ชี้ไปที่ประตูแล้วพูดว่า "เฟยเฟย คุณควรกลับไปอาบน้ำก่อน! ฉันอาบเสร็จแล้วและฉันจะกลับไปหลังจากนั่งเล่นที่นี่สักครู่"

“อย่างไรก็ตาม ไม่ใช่ว่าฉันจะว่าคุณ คุณควรเปลี่ยนนิสัยชอบวิ่งในตอนกลางคืนของตัวเองนะ กลางวันก็เหนื่อยเจียนตายอยู่แล้ว กลางคืนคุณยังไปวิ่งอีก ทำไมคุณจะไม่มาสายในตอนเช้าหล่ะ?” หลินอวี่หยางเดิมอยากให้หลิวเฟยเฟยกลับหอพักก่อน พูดไปพูดมาก็เริ่มอบรมเธอ “ถ้าไม่ใช่เพราะอาจารย์ซวนเป็นคนพูดง่ายคุณจะต้องถูกรายงานไปที่อาจารย์หนีจริงๆ”

ทันทีที่เธอได้ยินคำว่าอาจารย์ซวน สีหน้าของหลิวเฟยเฟยก็เปลี่ยนเป็นกังวลมากขึ้น แล้วเธอก็มองไปที่ประตูห้องน้ำโดยไม่รู้ตัว

ความลับของเธอกับซวนเลี่ยง นอกจากทั้งสองคนที่เกี่ยวข้อง ก็ไม่มีใครรู้..... ตอนนี้ขออย่าให้เฉินฮวนฮวนและเฉินเฟยหยางเห็นเข้าเลย

ตอนนี้เธอไปหาเฉินเฟยหยางไม่ได้ วิธีเดียวที่ทำได้คือคุยกับเฉินฮวนฮวนให้รู้เรื่องก่อน แต่ยังไม่สบโอกาส

หลิวเฟยเฟยรู้สึกว่าตอนนี้ตัวเองเป็นเหมือนมดบนหม้อร้อน เธอกระวนกระวายแต่ก็ไม่มีทางออก

“เอาเถอะ ดูสิทำให้คุณประหม่า มีฉันอยู่คุณไม่เป็นไรหรอก รีบกลับไปพักผ่อนเถอะ” หลินอวี่หยางโบกมือให้หลิวเฟยเฟยกลับไปก่อน

หลิวเฟยเฟยทำหน้าบูดบึ้ง หาเหตุผลที่จะอยู่ต่อไม่ได้จริงๆ ดังนั้นเธอจึงก้าวเท้าเดินไปที่ประตูหอพัก

ณ เวลานี้ เฉินฮวนฮวนเปิดประตูห้องน้ำเดินออกมาในขณะที่กำลังเช็ดผมของเธอ ประจันหน้ากับหลิวเฟยเฟยเข้าพอดี

ทั้งสองมองหน้ากันดวงตาเบิกกว้างทั้งสองคน

“คุณทำไมถึงมาที่นี่” เฉินฮวนฮวนถามขึ้น

“คุณออกมาแล้วเหรอ?” หลิวเฟยเฟยถามขึ้นพร้อมกัน

ในเวลานี้เฉินฮวนฮวนรู้สึก "สะดุดกึก" แป๊ปนึง เธอถูกหลิวเฟยเฟยสังเกตเห็นหรือ?

ไม่อย่างนั้นปกติหลิวเฟยเฟยไม่มีวันมาที่หอพักของเธอ

เธอไม่ต้องการมีส่วนร่วมในเรื่องนี้ เดิมคิดว่าจะแสร้งทำเป็นไม่รู้ แต่ว่าหลิวเฟยเฟยเป็นคนเดินเข้ามาหาเธอ เธอก็จะยอมรับมัน

“หลิวเฟยเฟย อันที่จริงฉัน…...” เฉินฮวนฮวนแค่อยากจะบอก แต่ถูกหลิวเฟยเฟยแอบถลึงตาให้

หลิวเฟยเฟยหันหลังให้กับคนอื่นๆ ดังนั้นมีเพียงเฉินฮวนฮวนเท่านั้นที่มองเห็นท่าทางของเธอ

เฉินฮวนฮวนตระหนักดีว่าหลิวเฟยเฟยไม่อยากให้เธอพูด ที่จริงเธอก็ไม่ได้ตั้งใจจะพูดออกมา เธอแค่อยากบอกหลิวเฟยเฟยจากด้านข้างว่าเธอจะไม่พูดอะไรเกี่ยวกับเรื่องนี้

แต่ว่าท่าทางที่หลิวเฟยเฟยจ้องมองเธอ อยู่ในสายตาของเฉินฮวนฮวนและเธอไม่พอใจเล็กน้อย