อ้อนรัก คุณภรรยาคนสวย นิยาย บท 190

เฉินฮวนฮวนฟังออกว่าเดิมทีแล้วคุณหนีซวงไม่ได้อยากไล่ซวนเลี่ยงและหลิวเฟยเฟยออก แต่เธอก็ไม่สามารถโต้แย้งคุณหนีซวง

เธอเดาว่าความสัมพันธ์ระหว่างคุณหนีซวงกับซวนเลี่ยงค่อนข้างดีมาก ไม่เช่นนั้นไม่มีทางไล่เฉินเฟยหยางออกแน่ ๆ

“ครูหนีคะ ในเมื่อเรื่องที่พวกเขาทำ ได้รับอภัยแล่ว ทำไมจะต้องไล่เฉินเฟยหยางออกด้วย?” จริง ๆ แล้วเฉินฮวนฮวนไม่ได้อยากสนใจเรื่องของซวนเลี่ยงและหลิวเฟยเฟย เธอแค่อยากช่วยเฉินเฟยหยางให้ได้อยู่ต่อเท่านั้น

ถึงอย่างไรที่เฉินเฟยหยางถูกไล่ออกก็เป็นเพราะเธอกลับไปช้า จนบังเอิญไปเห็นเรื่องไม่ดีของซวนเลี่ยงและหลิวเฟยเฟยโดยไม่ได้ตั้งใจ และล่วงเกินซวนเลี่ยงไป

“เฉินเฟยหยางทำผิดเรื่องอื่น ดังนั้นจึงถูกไล่ออก” คุณหนีซวงตอบกลับไปด้วยน้ำเสียงจริงจัง

“นั่นนะสิ เด็กผู้ชายคนนี้ถูกไล่ออก ไม่ได้เกี่ยวอะไรกับผมสักหน่อย” ซวนเลี่ยงรีบทวงความบริสุทธิ์ให้ตัวเอง

แต่ยิ่งเขารีบอธิบายเท่าไหร่ เฉินฮวนฮวนก็ยิ่งมั่นใจว่าซวนเลี่ยงและหลิวเฟยเฟยนั่นสมรู้ร่วมคิดกัน ที่ไล่เฉินเฟยหยางออกเพราะอยากจะปิดปากของเฉินเฟยหยางเท่านั้นเอง

เฉินฮวนฮวนกัดฟันกรอดอยู่เงียบ ๆ เธอเพิ่งรู้สึกได้ถึงความมืดที่ครอบคลุมอยู่ในสังคมทั่วทุกหนแห่ง เธอยิ้มจนเห็นฟันขาวเรียงสวยอย่างเป็นระเบียบ และถามขึ้นอีกครั้งว่า : “ครูหนี งั้นขอถามหน่อยได้ไหมคะว่าเฉินเฟยหยางทำผิดเรื่องอะไร ถึงได้โดนไล่ออก? แค่เรื่องความสัมพันธ์ลับๆ ระหว่างนักเรียนกับคุณครู มันร้ายแรงมากขนาดนี้เลยเหรอ?”

คุณหนีซวงอึ้งงันไปในทันที เธอนึกไม่ถึงว่าเฉินฮวนฮวนจะเค้นถามแบบนี้ ความโกรธจึงได้คุกรุ่นขึ้น แต่กลับไม่พูดอะไรแม้แต่คำเดียว

ประการแรก เฉินเฟยหยางไม่ได้ทำผิดกฎร้ายแรง เธอจึงตอบกลับไปไม่ได้ ประการที่สอง เฉินฮวนฮวนเป็นคนของเฟิงหานชวน ถึงแม้ว่าจะไม่เห็นภาพแบบนั้น แต่เธอก็ไม่กล้าที่จะสั่งสอนเฉินฮวนฮวนแบบตามใจชอบได้

“ผู้อำนวยการหนี ในเมื่อเฉินเฟยหยางไม่ได้ทำผิดร้ายแรงอะไร ก็ให้เขาอยู่ต่อเถอะครับ” กู้ไหว่มองออกว่าเฉินฮวนฮวนนั้นเป็นผู้หญิงที่ใจนักเลงเอามาก ๆ เขายอมออกหน้าให้กับเฉินฮวนฮวน เพื่อช่วยให้เฉินเฟยหยางได้อยู่ต่อ

ตอนนี้คุณหนีซวงจะเห็นด้วยก็ไม่ได้ จะไม่เห็นด้วยก็ไม่ได้ จึงรู้สึกกระวนกระวายอยู่ในใจไม่น้อย

ถ้าเธอเก็บเฉินเฟยหยางไว้ แล้วถูกเฟิงหานชวนรู้เข้า นั่นไม่เป็นการล่วงเกินเฟิงหานชวนหรอกเหรอ?

แต่ถ้าเธอไม่เก็บเฉินเฟยหยางไว้ ขืนเรื่องนี้แพร่กระจายออกไป ต่อไปเด็กฝึกและพนักงานทุกคน รวมทั้งกู้ไหว่ผู้ชายที่ถือตัวแบบนี้ จะมองเธอยังไง?

“ครูหนีคะ ในเมื่อเฉินเฟยหยางไม่ได้ทำผิดอะไร ทำไมถึงไม่ให้เขาอยู่ต่อละคะ?” เฉินฮวนฮวนถามอีกครั้ง

เฉินเฟยหยางที่ยืนอยู่ข้าง ๆ กลับรู้สึกขลาดกลัวเล็กน้อย เขารู้สึกว่าเฉินฮวนฮวนกำลังบีบคุณหนีซวงเพื่อให้เขาอยู่ต่อ เขากลัวว่าขืนเป็นแบบนี้ต่อไป เขาและเฉินฮวนฮวนจะกลายเป็นคนที่คุณหนีซวงเกลียดที่สุดก็ได้

เดิมทีเขาตั้งใจจะโน้มน้าวเฉินฮวนฮวนไม่ต้องพูดอะไรแล้ว แต่เมื่อคิดได้ จริง ๆ แล้วในใจลึกของเขาอยากจะอยู่ต่อ จึงไม่ได้เอ่ยปากพูดอะไรออกไป

“ได้ เฉินเฟยหยางอยู่ต่อได้ ถือว่าทั้งสองเรื่องนี้ได้รับการแก้ไขแล้ว พวกเธอรีบออกจากห้องทำงานของฉันได้แล้ว” คุณหนีซวงตอบตกลง แต่น้ำเสียงอึดอัดอย่างสุดจะทน

“ขอบคุณครูหนีมากนะคะ” เฉินฮวนฮวนถอนหายใจออกมาด้วยความโล่งอกในใจ

เฉินเฟยหยางเองก็รีบโค้งตัวไปทางคุณหนีซวงเช่นกัน ก่อนจะพูดว่า : “ขอบคุณผู้อำนวยการหนีมากนะครับที่ให้โอกาสผมอีกครั้ง ผมจะไม่ทำผิดพลาดอีกครับ เรื่องก่อนหน้านั้น เชิญผู้อำนวยการหนีชี้แนะได้เลย ผมจะนำไปปรับปรุงแก้ไข”

ถึงแม้ว่าเฉินเฟยหยางจะพูดแบบนี้ก็ตาม แต่ในใจของเขาก็มั่นใจว่าเป็นแผนการชั่ว ๆ ของซวนเลี่ยงอย่างแน่นอน ไม่อย่างนั้นทำไมถึงได้ถูกไล่ออกทั้ง ๆ ที่ไม่ได้ทำผิดอะไรเลยล่ะ?

นอกจากล่วงเกินซวนเลี่ยงแล้ว เขาก็ไม่เคยล่วงเกินใครอีกเลย

“เอาละ ๆ พวกเธอรีบออกไปได้แล้ว ฉันอยากพักผ่อน” ตอนนี้คุณหนีซวงกระวนกระวายอย่างมากทีเดียว

เฉินฮวนฮวนพยักหน้า จากนั้นก็เดินไปเปิดประตูห้องทำงานเป็นคนแรก ตามมาด้วยคนอื่น ๆ ในห้องทำงาน ก่อนจะเดินออกไปทีละคน ๆ

หลังจากที่เสียงปิดประตูดังขึ้น ภายในห้องทำงานก็กลับมาเงียบลงอีกครั้ง

เมื่อมั่นใจว่าเสียงฝีเท้านอกประตูไกลออกไปเรื่อย ๆ แล้ว คุณหนีซวงก็รีบยกหูโทรศัพท์ขึ้นมา และกดโทรหาเบอร์ผู้อำนวยการเหวินบริษัทหวาเถิงทันที