อ้อนรัก คุณภรรยาคนสวย นิยาย บท 2

“นังเด็กเลว ยายของเธอก็ตายไปแล้ว ยังคิดจะขอเงินจากพวกเราอีกเหรอ”

เฉินเหม่ยเจวียนยื่นมือออกไปผลักเฉินฮวนฮวน เธอเค้นเสียงหัวเราะออกมา ก่อนจะพูดกับเฉินเจี้ยนหมินว่า “เจี้ยนหมินคะ ฉันบอกแล้วว่า ลูกสาวของคุณเป็นหนอนดูดเลือด เธอกับยายของเธอคนนั้นอาศัยอยู่ที่บ้านของเรา จะกินดื่มอึฉี่ก็อยู่ในบ้านเราทุกอย่าง ป่วยก็ให้เราจ่ายเงิน ตายไปแล้วยังจะให้เราจ่ายเงินอีกเหรอ!”

“ฉันไปกินดื่มอึฉี่ในบ้านของพวกเธอ?” ใบหน้าของเฉินฮวนฮวนขาวซีด ทว่ารอยยิ้มเย้าหยอกกลับปรากฏขึ้นบนใบหน้าของเธอ

“เฉินเหม่ยเจวียน คฤหาสน์หลังนี้แม่ของฉันซื้อไว้นะ ทำไมฉันกับคุณยายจะอยู่ที่นี่ไม่ได้ ตั้งแต่เธอพาเฉินซินโหรวเข้ามา เฉินซิวโหรวก็แย่งห้องของฉันไป ส่วนเธอก็เอาห้องของคุณยายฉันเปลี่ยนเป็นห้องเก็บเสื้อผ้า ทำให้ฉันกับคุณยายต้องอยู่ห้องแม่บ้านแคบๆ นั่น!”

“พวกเธอไม่ยอมให้ฉันกับคุณยายกินกับข้าวที่แม่บ้านทำ ยอมให้พวกเราซื้อของมาทำกับข้าวกินเองเท่านั้น ถือโอกาสตอนคุณพ่อไม่อยู่ พวกเธอก็มาแย่งเงินคุณยาย บอกว่าต้องจ่ายค่าน้ำไฟ!

“พอแล้ว!”

ขณะที่เฉินฮวนฮวนกำลังฟ้องอยู่นั้น เฉินเจี้ยนหมินก็ตะเบ็งเสียงขึ้นขัดจังหวะเธอ

“ฮวนฮวน ตอนนี้บริษัทกำลังลำบาก คนของธนาคารก็ทวงหนี้ทุกวัน พ่อเคยบอกลูกไปหมดแล้วนี่!” เฉินเจี้ยนหมินถอนหายใจอย่างจนปัญญา และกล่าวต่อว่า “ยิ่งไปกว่านั้น คุณน้าดูแลตระกูลเฉินมาเป็นสิบปีแล้ว มันไม่ง่ายสำหรับเธอเลยนะ”

“พ่อคะ หนูรู้ว่าตอนนี้เฉินซื่อกรุ๊ปกำลังลำบาก แต่ยังไงพ่อก็มีเงินแสนหยวนอยู่แล้วนี่ เสื้อผ้าของเฉินซินโหรวชุดหนึ่งก็หลายหมื่น สกินแคร์ชุดหนึ่งของเฉินเหม่ยเจวียนก็ราคาเป็นหมื่นแล้ว แม้แต่เงินแสนหยวน พ่อก็จ่ายไม่ได้เลยเหรอ” เฉินฮวนฮวนแผดเสียงใส่ชายที่อยู่ตรงหน้าเธอ

เธอรู้ว่า เฉินเจี้ยนหมินมักจะทำเป็นไม่รู้ไม่เห็นเรื่องที่แม่ลูกเฉินเหม่ยคู่นี้ทำ แต่เมื่อคิดว่าเขาคือพ่อของเธอ เธอก็พยายามคิดถึงเขาในด้านที่ดีเสมอ

ทว่าตอนนี้ เธอทนไม่ไหวแล้วจริงๆ คุณยายจากไปแล้ว แม้แต่เงินทำสุสานหนึ่งแสนหยวน ทำไมถึงให้เธอไม่ได้

นี่พ่อของเธอจริงๆ เหรอ ไม่ใช่ นี่มันปีศาจ!

“ฮวนฮวน! ทำไมลูกพูดกับพ่อแบบนี้ ถ้าพ่อให้ได้ ทำไมจะไม่ให้ลูกล่ะ” เฉินเจี้ยนหมินกล่าวราวกับตัวเองมีเหตุผลเต็มที จนกระทั่งเขาโมโหขึ้นมา

คนเหล่านี้คือใครกัน ทำไมเฉินเจี้ยนหมินอยากให้เธอเข้าไป

เมื่อเห็นว่าเฉินฮวนฮวนไม่ยอมมา เฉินเจี้ยนหมินจึงลุกจากโซฟาเดินไปหาเฉินฮวนฮวนเองเสียเลย ก่อนจะเอ่ยกระซิบข้างหูของเธอ “นี่คือคนที่มาสู่ขอจากตระกูลเฟิง”

“แล้วเกี่ยวอะไรกับหนูล่ะ” เฉินฮวนฮวนขมวดคิ้วเข้าหากัน และตัดสินใจเดินออกไป

เฉินเจี้ยนหมินรีบดึงมือของเธอไว้ และกล่าวว่า “แค่ลูกตอบรับการสู่ขอจากตระกูลเฟิง แต่งงานเข้าตระกูลเฟิง ไม่ว่าจะเงินแสนหยวนหรือเท่าไรก็ตาม พ่อก็ยอมให้ลูกทั้งนั้น”

“พ่อบ้าไปแล้วเหรอคะ ตระกูลเฟิงอะไร หนูไม่รู้จัก!” ขณะที่เฉินฮวนฮวนกำลังโมโห เธอก็รู้สึกทำอะไรไม่ถูก

“คุณเฉิน นี่ลูกสาวของคุณใช่ไหมครับ” ชายวัยกลางคนคนหนึ่งเดินเข้ามาหาพวกเขา เขาโค้งคำนับเล็กน้อย ก่อนจะกล่าวว่า “ถ้าตระกูลเฉินไม่ยินยอม ผมก็จะกลับไปบอกนายท่านว่าพวกคุณปฏิเสธ”