อ้อนรัก คุณภรรยาคนสวย นิยาย บท 209

"อาเหยี่ยน ลูกอย่าทำตัวไม่มีมารยาท ถึงฮวนฮวนเด็กกว่าลูก แต่ยังไงก็เป็นอาสะใภ้สาม" เฟิงเจิ้งหมิงพูดเสียงเข้ม

"พี่ใหญ่ ไม่เป็นไรค่ะ พี่อย่าโทษอาเหยี่ยนเลยค่ะ หนูกับอาเหยี่ยนก็เหมือนเพื่อนกัน ไม่ต้องคิดมากเรื่องนั้นก็ได้ค่ะ" เฉินฮวนฮวนกุมขมับ แล้วช่วยพูด

ถ้าอีกหน่อยเฟิงเฉินเหยี่ยนเจอเธอ แล้วทำตัวเคารพนับถือ เอาแต่เรียกว่าอาสะใภ้สาม เฉินฮวนฮวนคงคิดว่าตัวเองเป็นผู้หญิงวัยกลางคนที่มีอายุแล้ว

แล้วเฟิงเฉินเหยี่ยนเรียกผู้หญิงที่เด็กกว่าเขาว่าคุณอา ก็รู้สึกแปลกๆ

เพราะฉะนั้น เธอกับเฟิงเฉินเหยี่ยนเลยทำตัวสบายๆ แบบนี้ทั้งสองฝ่ายก็จะสบายใจด้วย

"ทุกคนนั่งเถอะครับ" พอเฉินฮวนฮวนพูดจบ เฟิงหานชวนจึงเปลี่ยนประเด็น แค่น้ำเสียงดูเย็นชาไปไม่น้อย

แต่ว่า เฉินฮวนฮวนกลับไม่สังเกต

"ได้ ได้ ได้ เราทุกคนไม่ได้กินข้าวพร้อมหน้าพร้อมตากันนานแล้ว เดี๋ยวผมไปเรียกพ่อลงมา" เฟิงเจิ้งซวินยิ้มเอ่ย แล้วเดินอ้อมเฉินฮวนฮวนกับเฟิงหานชวน กำลังจะขึ้นไปชั้นบน แต่กลับหยุดฝีเท้าลงก่อน

จากนั้น เสียงของเฟิงเหลยถิงจึงดังขึ้น "พ่อมาแล้ว ไปนั่งกันเถอะ"

ทีนี้ ทุกคนจึงเดินไปที่โต๊ะอาหาร แล้วเฟิงหานชวนกับเฉินฮวนฮวนก็อยู่หลังสุด

พอมีโอกาสนี้ เฉินฮวนฮวนจึงแอบดึงแขนเสื้อเฟิงหานชวน หันไปพูดเสียงเบากับเขาว่า "ทำไมวันนี้คนตระกูลเฟิงอยู่หมดเลย? วันนี้วันอะไร?"

เธอรู้ว่าครอบครัวเฟิงเจิ้งหมิงกับเฟิงเจิ้งซวิน แยกออกไปอยู่ตั้งนานแล้ว แยกบ้านอยู่กับนายท่านหลายปีแล้ว

"มาดูคุณนั่นแหละ" เฟิงหานชวนก้มหน้าเล็กน้อย แล้วพูดเสียงเบาข้างหูเฉินฮวนฮวน

"ดูฉัน?" เฉินฮวนฮวนเบิกตาโตอย่างตกใจ แล้วพูดพรวดออกมา พอรู้ตัวว่าพูดเสียงดัง จึงรีบปิดปากตัวเองไว้

เฟิงหานชวนยิ้มมุมปาก ฝ่ามือวางลงที่เอวเธอ ดึงตัวเธอมาใกล้ แล้วเอ่ยว่า "ตอนนี้คุณเป็นคุณหญิงสามตระกูลเฟิง คนตระกูลเฟิงก็มารู้จักคุณสิ"

เฉินฮวนฮวนเข้าใจว่าหมายความว่ายังไงทันที จากนั้นหน้าจึงแดง

"แล้วอีกอย่าง เมื่อกี้คุณ……ทำได้ดีมาก" เฟิงหานชวนพูดชมเธอ แล้วพาเธอเดินไป

ทำได้ดี?

เฉินฮวนฮวนรู้สึกงง

……

รอทุกคนนั่งลงหมดแล้ว นายท่านเฟิงจึงสั่งแม่บ้านหลี่ให้คนใช้ยกอาหารมา

วันนี้ถือว่าเป็นงานเลี้ยงในครอบครัว มีเชฟห้าดาวมาทำ แล้วอาหารก็หรูหรา ไม่ได้ธรรมดาเหมือนปกติ

หลิวหลี่ถงถือขวดไวน์ไว้ แล้วรินไวน์ให้ทุกคน เธอรู้ว่างานเลี้ยงครั้งนี้เตรียมเพื่อเฉินฮวนฮวนโดยเฉพาะ ในใจเลยไม่โอเค

เป็นซินเดอเรลล่าเหมือนกัน ทำไมคนอื่นถึงโบยบินไปสูงส่งขนาดนั้น?

แล้วตัวเธอ ทำได้แค่งานของคนใช้ ก้มหน้าก้มตาอยู่ต่อหน้าคนตระกูลเฟิง

จากนั้น เฟิงเหลยถิงจึงยกแก้วไวน์ขึ้น แล้วหัวเราะพูดอย่างอารมณ์ดี "ตอนนี้นอกจากเสี่ยวหย่า เราทั้งครอบครัวอยู่กันพร้อมหน้าพร้อมตา เรามาต้อนรับฮวนฮวนด้วยกัน อีกหน่อยฮวนฮวนคือสมาชิกใหม่ของตระกูลเฟิง"

นายท่านเป็นคนนำ ทุกคนจึงลุกขึ้น แล้วชนแก้วเฉินฮวนฮวนกับเฟิงหานชวนทีละคน แสดงความยินดีกับการแต่งงานของพวกเขา

เฟิงหานชวนรับคำยินดีไว้หมด ไม่ได้เย็นชาเหมือนวันปกติ

นายท่านมองอยู่ในสายตา ในใจมีความสุขมาก ท่านคิดว่าการตัดสินใจครั้งนี้ เป็นการตัดสินใจที่ถูกต้อง

"เอาล่ะ อะไรไร้สาระก็จะไม่พูด อีกหน่อยจะทำยังไง เราสองคนสามีภรรยาก็ตัดสินใจเอง ตาแก่อย่างพ่อจะไม่ยุ่งด้วย" เฟิงเหลยถิงยิ้มเอ่ย

"อื้อ" เฟิงหานชวนตอบอย่างนิ่งเฉย แต่ก็ไม่ได้ทำตัวรังเกียจอะไรนัก

"ขอบคุณค่ะคุณพ่อ" เฉินฮวนฮวนรีบพยักหน้า แล้วยิ้มตอบ

เฟิงเหลยถิงพอใจมาก จากนั้นจึงยกตะเกียบขึ้น แล้วพูดกับทุกคนว่า "กินกันเถอะ"

เห็นทุกคนเริ่มขยับตะเกียบแล้ว เฉินฮวนฮวนก็หิวแล้วด้วย เธอมองสำรวจอาหารต่างๆที่น่ากิน แต่กลับไม่อยากกินเลย

"ทำไมไม่กินล่ะ?" เฟิงหานชวนหันมาถามเสียงเบา

"กินสิ" เฉินฮวนฮวนตอบเสียงเบา ยื่นตะเกียบออกไป แล้วคีบผักกวางตุ้งมา

เห็นท่าทางของเฉินฮวนฮวน เฟิงหานชวนจึงขมวดคิ้ว ขยับไปใกล้หูเธอแล้วพูดว่า "คนเยอะ ก็เลยทำตัวไม่ถูก?"

เขารู้ว่าความจริงเธอกินเยอะ แล้วชอบกินเนื้อมากกว่า ตอนนี้เฉินฮวนฮวนเอาแต่ลังเล แล้วคีบผักมา เลยทำให้เฟิงหานชวนสงสัย

"เปล่า ไม่ใช่ แค่อยากกินคลีน อยู่ที่ฝึกอบรมจนชิน" เฉินฮวนฮวนรีบอธิบาย

ตอนที่เธอฝึกอบรม ในหนึ่งวันเจอเนื้อสัตว์ยากมาก ถึงวันไหนมี ก็จะเป็นแค่อกไก่ต้ม