อ้อนรัก คุณภรรยาคนสวย นิยาย บท 243

“เฟิงหานชวน คุณอย่ากวนฉัน คุณรับโทรศัพท์ก่อน!” เฉินฮวนฮวนกล่าวอย่างกังวล ดวงตายังคงหลับแน่น

เฟิงหานชวนไม่แกล้งเธออีกต่อไป เขารับสายทันที และกดเปิดลำโพง

เสียงอ่อนหวานของหญิงสาวดังมาจากเครื่องรับสัญญาณเสียง “หานชวน ทำไมนานจังกว่าจะรับโทรศัพท์”

เสียงของหลีซืออวิ๋นเหมือนกับตัวเธอ ทำให้คนรู้สึกว่าเธอช่างมีเสน่ห์เฉพาะตัว และงดงามเหลือเกิน

เฉินฮวนฮวนค่อยๆ ลืมตาทั้งสองข้าง และเงยหน้าขึ้น ตรงหน้าเธอคือใบหน้าหล่อเหลาของชายหนุ่ม

เธอไม่คิดว่า เฟิงหานชวนจะอยู่ตรงหน้าเธอ และเปิดลำโพงให้เธอได้ยินเสียงของหลีซืออวิ๋น

ตามคำกล่าวที่ว่า มิได้กระทำเรื่องผิดมโนธรรม ย่อมไม่กลัวผีสางมาเคาะประตู เฟิงหานชวนคุยโทรศัพท์กับหลีซืออวิ๋นอย่างเปิดเผยต่อหน้าเธอเช่นนี้ ต้องเป็นความสัมพันธ์เพื่อนที่บริสุทธิ์ใจต่อกันมากอย่างแน่นอน

“มือถือไม่อยู่ข้างๆ มีเรื่องอะไร” เฟิงหานชวนเอ่ยถามอย่างเรียบเฉย

“คืออย่างนี้นะ พรุ่งนี้ตอนกลางวันนายว่างไหม พ่อฉันมีโปรเจคหนึ่ง ท่านจะส่งฉันกับนายไปคุยโปรเจคนี้ ไม่รู้ว่านายจะสนใจไหม” หลีซืออวิ๋นหัวเราะอย่างนุ่มนวล น้ำเสียงของเธอแฝงความขี้เล่นเล็กน้อย

โดยเฉพาะเสียงหัวเราะนั้น ช่างไพเราะเหลือเกิน ทำให้เฉินฮวนฮวนรู้สึกรื่นหูอย่างมาก

เธอกลับมารู้สึกตัวอีกครั้งในทันที เมื่อนึกได้ว่าตอนนี้เฟิงหานชวนยังไม่สวมเสื้อผ้า เธอรีบเดินไปที่อ่างล้างหน้า แล้วหยิบผ้าเช็ดตัวผืนใหญ่ ก่อนจะมาหยุดยืนข้างหลังเฟิงหานชวน

เธอคลี่ผ้าเช็ดตัวออก และช่วยเฟิงหานชวนเช็ดหยดน้ำบนร่างกายของเขา จากนั้นก็ช่วยเขาพันผ้าเช็ดตัวปกปิดส่วนสำคัญเอาไว้

ในเวลานี้เอง เสียงทุ้มต่ำของเฟิงหานชวนดังขึ้น “ไม่ต้องรบกวนเธอมาเองหรอก พรุ่งนี้ฉันจะให้ซูอวี่ไปที่หลีซื่อกรุ๊ป เขาสามารถแสดงความเห็นแทนฉันได้”

“หะ?” หลีซืออวิ๋นไม่ได้ตอบสนองในทันที

และมือของเฉินฮวนฮวนที่กำลังผูกปมผ้าเช็ดตัวก็หยุดชะงักลงทันที เฟิงหานชวนตอบแบบนี้…ไม่มีเหตุผลเกินไปหรือเปล่า

“หานชวน ช่วงนี้นายไม่ค่อยสบายเหรอ ถ้านายไม่สบาย อีกสองสามวันฉันค่อยไปคุยกับนายแล้วกัน” หลีซืออวิ๋นไม่เข้าใจว่าทำไมเฟิงหานชวนถึงปฏิเสธอย่างตรงไปตรงมาเช่นนี้

เขาไม่อยากพบเธอ หรือว่าไม่อยากร่วมงานกับหลีซื่อกรุ๊ป?

เฟิงหานชวนรู้สึกได้ว่ามือของเฉินฮวนฮวนชะงักค้างอยู่กลางอากาศ เขาก้มหน้าลงมองเล็กน้อย ฝ่ามือใหญ่กุมมือเล็กๆ ของเฉินฮวนฮวนเอาไว้ ราวกับมอบความรู้สึกปลอดภัยให้เธอ

เฉินฮวนฮวนรีบชักมือออก และช่วยเฟิงหานชวนผูกปมผ้าเช็ดตัว จากนั้นก็เดินเลี่ยงไปทางด้านข้างลำตัวของเขา แล้วรีบเดินออกไปจากห้องน้ำ

เมื่อเห็นว่า จู่ๆ เฉินฮวนฮวนออกไป เขาคิดว่าเธอให้ความสนใจกับหลีซืออวิ๋นเป็นพิเศษ เฟิงหานชวนตอบกลับอย่างเรียบเฉย “ฉันค่อนข้างยุ่ง วางสายก่อนนะ”

ดังนั้น เฟิงหานชวนจึงตัดสายทิ้งทันที แล้วตามออกไป

ทันทีที่เฉินฮวนฮวนนั่งลงข้างเตียง เฟิงหานชวนก็รีบออกมา เธอมองชายหนุ่มที่เดินสาวเท้ายาวๆ มาหยุดตรงหน้าเธอด้วยความงุนงง เธอถามอย่างสงสัย “ทำไมคุณออกมาแล้วล่ะ”

“คุณโกรธใช่ไหม ผมตั้งใจเปิดลำโพงเลยนะ ผมกับเธอไม่ได้มีความสัมพันธ์อื่นจริงๆ” เดิมทีเฟิงหานชวนคิดว่าตัวเองเปิดลำโพง จะสามารถขจัดความสงสัยของเฉินฮวนฮวน แต่ไม่คิดเลยว่าเฉินฮวนฮวนจะยังโกรธเขา

“ฉันไม่ได้โกรธนะ!” เฉินฮวนฮวนส่ายหน้าด้วยความงงงวย ก่อนจะกล่าวอธิบาย “ฉันเห็นคุณไม่ได้ใส่เสื้อผ้า ก็เลยช่วยคุณนุ่งผ้าเช็ดตัว คุณคุยโทรศัพท์กับหลีซืออวิ๋น ฉันแอบฟังอยู่ข้างๆ ไม่ได้หรอกใช่ไหม ดังนั้น ฉันก็เลยเดินออกมา”