อ้อนรัก คุณภรรยาคนสวย นิยาย บท 248

ครั้งแรกที่เจอคนที่ไม่รู้จักเขา?

เฉินฮวนฮวนตกใจจนถลึงตาโต น้ำเสียงของผู้ชายคนนี้เห็นได้ชัดว่ากำลังพูดว่า เขามีชื่อเสียงมากในประเทศจีน

เธอคิดไตร่ตรองไปมา ครุ่นคิดอย่างหนัก แต่ก็ยังคิดไม่ออกว่าผู้ชายคนนี้เป็นใคร

“ขอโทษด้วยนะคะ ฉัน…ปกติฉันยุ่งมาก ดังนั้นเลยไม่ค่อยได้ดูข่าว ฉัน…” เฉินฮวนฮวนเขินอายเกาหัว พูดจาสลับไปมา

ตอนนี้เธอไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเขาเป็นใคร ยิ่งไม่ต้องถามเลยว่าเขาทำงานอะไร แต่เธอรู้สึกว่าผู้ชายตรงหน้าหล่อเหลามาก เป็นนักแสดงในวงการบันเทิงหรือเปล่านะ?”

“ผมชื่อเวินซือเหยี่ยน” เวินซือเหยี่ยนยิ้มบาง รอยยิ้มสง่างามมาก มองดูแล้วให้ความรู้สึกเหมือนลมในฤดูใบไม้ผลิ

ให้ความรู้สึกสบาย ดูไม่มีความก้าวร้าวเลยสักนิดเดียว

“เวินซือเหยี่ยน” เฉินฮวนฮวนอึ้งไปเลย แน่นอนว่าเธอเคยได้ยินชื่อนี้มาก่อน

วัยรุ่นที่ได้รับรางวัลนักแสดงชายยอดเยี่ยมที่มีชื่อเสียงก้องฟ้า เวินซือเหยี่ยน

เพราะว่าเวินซือเหยี่ยนเดินสายภาพยนตร์ ภาพยนตร์ที่ถ่ายเป็นหนังโรงทั้งหมด ดังนั้นเธอไม่เคยดูมาก่อน

มิน่าเธอถึงได้รู้สึกว่าเวินซือเหยี่ยนหน้าคุ้น ๆ นึกได้ว่าเคยเห็นภาพของเวินซือเหยี่ยนบนหนังสือพิมพ์ เพียงแค่ไม่ได้ใส่ใจเท่านั้น

“ฉันรู้จักคุณ ฉันรู้ค่ะ คุณคือนักแสดงนำชายยอดเยี่ยมที่อายุน้อยที่สุดในประเทศจีน ฉันรู้จักชื่อของคุณ…” เฉินฮวนฮวนรีบพูดขึ้น

เห็นท่าทางรีบร้อนอธิบายของเฉินฮวนฮวน เวินซือเหยี่ยนอดไม่ได้ที่จะหัวเราะเบา ๆ เขาประหลาดใจจึงถามออกมา “ในเมื่อคุณรู้ชื่อของผม ทำไมถึงไม่รู้จักผม?”

“ฉัน… ต้องขออภัยด้วยจริงๆ ค่ะปกติฉันไม่ดูภาพยนตร์ ผลงานของคุณฉันไม่เคยดูเลย ดังนั้นจึงไม่คุ้นเคยกับตัวจริงของคุณ” ตอนนี้เฉินฮวนฮวนขายขี้หน้าจนเท้าจิกดิน เธอคิดไม่ถึงว่าแค่หาคนถามทาง ก็ได้พบกับนักแสดงนำชายยอดเยี่ยม

อีกอย่างเธอก็ไม่รู้จักเขา ปฏิบัติกับอีกฝ่ายเหมือนคนสัญจรไปมา ถึงว่าเมื่อครู่เวินซือเหยี่ยนดูประหลาดใจมาก

“ไม่เป็นไร ไม่รู้จักผมก็ไม่เป็นไรครับ เมื่อครู่เพียงแค่สงสัยจึงถามขึ้น ตอนแรกนึกว่าคุณคือแฟนคลับบ้าระห่ำ ตามมาถึงบ้านผม” เวินซือเหยี่ยนระงับอารมณ์ไว้ไม่อยู่ เผยความคิดในใจออกมา

เมื่อพูดจบ เขาเองก็ตกใจ ทำไมถึงได้พูดอะไรแบบนี้กับผู้หญิงแปลกหน้าคนหนึ่ง

“แฟนคลับบ้าระห่ำ” เฉินฮวนฮวนรู้คำ ๆ นี้ เธอรีบโบกไม้โบกมือ พูดอธิบาย “ ไม่ใช่ค่ะ ไม่ใช่ค่ะ คุณเวิน คุณอย่าเข้าใจผิดนะคะ ฉันเป็นผู้อาศัยที่นี่ ไม่ใช่แฟนคลับบ้าระห่ำ ฉันไม่มีทางขายข้อมูลของคุณแน่นอน คุณวางใจได้ค่ะ”

“ครับ ผมวางใจ” เวินซือเหยี่ยนพยักหน้าช้า ๆ ความโล่งใจเล็กน้อยปรากฏขึ้นบนใบหน้าของเขา จากนั้นก็หมุนตัวกลับเดินไปข้างหน้า

เขามีความรู้สึกไว้วางใจเฉินฮวนฮวนอย่างบอกไม่ถูก ดังนั้นเขาไม่ได้เป็นกังวลเลยสักนิดว่าเฉินฮวนฮวนจะขายข้อมูลของเขา

เฉินฮวนฮวนเห็นเวินซือเหยี่ยนเดินไปข้างหน้า ก็รีบ เดินตามไปทันที

ผ่านไปประมาณสิบนาที เฉินฮวนฮวนเห็นโซนคฤหาสน์

“ถึงแล้วค่ะ ถึงแล้ว! ขอบคุณคุณมากนะคะ คุณเวิน” เฉินฮวนฮวนพูดแสดงความขอบคุณเวินซือเหยี่ยนอย่างตื่นเต้น

เวินซือเหยี่ยน เหมือนนึกอะไรขึ้นมาได้ จึงหันหน้าไปถาม “ คุณจะไปซื้อของที่ซูเปอร์มาร์เก็ตหรอ? ประตูใหญ่ทางทิศตะวันตก มีซูเปอร์มาร์เก็ตที่หนึ่ง ข้างในของค่อนข้างเยอะ ผักผลไม้ก็มีหมด”

“ ฉันเตรียมจะทำอาหารเช้า แต่ก็ไม่รู้เหมือนกันว่าจะซื้ออะไร เดี๋ยวค่อยไปดู” เฉินฮวนฮวน ยิ้มตอบ เธอถูมือ ทำท่าเตรียมพร้อมเรียบร้อยแล้ว เธอแทบอยากจะวิ่งไปซูเปอร์มาร์เก็ต

“ บังเอิญจริงๆ ผมก็ออกมาซื้อวัตถุดิบ แล้วก็ถือโอกาสออกกำลังกายไปด้วย” เวินซือเหยี่ยนเลิกคิ้ว ยิ้มบาง ๆ “ ซื้อของเสร็จแล้ว คุณรู้จักทางกลับไหมครับ?”

เดิมทีเฉินฮวนฮวนสาวเท้าเดินไปข้างหน้าอย่างเร็ว เดินนำเวินซือเหยี่ยนไปนิดหน่อยแล้ว ในตอนนี้เองจู่ ๆ เธอหยุดฝีเท้าลง แล้วเอ๋อไปในทันที