อ้อนรัก คุณภรรยาคนสวย นิยาย บท 288

“เด็กนั่นเป็นลูกของผม”

นิ่งไปหลายวินาที เสียงเย็นชาดังขึ้นช้าๆ ในความเงียบสงบ

เฉินฮวนฮวนอดไม่ได้ที่จะมองเขา เกร็งไปทั้งตัว ขมวดคิ้วขึ้นทันที บนหน้าเผยให้เห็นถึงประหลาดใจและสงสัยสุดขีด

“เฟิงหานชวน คุณ... แปลกเกินไปแล้ว!”

เฉินฮวนฮวนเกือบจะพูดออกมา เธอถามต่อ“ฉันไม่เคยเห็นผู้ชายคนไหน ใจกว้างเหมือนคุณขนาดนี้ เห็นลูกคนอื่นเป็นลูก”

“เดิมฉันนึกว่า เป็นเพราะฉัน คุณถึงยอมรับเด็กคนนี้ แต่ตอนนี้ ทำไมฉันเห็น...คุณสนใจเด็กคนนี้มากกว่า?”

สุดท้ายเฉินฮวนฮวนก็สังเกตเห็นถึงจุดที่แปลกๆ เธอรู้สึกแปลกจริงๆ เป็นความรู้สึกที่แปลกประหลาดมากแบบนั้น

เธอรู้สึกเฟิงหานชวนผิดปกติ ไม่ปกติสักนิด เกินขอบเขตความเข้าใจของคนปกติ

ถ้าหากเป็นเพราะเฟิงหานชวนชอบเด็ก แต่เขาดูเหมือนไม่ได้ชอบเด็กขนาดนั้น เพราะก่อนหน้านี้เขาไม่ได้เร่งรัดเธอให้มีลูก ยังเคยบอกรอเธอเรียนจบแล้วค่อยมี

เพราะฉะนั้น ทำไมเฟิงหานชวนถึงสนใจเด็กคนนี้ขนาดนี้? นี่ถือว่าเป็นลูกของหลิวตงรุ่ย?

“ฮวนฮวน ผม...” ในหัวของเฟิงหานชวน ความคิดตีกันอยู่นับครั้งไม่ถ้วน

เขาถึงขนาดอยากพูดเรื่องคืนนั้นออกมาตรงๆ แต่ในสถานการณ์แบบนี้ หากเขาพูดไป เกรงว่าเฉินฮวนฮวนจะยิ่งจากเขาไป

ในท้องของเธอยังมีลูกเขาอยู่ เขาจะไม่มีวันยอมให้เธอจากตัวเขาไป

เฉินฮวนฮวนสังเกตกิริยาเล็กๆของเฟิงหานชวนตลอด เธอรู้สึกเฟิงหานชวนกำลังปิดบังอะไรอยู่แน่นอน ท่าทางยากที่จะเปิดปากพูดแบบนั้น

“อาหาน คุณบอกความจริงกับฉันเถอะ คุณ...เป็นหมันใช่ไหม?” สีหน้าของเฉินฮวนฮวนจริงจังมาก ความเป็นไปได้อย่างเดียวที่เธอคิดออก

ไม่งั้น ไม่มีผู้ชายคนไหน ยอมรับลูกของผู้ชายคนอื่น มาเป็นลูกหรอก

เฟิงหานชวน ...?

เป็นหมัน?

เขาดูเหมือนผู้ชายเป็นหมันเหรอ?

เห็นเขาไม่พูด เฉินฮวนฮวนถอนหายใจออกมา พูดว่า“คุณเคยบอกว่าเราเป็นสามีภรรยากัน ระหว่างสามีภรรยาไม่ควรมีความลับใดๆ ฉันบอกเรื่องที่เกิดขึ้นทั้งหมดในวันนี้กับคุณ คุณก็ไม่ควรปิดบังอะไรฉัน”

“ถ้าหากคุณเห็นฉันเป็นภรรยาคุณ คุณก็บอกฉัน”

มุมปากของเฟิงหานชวนยกขึ้นหลายครั้ง น้ำเสียงเลื่อนลอยนิดๆ “พูดเรื่องคุณกับกู้ไหว่ก่อน”

“ตกลง ฉันพูดก่อน” เฉินฮวนฮวนนิ่งมาก เพราะระหว่างเธอกับกู้ไหว่ บริสุทธิ์ใจมากจริงๆ

เธอเปิดปากพูด “ก่อนไปร้านหม้อไฟ ฉันกับครูกู้ไปสุสานชุนเทียนมา...”

เธอเพิ่งพูดไปหนึ่งประโยค ก็ถูกเฟิงหานชวนขัดขึ้น เห็นเพียงสีหน้าไม่พอใจของอีกครั้ง เอ่ยถาม“คุณพาเขาไปเจอผู้ใหญ่แล้ว? คุณยังไม่เคยพาผมไปอย่างเป็นทางการเลย!”

เฉินฮวนฮวน “…”

เกิดอะไรขึ้น?

“คุณฟังฉันพูดให้จบก่อนได้ไหม?” เธอหมดคำพูด

เฟิงหานชวนจากราชสีห์ที่โกรธ สงบลงทันที พยายามทำให้ตัวเองสงบลง พูดด้วยความจนใจ“คุณพูดก่อน”

“เมื่อก่อนฉันไม่เคยพูดถึงเลย ไม่ว่าใครก็ไม่เคยพูด เมื่อก่อนคุณยายฉัน เป็นนักดนตรีคนหนึ่งที่อำลาวงการ”

“พอดีวันนี้ ตอนฉันกับครูกู้หารือกันเรื่องทำนองเพลงใหม่ ครูกู้จำบทเพลงของคุณยายได้ คุณยายสำหรับครูกู้ เป็นครูคนแรกในด้านดนตรี ดังนั้นเขาพูดออกมาว่าอยากไปเยี่ยมคุณยายที่สุสาน ”