อ้อนรัก คุณภรรยาคนสวย นิยาย บท 291

อพาร์ทเม้นท์อวิ๋นซู

ในห้องนั่งเล่นขนาดใหญ่ ผู้หญิงคนหนึ่งในชุดนอนยืนอยู่ข้างหน้าหน้าต่าง ภายใต้แสงนีออนที่ส่องประกายแสดงให้เห็นถึงเสน่ห์อันเหลือล้นของเธอ

ข้างๆของเธอคือผู้ชายที่ดูธรรมดาที่มีเครา เขาคุกเข่าอยู่ข้างๆตัวเธอและจ้องมองมาที่เธอตลอดเวลา

เมื่อมองเข้าไปใกล้ๆ ชายคนนั้นมีโซ่คล้องอยู่ที่คอและมีเชือกจูงอยู่กับมือของหญิงสาวคนนั้น และเธอกำลังสูบบุหรี่

"อวิ๋นเอ่อร์ อวิ๋นเอ่อร์ รีบๆให้ผมกอดคุณสักที..."ชายคนนั้นคุกเข่าอยู่บนพื้นและบิดตัวด้วยความเจ็บปวด

หลีซืออวิ๋นหันศีรษะของเธอมา เธอเหลือบมองเขาด้วยความรังเกียจ และพูดด้วยความโกรธว่า: "หุบปาก!"

เฉินเจี๋ยทำได้แค่หุบปากอย่างเชื่อฟัง เขาไม่กล้าพูดอะไรออกมา แต่สายตาของเขามองเห็นแค่ร่างของผู้หญิงตรงหน้าที่สง่างาม

ตอนที่เขาพบหน้าหลีซืออวิ๋นครั้งแรก เขาก็ตกหลุมรักหลีซืออวิ๋นในทันที แต่ที่น่าเสียดายคือตัวตนของหลีซืออวิ๋นและเขาไม่สามารถกินเนื้อหงส์ได้

ดังนั้นเมื่อไม่กี่วันก่อนเขาจึงใช้ข้อมูลที่มีอยู่ในมือเพื่อนัดหลีซืออวิ๋นมาเจอกันตามลำพัง และหลีซืออวิ๋นก็มาร์คโลเคชั่นเป็นที่นี่ และที่นี่คืออสังหาริมทรัพย์ภายใต้ชื่อของหลีซืออวิ๋น

เฉินเจี๋ยใช้ข้อมูลของเฟิงหานชวนและเฉินฮวนฮวนเพื่อให้ได้ใกล้ชิดกับหลีซืออวิ๋น แต่น่าเสียดายที่ทั้งๆพวกเขาทั้งสองคนได้ใกล้ชิดกันแล้ว แต่เขาไม่ได้สามารถแตะต้องหลีซืออวิ๋นได้อย่างแท้จริง

เขาเก็บไว้และไม่ได้เปิดเผยมันทั้งหมด ดังนั้นวันนี้หลีซืออวิ๋นจึงนัดเขามาอีกครั้ง และเป็นเธอที่เป็นคนที่นัดเขามา

"เฉินเจี๋ย คุณควรบอกเรื่องนี้กับฉันให้เร็วกว่านี้ ไม่อย่างนั้นอย่ามาโทษฉันแล้วกัน!"หลีซืออวิ๋นดึงเชือกอย่างรุนแรง

เฉินเจี๋ยรู้สึกหายใจไม่ออกและไออยู่หลายครั้ง เขาอ้อนวอนขอความเมตตาครั้งแล้วครั้งเล่า: "เจ้าหญิง ไว้ชีวิต ไว้ชีวิตผมด้วย!"

เดิมที่เขาไม่ต้องการเล่นเรื่องแบบนี้ เขาต้องการเป็นคนที่ควบคุมเธอ แต่หลีซือวิ๋นพูดคำเดียวว่าไม่เห็นด้วยและให้เขาคุกเข่าลง แถมยังใช้ปลอกคอสุนัขใส่รอบคอของเขา

"ฉันยังพูดไม่ชัดอีกเหรอ?"ดวงตาของหลีซืออวิ๋นนั้นดูดุร้าย ดูไม่มีความอ่อนโยนและดูไม่มีคุณธรรม

ในสายตาของเฉินเจี๋ยเห็นเพียงแค่ขาที่เรียวยาวของหญิงสาว เขากลืนน้ำลายและพูดว่า: "เฉินเจี๋ย คราวที่แล้วพวกเรายังเล่นกันไม่จบเหรอ? จะดีกว่านี้ถ้า...."

"เหอะ เฉินเจี๋ย คุณคิดว่าฉันจะให้คนอย่างคุณแตะต้องได้เหรอ?"หลีซืออวิ๋นพูดอย่างโหดร้าย เธอยกเท้าขึ้นมาแล้วเหยียบไปที่หลังของผู้ชายคนนั้นด้วยรองเท้าส้นสูงของเธอ

"โอ๊ย..." เฉินเจี๋ยร้องด้วยความเจ็บปวด

"อยากสู้กับฉันเหรอ? ครั้งที่แล้วคุณก็ต่อรองกับฉัน และถ้าฉันต้องมาเสียเวลาอีก ฉันจะทำให้คุณหายไปจากโลกนี้"หลีซืออวิ๋นก้มลงและพูดข้างๆหูของเฉินเจี๋ย

เฉินเจี๋ยเหงื่อออกตกและส่ายหัวซ้ำแล้วซ้ำเล่า เขาไม่กล้ากับหลีซืออวิ๋นอีก ตอนแรกเขาคิดว่าครั้งล่าสุดหลีซืออวิ๋นจะยอมง่ายๆ คิดว่าเธอจะเป็นผู้หญิงที่หลอกได้ง่าย แต่ไม่คิดเลยว่าเธอนั้นยากที่จะหลอก

เขาเป็นคางคกที่อยากกินเนื้อหงส์ แต่ถูกหงส์กระชวกแทงเกือบตาย

เมื่อเห็นร่างที่สั่นเทาของเฉินเจี๋ย เห็นได้ชัดเลยว่าเขาถูกเธอหลอกเข้าแล้ว หลีซืออวิ๋นยกริมฝีปากขึ้นอย่างมีชัย เผยให้เห็นถึงการเยาะเย้ยถากถาง

หลีซืออวิ๋นดูเหมือนจะสังเกตเห็นสิ่งที่เฉินเจี๋ยกำลังมองอยู่ หลีซืออวิ๋นรู้สึกว่ามันไร้สาระ แต่เธอก็รู้สึกภูมิใจมาก เธอหัวเราะเยาะเย้ยแล้วพูดว่า: "อธิบายเรื่องนี้ให้ชัดเจน แล้วฉันจะทำให้คุณพอใจ"

เมื่อได้ยินคำพูดของหลีซืออวิ๋นดวงตาของเฉินเจี๋ยก็สว่างขึ้นทันที และเขาก็รีบพูดว่า: "ผมพบมันแล้ว ผมมันพบแล้ว!"

"สรุปแล้วคุณไปเจออะไรมา?"อารมณ์ของหลีซืออวิ๋นเริ่มตึงเครียด และด้วยเหตุนี้เธอจึงตั้งตารออย่างหวาดกลัว

เธอรอที่จะที่โจมตีเฉินฮวนฮวน แต่เธอเองก็กลัวว่าผลลัพธ์จะไม่ใช่สิ่งที่เธอต้องการ