อ้อนรัก คุณภรรยาคนสวย นิยาย บท 307

“ห้องของพวกเราสองคนอยู่ชั้นเดียวกัน ที่นั่งก็ติดกัน ตอนเย็นกลับด้วยกัน ไม่ได้เหรอ?”

ท่าทางของเฟิงหานชวนอ่อนโยนมาก ถึงแม้สีหน้าจะยังเย็นชา แต่ก็ยังแฝงไปด้วยความอบอุ่น ไม่ได้แสดงออกว่าเย็นชาเหมือนภูเขาน้ำแข็งแบบนั้น

เป๋าฮวนกระตุกมุมปากแล้วตอกกลับ “ไม่ได้!”

เฟิงหานชวน “...”

เขารู้แล้วว่าสามปีมาแล้ว เฉินฮวนฮวนก็ยังไม่สามารถให้อภัยเขาได้

ไม่อย่างงั้นคงไม่แยกไปสามปี ไม่อย่างงั้นคงไม่แกล้งทำเป็นไม่รู้จักเขา

ไม่อย่างงั้นคงไม่ทำเป็นฆ่าตัวตาย เปลี่ยนชื่อเปลี่ยนนามสกุล หายไปอย่างไร้วี่แวว

“นายคงได้ยินที่ฉันคุยกับจอห์นที่ฟิตเนตแล้วใช่ไหม? คืนนี้ฉันจะทดสอบเนื้ออ่อนนั่นของเขา สำหรับผู้ชายแก่อย่างคุณ ฉันไม่สนใจ”

ได้ยินแบบนี้ เฟิงหานชวนสีหน้าค่อย ๆ เปลี่ยนไป เขาตัวแข็ง รอบตัวแผ่ซ่านไปด้วยรังสีอำมหิต

“ผู้ชายบริการแบบนั้น คุณชอบเหรอ?” เขาข่มความโมโห พูดเสียงต่ำ แล้วถามย้ำ

“ผู้ชายบริการอะไร? นายไม่มีการศึกษาจริงเลยนะ? ถึงเขาจะเป็นผู้ชายบริการแล้วยังไง เขาเป็นผู้ชายบริการที่น่ารักน่าหลงใหล!” พูดจบ เป๋าฮวนก็ทำเอามือปิดแก้ม ดวงตาเปล่งประกาย ดูท่าทางรอคอยเป็นอย่างมาก

เฟิงหานชวนหน้าดำหน้าเขียว เขาคว้าข้อมือของเป๋าฮวนไว้ เตรียมจะลากเธอออกไป ต่อหน้าสามีอย่างเขา เธอยังจะชมผู้ชายบริการแบบนั้นอีก?

เขาทนไม่ได้อีกต่อไป!

จะไม่ทนอีกต่อไป!

ในช่วงเวลาสำคัญ จู่ ๆ เสียงที่มีความตื่นเต้นก็ดังขึ้น “ไฮ Joy ไม่ได้เจอกันนานเลย!”

เฟิงหานชวนกับเป๋าฮวนหันหน้ามองไปทางซ้ายพร้อมกัน เป็นด้านที่มีเสียงดังขึ้น

ชายหนุ่มรูปร่างสูงใหญ่ ผมสีบลอนด์ดวงตาสีฟ้าเดินเข้ามา สายตาจ้องมองไปที่เป๋าฮวน ขณะเดียวกันก็นั่งลงที่ด้านซ้ายของเป๋าฮวน

ตำแหน่งที่เดิมทีว่างอยู่

เป๋าฮวนจำเขาได้ เธอยิ้มอ่อน ๆ ตอบรับเขาอย่างสุภาพ “ไฮ Alex!”

Alex ลูกชายคนที่สองของตระกูลอเล็กซานเดอร์ในสหรัฐอเมริกาพวกเขาเคยเจอกันในงานเลี้ยงการกุศลในสหรัฐอเมริกา ตอนนั้น Alex เป็นฝ่ายชวนเธอเต้นรำ ดังนั้นถือว่ารู้จักกันแล้ว

“Joy คนนี้คือ?” สายตาของAlexมองไปที่มือของเป๋าฮวนข้างที่เฟิงหานชวนจับไว้แน่น แล้วขมวดคิ้วในทันที

ดูแล้วไม่ค่อยเป็นมิตรเท่าไหร่

เป๋าฮวนถึงได้นึกได้ว่าเฟิงหานชวนยังจับมือตัวเองไว้อยู่ จึงรีบสะบัดออก มุมปากกระตุก แล้วตอบ “ผู้ชายน่ารำคาญคนหนึ่ง”

พวกเขาใช้ภาษาอังกฤษคุยกัน แต่เฟิงหานชวนฟังรู้เรื่องทั้งหมด แล้วก็ฟังอย่างเข้าใจมาก เข้าใจเป็นอย่างมาก

เขาหน้าตาเคร่งขรึม มองหน้าด้านข้างของเป๋าฮวน แล้วถามขึ้น “ฮวนฮวน เขาคือใคร?”

เฟิงหานชวนรู้สึกได้ว่า สายตาที่ผู้ชายที่ชื่อ Alex คนนี้มองเฉินฮวนฮวน เต็มไปด้วยความร้อนระอุ เห็นได้ชัดว่าคิดอะไรบางอย่างกับเฉินฮวนฮวน ทำให้เขารู้สึกไม่พอใจ

ไม่ได้เจอกันสามปี ผู้ชายรอบตัวเฉินฮวนฮวนทำไมถึงเยอะขนาดนี้!

“เกี่ยวอะไรกับนาย?” เป๋าฮวนหันหน้าไปมองเฟิงหานชวน แล้วเผยยิ้ม ค่อย ๆ ตอบกลับสี่คำ

เฟิงหานชวน “...”

Alex ถามขึ้นอย่างสงสัย “Joy เธอพูดอะไรน่ะ? เกี่ยว อะ ไร กับ นาย แปลว่าอะไร?”

เขาตั้งใจเรียนแบบเสียงของเป๋าฮวน

“อ๋อ เกี่ยวอะไรกับนาย แค่บอกเขาว่าอย่าเสือก” เป๋าฮวนหันหน้ามามอง Alex อีกครั้ง แล้วอธิบายอย่างใจเย็น

Alex พยักหน้าอย่างเข้าใจ เขาเหลือบมองเฟิงหานชวน แล้วเผยสีหน้าดูถูกออกมา

ตอนนี้ในสายตาของเขา เฟิงหานชวนก็คือผู้ชายคนที่สร้างความรำคาญให้เป๋าฮวน แต่กลับถูกเป๋าฮวนรังเกียจ

ความโมโหของเฟิงหานชวน “ปรี๊ดขึ้น” จนควันออกมา

ในสายตาของเขา ความดูหมิ่นของAlex ที่มีต่อเขา คือตั้งใจหาเรื่องเขา!

“เธอเป็นภรรยาของฉัน นายหลีกไปไกล ๆ หน่อย!” เฟิงหานชวนพูดเสียงต่ำ ตะคอกออกมา

เพื่อเป็นการไม่ให้กระทบต่องานประมูล เขาทำได้เพียงเท่านี้ ไม่อย่างงั้นเขาแทบอยากจะต่อย Alex สักยก!

เขาใช้ภาษาอังกฤษ Alexฟังออก

“ภรรยา?” Alexแผ่มือออก สีหน้าแสดงออกว่าไม่อยากจะเชื่อ จึงรีบถามเป๋าฮวน “เขาพูดจริงเหรอ?”

“จะเป็นไปได้ยังไง? เขามีอาการหลงผิด ไม่ต้องสนใจเขา!” เป๋าฮวนตอบกลับอย่างไม่ลังเล

Alex ถึงบางอ้อในทันที เขามีสีหน้าดูถูกมากกว่าเดิม แล้วพูดอย่างเย่อหยิ่ง “ผู้ชายจีน หน้าด้านขนาดนี้เลยเหรอ?”

เฟิงหานชวนลุกขึ้นยืน เดินอ้อมเป๋าฮวนไปด้านหน้า Alex แล้วจับคอเสื้อของเขาไว้

สีหน้าของเขาน่ากลัวอย่างมาก

“นายจะทำอะไร!” Alexตะคอกเสียงดัง

สถานการณ์ด้านนี้ ดึงดูดสายตาของทุกคนในงานในทันที

เป๋าฮวนรู้สึกขายขี้หน้า จึงรีบลุกขึ้น จับแขนของเฟิงหานชวนไว้ แล้วพูดเสียงต่ำ “นายรีบปล่อย Alex! ตอนนี้กำลังอยู่ในงานประมูลนะ!”

“บอกฉันมา ว่าเธอกับเขาเป็นอะไรกัน?” เฟิงหานชวนไม่ได้ปล่อยมือ แต่กลับหันหน้ามาถามเป๋าฮวน

เป๋าฮวนกัดฟันตอบกลับ “เพื่อนเฉย ๆ”

เธอกลัวจริง ๆ ว่าถ้าหากตัวเองโกหกอีก เฟิงหานชวนจะลงไม้ลงมือกับ Alex!

“แค่เพื่อน?” เฟิงหานชวนถามยืนยัน

“ใช่ ฉันกับ Alex เคยเจอกันแค่ครั้งเดียว จะเป็นเพื่อนแบบไหนได้ล่ะ?” เป๋าฮวนถามเขากลับอย่างโมโห

ได้ยินแบบนี้ เฟิงหานชวนปล่อยมือออกจาก Alex

Alex ที่ถูกจับคอเสื้อไว้เมื่อกี้ ก็ถูกรัดคอไปด้วย แทบจะหายใจไม่ออก จึงรีบสูดหายใจอย่างแรงเพื่อรับอากาศบริสุทธิ์

“นายรีบกลับไปที่นั่งของนาย!” เป๋าฮวนออกแรงลากแขนของเฟิงหานชวน

ตอนนี้พวกเขาสามคน ถูกคนทั้งงานรู้จักหมดแล้ว ขายขี้หน้าจนถึงตระกูล!

เห็นท่าทางของเป๋าฮวน เฟิงหานชวนหัวเราะเบา ๆ แล้วไม่ได้พูดอะไรอีก จากนั้นก็ใช้สายตาส่งสัญญาณเตือน Alex แล้วกลับไปนั่งที่ของตัวเองอย่างเชื่อฟัง

ตลอดเวลา เป๋าฮวนไม่กล้าพูดคุยอะไรกับ Alex อีก

ถึงแม้ Alex จะไม่พอใจ แต่เขาก็เหมือนกับเป๋าฮวน ที่ไม่กล้าพูดอะไรอีก เกรงว่าเฟิงหานชวนจะหาเรื่องตนเอง แล้วทำให้ตนเองขายขี้หน้า

นั่งข้างเฟิงหานชวนทุกนาทีทุกวินาที เป๋าฮวนรู้สึกทรมานอย่างที่สุด กลับกัน เฟิงหานชวนกลับสีหน้าเรียบเฉย เขามุ่งมั่นอยู่กับการประมูลของเก็บสะสม