อ้อนรัก คุณภรรยาคนสวย นิยาย บท 31

เฉินฮวนฮวนเงียบไปสักพัก

เวลานี้ มีผู้หญิงสองคนเดินมาที่เคาน์เตอร์จะสั่งเมนู เธอรีบตอบโทรศัทพ์อย่างขอไปทีว่า " ตอนนี้ฉันยุ่งมาก ไม่มีเวลาตอบคำถามของคุณ"

เมื่อพูดจบ เธอไม่ได้รอคำตอบจากเฟิงหานชวน เธอวางสายทันทีแล้วก็รีบทำงานต่อ

"ตู๊ดๆ......"เสียงวางสายดังออกมาจากหูฟังโทรศัพท์

เฟิงหานชวนชำเลืองดูหน้าจอที่ปิดลงทีหนึ่ง สีหน้าแย่ลงทันที รู้สึกผิดหวังอย่างบอกไม่ถูก

เขาเข้าไปถามเฉินฮวนฮวนด้วยตัวเอง แต่ผู้หญิงคนนี้กลับ....กลับไม่เห็นคุณค่าของเขาเลยสักนิด

ยังบอกว่าไม่มีเวลาตอบอีก

เฟิงหานชวนกำมือถืออย่างแน่น จากนั้นก็ขับรถออกจากที่จอดรถ

หลิ่วเยว่เอ่อร์ได้ยินเฟิงหานชวนบอกว่าต้องใช้เวลาครึ่งชั่วโมง เธอจึงไปรอที่หน้าประตูใหญ่แต่เนิ่นๆ เอางานเบ็ดเตล็ดพวกนั้นให้หวางเสิ่นเอ่อร์เป็นคนจัดการเอง

หวางเสิ่นเอ่อร์เป็นคนที่ซูอวี่ส่งมาดูแลเธอ และก็เป็นคนที่เฟิงหานชวนออกเงินค่าจ้างให้ แน่นอนว่าเธอต้องใช้หล่อนทำงานอยู่แล้ว

เธอรอเขาด้วยความคาดหวัง ในที่สุดเฟิงหานชวนก็มาถึง

ทันทีที่เฟิงหานชวนลงจากรถ ก็เห็นหลิ่วเยว่เอ่อร์ที่แต่งตัวสวยอย่างมาก เป็นเดรสทอมือเข้ารูป ซึ่งเข้ากันได้กับเธออย่างไม่มีที่ติ บนใบหน้าก็แต่งหน้าบางๆอย่างประณีต

"รอนานแล้วเหรอ" เฟิงหานชวนพูดด้วยน้ำเสียงที่เรื่อยเฉื่อย แล้วก็เดินตรงเข้าไปยังห้องรับแขก

เขาตั้งใจจะทานอาหารที่เรียบง่าย แล้วก็พูดคุยกับหลิ่วเยว่เอ่อร์ให้เข้าใจตรงกัน ไม่ได้ตั้งใจจะอยู่นาน

แต่หลิ่วเยว่เอ่อร์นั้นมีความสุขอย่างบ้าคลั่ง รีบเดินตามหลังเฟิงหานชวนเข้าไป แทบจะเอาตัวเองติดเข้าไปกับเขาแล้ว

เฟิงหานชวนถูกหลิ่วเยว่เอ่อร์จัดให้นั่งหัวโต๊ะ และเธอก็นั่งที่นั่งข้างซ้ายของเขา แล้วก็ตั้งใจเอาเก้าอี้เอียงเข้าไปหาเฟิงหานชวนด้วย

"คุณชายสาม คุณลองชิมดู อันนี้เป็นผัดไข่ใส่มะเขือเทศที่ฉันทำเอง ฝีมือของฉันไม่ดีนัก แต่คุณอย่าถือสาเลยนะ" หลิ่วเยว่เอ่อร์ยิ้มอย่างมีเสน่ห์ กับน้ำเสียงตุ้งติ้ง เหมือนกับกำลังพูดคุยกับแฟนของตัวเองอยู่อย่างนั้น

ใบหน้าของเฟิงหานชวนไร้ซึ่งความรู้สึก เขาส่งเสียงตัดบทพูดของของหลิ่วเยว่เอ่อร์ พูดอย่างหนักแน่น "ก่อนทานข้าวเย็น ฉันมีเรื่องสำคัญเรื่องหนึ่งอยากจะปรึกษากับเธอหน่อย"

"อ๋า คุณชายสาม คุณอยากจะปรึกษากับฉันเรื่องอะไรหรอ" ใจของหลิ่วเยว่เอ่อร์เกิดความกังวลทันที ในใจลึกๆเหมือนกับว่ามีความรู้สึกที่ไม่ดีอะไรสักอย่างหนึ่ง

เฟิงหานชวนหยิบกระเป๋าเงินออกมา แล้วก็เอาบัตรเครดิตธนาคารออกมาใบหนึ่ง ยื่นไปตรงหน้าของหลิ่วเยว่เอ่อร์ พูดว่า "คฤหาสน์นี้ฉันจะโอนเป็นชื่อของเธอ บัตรเครดิตนี้มีเงินฝากอยู่สิบล้าน เพียงพอกับการใช้ชีวิตต่อจากนี้ของเธอ"

เขาคิดว่าเงื่อนไขที่ตัวเองให้นั้นดีพอแล้ว

แต่คิดไม่ถึงว่า เมื่อหลิ่วเยว่เอ่อร์ฟังเขาพูดจบ กลับเป็นเสียงร้อง"ฮือฮือ "พร้อมน้ำตาตกลงมาอย่างไม่ขาดสาย

"เธอเป็นอะไรหรอ ถ้าคิดว่ายังน้อยเกินไป ฉันให้เธออย่างไม่มีเงื่อนไขได้นะ"เฟิงหานชวนขมวดคิ้วเล็กน้อย เรื่องเงินสำหรับเขาแล้วไม่ใช่ปัญหา

"ฉันไม่ได้เห็นว่ามันน้อยเกินไป ฉันไม่ได้มองว่ามันน้อยจริงๆ" อาการร้องไห้ของเธอหนักกว่าเดิม เธอมองไปยังเฟิงหานชวนด้วยสายตาที่ปั่นป่วนและน้ำตาคลอ เอ่ยถามเขา "คุณชายสาม คุณเป็นคนบอกว่าจะรับผิดชอบฉันไม่ใช่หรอ คุณจะใช้เงินไล่ฉันออกไปแบบนี้จริงๆหรอ เรื่องที่คุณทำกับฉันแบบนั้น ก็จะให้มันจบง่ายๆแบบนี้เลยหรอ"

แม้ว่าดูจากสีหน้าแล้วหลิ่วเยว่เอ่อร์เป็นคนที่อ่อนแอและน่าสงสาร แต่ในใจลึกๆแล้วนั้นเธอกำลังโกรธเป็นไฟ เธอคิดไม่ถึงว่าเฟิงหานชวนจะปฏิเสธความรับผิดชอบอย่างไร้เยื่อใยอย่างนี้

"ที่ฉันบอกว่าจะรับผิดชอบ ก็หมายถึงอย่างนี้ไง"สีหน้าของเฟิงหานชวนยังคงเย็นชาเหมือนเดิม

"แต่ว่า แต่เยว่เอ่อร๋คิดว่าเป็นความหมายแบบนั้น คุณพาฉันเข้ามายังคฤหาสน์ของคุณ แล้วยังได้เตรียมพี่เลี้ยงให้ฉันอีก ฉันคิดว่าคุณจะให้ฉันเป็นผู้หญิงของคุณ......"ตอนนี้หลิ่วเยว่เอ่อร์เหมือนกับหมาจนตรอก ใช้แรงทั้งหมดควบคุมอารมณ์แล้วก็เรียกร้อง