อ้อนรัก คุณภรรยาคนสวย นิยาย บท 316

“ผมคิด เฮียสามกลายเป็นอย่างตอนนี้ คงเป็นเพราะคุณ”

หรงจิ่นซิวพูดกับเป๋าฮวนหนึ่งประโยค พร้อมหันหน้าสั่งพยาบาล “ส่งเขาไปที่ห้องคนไข้ก่อน”

“ค่ะ!” พวกพยาบาลรับคำสั่ง

พยาบาลหนึ่งในนั้นจับมือเป๋าฮวนที่จับเฟิงหานชวนไว้ออก แล้วคนจำนวนหนึ่งเข็นเฟิงหานชวนจากไป

เป๋าฮวนอยากตามไป แต่หรงจิ่นซิวกลับเรียกเธอไว้อีกครั้ง

“คุณไม่อยากฟังหลายปีมานี้เฮียสามผ่านมายังไงเหรอ?”

เป๋าฮวนหยุดเดิน หันกลับมาพยายามให้ตัวเองสงบไว้ เปิดปากพูด“ขอโทษ ฉันไม่สนใจอดีตที่ผ่านมาของเขา”

“ถ้างั้นทำไมคุณเป็นกังวลสภาวะเขาขนาดนั้น?” หรงจิ่นซิวยักไหล่ เอ่ยถาม

อันที่จริงเขาเองนึกว่าเฉินฮวนฮวนตายไปนานแล้ว เขาคิดมาตลอดว่าเฉินฮวนฮวนเป็นผู้หญิงที่จิตใจอ่อนแอคนหนึ่ง เพราะการเข้าใจผิดครั้งเดียวเท่านั้น ก็ทิ้งชีวิตตัวเอง

แต่ว่าตอนนี้ เป็นเขาประเมินเฉินฮวนฮวนต่ำไป

ผู้หญิงที่สามารถทำให้เฟิงหานชวนหลงใหลจนสูญเสียความเป็นตัวเอง จะเป็นคนเรียบง่ายได้ยังไง?

และสามารถกุเรื่องฆ่าตัวตาย ถึงขนาดไม่มีพิรุธใดๆ เบื้องหลังของเฉินฮวนฮวน ประมาทไม่ได้จริงๆ

“เขาดื่มเหล้าที่เอามาจากห้องฉัน ถ้าหากเกิดเรื่องจริงๆ ยากจะปัดความรับผิดชอบ” เป๋าฮวนตอบหนักแน่น

“เป็นเพราะแค่นี้จริงๆเหรอ?” หรงจิ่นซิวอดถามไม่ได้

อันที่จริงชั่วพริบตาที่เห็นเป๋าฮวนนั้น เขาถึงขนาดสงสัยบางทีโลกนี้อาจมีคนที่เหมือนกันทุกอย่างอยู่ด้วย อาจจะเป็นแฝดที่พลัดพรากกัน อาจจะเกิดมาก็เหมือน...

แต่ความสงสัยนี้ หลังจากเป๋าฮวนเปิดปากพูด กลับถูกหรงจิ่นซิวปัดทิ้ง

เขาสวมชุดลำลอง และผ่านไปสามปีแล้ว ตอนนี้เขาไม่ใช่หมอในโรงพยาบาลรุ่ยเอินตั้งนานแล้ว และลงจากตำแหน่งรองผู้อำนวยการ

และผู้หญิงตรงหน้าคนนี้ กลับเรียกเขา “คุณหมอหรง” เป็นเพราะเรื่องเล็กๆน้อยๆนี้ ทำให้เป๋าฮวนเผยตัวตนออกมา

เป๋าฮวนไม่รู้ ภายใต้ความรีบของตัวเอง ทำให้หรงจิ่นซิวแน่ใจแล้วว่าเธอก็คือเฉินฮวนฮวน

“แค่นี้เท่านั้น” เธอพูดยืนยัน

แม้หรงจิ่นซิวสงสัย เธอก็ยังตอบคำตอบนี้เหมือนเดิม

“ผู้หญิง ปากไม่ตรงกับใจจริงๆ” หรงจิ่นซิวถอนหายใจเงียบๆ พูดว่า “สามปีที่ผ่านมานี้เฮียสามผ่านมาอย่างยากลำบาก”

“ฉันไม่เข้าใจว่าคุณหมายถึงอะไร พวกคุณจำคนผิดแล้วจริงๆ ” เป๋าฮวนตอบเสียงเย็น

“เฮียสามกินยามาโดยตลอด ร่างกายแย่มาก” หรงจิ่นซิวพูดเสริมต่อ

เป๋าฮวนกำลังจะเดินออกไป ได้ยินคำพูดนี้ เธอขมวดคิ้วพูดโพล่งออกมา “เขาป่วยเป็นอะไร?”

“ป่วยทางจิต โรคคลุ้มคลั่งแบบนั้น” หรงจิ่นซิวถอนหายใจ พูดว่า“มีบางครั้งอาการกำเริบ ซูอวี่ทำได้ฉีดยาระงับประสาท”

จู่ๆ เป๋าฮวนรู้สึกเหมือนหัวใจถูกคนกระชากแรงๆ หายใจลำบากเล็กน้อย

สามปีก่อน เฟิงหานชวนปกติทุกอย่าง ไม่มีอะไรผิดปกติ น่าจะเป็นโรคในสามปีนี้?

“มองไม่ออกว่าเขาเป็นโรคแบบนี้ เขาดูเหมือนปกติดี” เป๋าฮวนกัดริมฝีปาก สีหน้าหงิกงอมาก

“เพราะคุณไม่ได้เห็นตอนเขามีอาการ พูดจริง สามปีมานี้ นิสัยเขาเปลี่ยนไปมาก ทำงานทั้งวัน ไม่มาสังสรรค์กับพี่น้องเลย”

“หากไม่ใช่วันนี้เขาถูกส่งมาโรงพยาบาล ผมกับเขาไม่เจอหน้ากันมาเกือบหนึ่งเดือนแล้ว เจอหน้ากันเดือนก่อน เป็นผมกับเหวินโจวไปหาเขาที่บริษัทเอง”

“ถ้าหากเป็นเพราะปีนั้นที่เขาปกปิด คุณถึงจากไป การทรมานสามปีนี้คงพอแล้ว เฉินฮวนฮวน”

หรงจิ่นซิวพูดประโยคยาวออกมา หลังจากเขาพูดเสร็จ ไม่สนคำตอบของเป๋าฮวน เดินตรงไปข้างหน้า

เป๋าฮวนอึ้งอยู่กับที่

หรงจิ่นซิวเดินไปสักระยะหนึ่ง หยุดฝีเท้า หันกลับมาเตือน “เฮียสามอยู่ห้อง V808 ผมเชื่อว่าคุณคุ้นกับเลขนี้”

เป๋าฮวนมองด้านหลังหรงจิ่นซิว ครุ่นคิดอย่างหนัก

...

หลังจากนั้นครึ่งชั่วโมง เธอมาถึงห้องคนไข้

ในห้องไม่มีพยาบาล มีเพียงเฟิงหานชวนนอนนิ่งอยู่ตรงนั้นคนเดียว

บนมือยังมีสายน้ำเกลือ

เป๋าฮวนสูดลมหายใจ ยกเท้าคิดจะเดินไปทางชายหนุ่ม ทันใดนั้น มือถือในกระเป๋าสั่นขึ้น

เธอล้วงมือถือออกมาดู คุณตาเป๋าเยี่ยนโทรมา เธอถอยออกจากห้องคนไข้ทันที เดินมารับโทรศัพท์ที่ทางเดิน

ชั่วพริบตาที่เธอออกมา ผู้ชายบนเตียงลืมตาขึ้น

ตรงทางเดิน เป๋าฮวนถามเสียงเบา “คุณตามีอะไรเหรอคะ?”

“ที่หนูอยู่ตอนนี้คงจะรุ่งสางแล้ว? ทำไมยังไม่นอน?” เป๋าเยี่ยนเสียงอ่อน กลับเต็มไปด้วยพลัง

“หนู…เพราะเจ็ทแลค หนูนอนไม่หลับ” เป๋าฮวนปกปิดสถานการณ์ที่นี่

“ตาได้ยินอามั่วรายงานว่า หนูไม่แค่เจอเฟิงหานชวนที่โรงแรมเท่านั้น ยังสืบข่าวเรื่องเฉินเจี้ยนหมินด้วย?” เป๋าเยี่ยนจี้ถาม

เป๋าฮวนเบะปาก เธอรู้อยู่แล้วไม่ว่าเรื่องอะไรจิ่งมั่วต้องรายงานคุณตาทั้งหมด

“คุณตา รู้ข่าวของเฉินเจี้ยนหมินไหมคะ?” อันที่จริงเป๋าฮวนกำลังเดา คุณตาจะล้างแค้นเฉินเจี้ยนหมินหรือเปล่า แต่คุณตาไม่เคยพูดถึงเลย