อ้อนรัก คุณภรรยาคนสวย นิยาย บท 321

เป๋าฮวนตกใจมาก

เพราะฉะนั้นเมื่อคืน ที่เฟิงหานชวนเป็นลม ก็เพราะโรคกำเริบ?

ไม่ใช่แผนแกล้งเจ็บ?

"คุณหนูเฉินครับ ผมก็ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าทำไมตอนนั้นคุณต้องจัดฉากฆ่าตัวตาย ถึงคุณไม่อยากอยู่กับบอสจริงๆ คุณก็หย่ากับเขาแล้วไปจากประเทศฮัวก็ได้ บอสอาจจะไม่เป็นแบบนี้ แต่ว่าคุณ……"

"คุณรู้ไหมครับ การที่คุณจากไป มันกระทบจิตใจกับบอสมากแค่ไหน?"

ซูอวี่จับกรอบแว่นตา อารมณ์เริ่มขึ้น เขาเป็นผู้ช่วยของเฟิงหานชวน สามปีนี้ เขาที่เป็นแค่ผู้ช่วยยังทนดูไม่ได้

เพราะว่า สามปีที่ผ่านมา เฟิงหานชวนผ่านมาอย่างทุกข์ทรมาน

ไม่ใช่ความทรมานที่คนทั่วไปจินตนาการได้

แล้วทั้งหมด ก็เพราะเฉินฮวนฮวน

"ซูอวี่ นายห้ามพูดกับเธอแบบนั้น!"

ทันใดนั้น เสียงที่เย็นชาของเขาดังขึ้น เสียงดูอ่อนแรงมาก

"บอส คุณตื่นแล้วเหรอครับ?" ซูอวี่ตกใจ รีบพยุงตัวเฟิงหานชวนขึ้นมา

เป๋าฮวนมองเขาอยู่อย่างนั้น มองเงียบๆ แล้วสีหน้าก็มีความสงสัย

เพราะตัวเอง"ฆ่าตัวตาย" ก็เลยทำให้สามปีนี้ เฟิงหานชวนทุกข์ทรมานขนาดนี้?

เธอคิดว่า เฟิงหานชวนอาจจะรู้สึกหลุดพ้น แล้วไปใช้ชีวิตที่สุขสบาย

ตอนนี้ เฟิงหานชวนโดนซูอวี่พยุงตัวไว้ แล้วเดินมาตรงหน้าเธอ สีหน้าเขาซีดขาว ไม่ได้ดูดีเหมือนก่อนหน้านั้น

"ฮวนฮวน ถ้าคุณไม่อยากเจอผมอีกก็ไม่เป็นไร ผมจะไม่โผล่ไปให้คุณเห็นหน้า ตอนนี้ผมรู้ว่าคุณยังมีชีวิตอยู่ แค่นี้ก็พอแล้ว"

เฟิงหานชวนถอนหายใจ แล้วหันไปพูดว่า "ซูอวี่ ส่งฉันไปโรงพยาบาล"

"แล้วก็ ให้พวกเขาหยุด อย่าไปห้ามคุณจิ่งสองคนนั้น"

"ครับ บอสเฟิง" พอซูอวี่ได้รับคำสั่ง จึงพยุงตัวเฟิงหานชวนเข้าไปนั่งหลังรถ

เขาโทรไปหาบอดี้การ์ดที่ล้อมจิ่งมั่วกับจิ่งเหลิ่ง แล้วบอกคำสั่งของเฟิงหานชวน จากนั้นจึงขึ้นรถ แล้วสตาร์ทรถ

เป๋าฮวนก็ยังยืนอยู่นอกรถ มองผู้ชายในรถด้วยสีหน้าลังเล

เขาพูดว่า จะไม่โผล่มาให้เธอเห็นหน้าอีก?

แต่ไม่รู้ทำไม ตอนที่ได้ยินเขาพูดแบบนี้ ในใจเป๋าฮวนรู้สึกไม่โอเค เหมือนหายใจไม่ออก

"ไหนคุณบอกว่าต้องการให้ฉันให้อภัย ไหนบอกจะชดใช้ให้? ในเมื่อจะไม่โผล่มาให้ฉันเห็นหน้าอีก แล้วจะชดใช้ยังไง?" เป๋าฮวนมองเขา แล้วพูดพรวดออกมา

แววตาของเฟิงหานชวนมืดมน รู้สึกไม่สบายร่างกาย แต่มุมปากก็เลิกขึ้นเล็กน้อย

แต่ว่า แค่ชั่วพริบตาเท่านั้น

ตอนที่หันไปหาเธอ บนใบหน้าเขาไม่มีความรู้สึกอะไรเลย แล้วริมฝีปากก็ซีดขาวมาก

"ฮวนฮวน คุณพูดเองว่า……ไม่มีทางให้อภัยผม" เฟิงหานชวนมองออกไปที่ไกลๆ แววตาแฝงไปด้วยความเศร้า

"คุณก็แค่ผู้ชายที่เก่งแต่ปาก!" เป๋าฮวนกัดฟันแน่น

จากที่เธอดูมา เฟิงหานชวนเก่งแต่ปาก แต่ความจริงกลับไม่ได้ทำอะไรเลย แล้วจะให้อภัยยังไง?

"ฮวนฮวน คุณหมายความว่า……" ตาเฟิงหานชวนเป็นประกาย

ทันใดนั้น จิ่งมั่วกับจิ่งเหลิ่งก็วิ่งพุ่งมา ทั้งสองเผชิญหน้ากับอีกฝ่าย จนเหงื่อเต็มหน้าผาก