อ้อนรัก คุณภรรยาคนสวย นิยาย บท 33

"คุณชายเฟิง ฉันว่าเรียกคุณแบบนี้เหมาะสมดีนะ คุณว่าไหม "เฉินฮวนฮวนยิ้มออกมาเล็กน้อย แล้วพูดอย่างเป็นทางการว่า "รบกวนจ่ายเงินด้วย ฉันถึงจะทำชานมให้คุณได้"

"......"มุมปากของเฟิงหานชวนกระตุกอีกหลายที แล้วก็หยิบกระเป๋าเงินออกมา สแกนคิวอาร์โค้ดเพื่อจ่ายเงิน

เมื่อได้รับข้อความเงินเข้าแล้ว เฉินฮวนฮวนก็หันตัวกลับไปที่โต๊ะทำงาน เริ่มทำการชงชานม

เห็นสีหน้าที่เอาจริงเอาจังกับการชงชานมของเฉินฮวนฮวน เฟิงหานชวนเกิดความรู้โกรธที่มาอย่างไม่มีทิศทาง เฉินฮวนฮวนยังคงไม่ได้สนใจคำถามของเขาเหมือนเดิม

สีหน้าที่ทั้งเคร่งขรึมและซีดจางของเขาดูแย่มาก เขาหันหลังกลับไปแล้วก็หาที่นั่งใกล้ๆริมหน้าต่างนั่งลงทันที

เมื่อชงชานมเสร็จแล้ว เฉินฮวนฮวนกะจะหันกลับไปถามเขาว่า "คุณจะเอากลับไปหรือว่าจะดื่ม......"

คำพูดยังไม่ทันพูดจบ เธอก็หยุดค้างไว้ เพราะว่าเธอเห็นเฟิงหานชวนหาที่นั่งนั่งเรียบร้อยแล้ว อย่างนี้ก็แสดงว่าต้องดื่มที่ร้านแล้วแหละ

"คุณชายเฟิง ชานมของคุณเสร็จแล้ว ขอเชิญคุณมารับหน่อย "เฉินฮวนฮวนพูดให้กับเขาด้วยความเกรงใจและความสุภาพ

"เอามาเสิร์ฟหน่อย"สายตาเย็นชาคู่นั้นของเฟิงหานชวนมองออกไปทางหน้าต่าง แฝงด้วยความไม่แยแส

เฉินฮวนฮวนเม้มปากทีหนึ่ง แม้ว่าร้านจะไม่ได้มีกฏว่าต้องไปเสิร์ฟให้ลูกค้า แต่เธอก็ไม่อยากมีปัญหากับเฟิงหานชวน จึงยกชานมแล้วเดินไปยืนอยู่ข้างโต๊ะของเขาเพื่อเสิร์ฟให้เขาแต่โดยดี

เธอนำชานมกับหลอดวางข้างหน้าเฟิงหานชวนแล้วบอกว่า "ดื่มให้อร่อยนะคะ"

กำลังจะหันตัวจากไป ข้อมือก็ถูกมือที่ใหญ่ของชายหนุ่มดึงเอาไว้ เฉินฮวนฮวนยังไม่ทันได้หันกลับไปมอง ก็มีแรงสายหนึ่งดึงเธอไปด้านหลัง

เวลานั้นเธอไม่อยู่กับเนื้อกับตัว หงายหลังล้มลงไปทันที ล้มลงไปอยู่ในอ้อมกอดของชายหนุ่ม ตามด้วยความรู้สึกร้อนที่เอว เพราะมือที่ใหญ่ของชายหนุ่มได้จับบริเวณเอวของเธอไว้

เฉินฮวนฮวนทำตาโตทันที

กลางวันแสกๆ เฟิงหานชวนกลับกล้าทำกับเธออย่างนี้

"ปล่อยฉัน คุณปล่อยฉันเดี๋ยวนี้เลย"เฉินฮวนฮวนกัดฟัน รีบด่าว่าเขา

"เฉินฮวนฮวน เวลาฉันโทรหาเธอ เธอบอกว่ายุ่งอยู่ เวลานี้เหมือนจะไม่ได้ยุ่งแล้วนี่ เรื่องนั้น เธอคิดใคร่ครวญไปถึงไหนแล้ว" เฟิงหานชวนจ้องมองเธออย่างเอาเป็นเอาตาย ถามด้วยเสียงที่หนักแน่น

"เฟิงหานชวน คุณปล่อยฉันก่อน "เฉินฮวนฮวนตื่นเต้นมาก ร่างกายของเธอก็กำลังขัดขืนอย่างสุดฤทธิ์

ตอนนี้เธอยังเป็นพนักงานร้านอยู่ ถ้าหากว่ามีลูกค้าเดินเข้ามากะทันหัน เห็นเธอกำลังลูบๆกอดๆกับผู้ชายในร้านแบบนี้ มันจะเป็นเรื่องที่ไม่เหมาะสมได้

ช่วงเวลานั้น มีร่างคนคนหนึ่งพุ่งเข้ามาในร้านพอดี คนนั้นหยุดตรงเสี้ยวเวลานั้น แล้วจ้องมองเขาสองคนด้วยสายตาที่อึ้งตะลึง

เฉินฮวนฮวนโฟกัสสายตามอง ที่แท้ก็เป็นเฉิงโม่

"หัวหน้าห้อง......"เฉินฮวนฮวนสะดุ้งไปทีหนึ่ง

"พวกคุณตามสบายเลย" เฉิงโม่ก็เหมือนกับว่าสะดุ้งไปด้วยเหมือนกัน ดึงเท้ากลับแล้วก็วิ่งออกจากร้านชานมไปอย่างกับควันบุหรี่ที่จางหายไป

มองออกไปทางหน้าต่าง เฉินฮวนฮวนเห็นร่างที่วิ่งกระโดดไปของเฉิงโม่ มันเหมือนกับนกที่กำลังบินหนีลูกธนู

เธอถอนหายใจยาวทีหนึ่ง

"ทำไม ถูกคนที่กำลังตามจีบเห็นเธออยู่กับฉันแบบนี้ เจ็บใจหรอ"เฟิงหานชวนจ้องมองใบหน้าของผู้หญิงที่อยู่บนตัก โดยเฉพาะลูกปัดหูที่กลมกลิ้งของเธอ ดูแล้วน่ารักเป็นพิเศษ

เขาโน้มตัวเข้ามาด้วยความอดไม่ได้ กัดลงที่ติ่งหูของเธอเบาๆ

เฉินฮวนฮวนรู้สึกเพียงว่าทั้งตัวเหมือนถูกไฟฟ้าช็อตทีหนึ่ง ตัวสั่นไปหลายที เสี้ยวนาทีที่เธอหันหน้ากลับมา เธอจ้องมองผู้ชายที่อุ้มเธอไว้ด้วยความโกรธ

"เฟิงหานชวน คุณมันไร้ยางอายจริงๆ" เธอโกรธจนเหมือนกับว่าฟันกำลังกระตุกอยู่