อ้อนรัก คุณภรรยาคนสวย นิยาย บท 337

“ผมรู้ว่าคุณเห็นแก่หน้าผม ดังนั้นถึงไม่ได้ต่อหน้าเวินซือเหยี่ยน......”

ไม่รอให้เฟิงหานชวนพูดจบ เป๋าฮวนก็เข้าใจและหยุดเขาทันที: “พอพอพอ!”

“ฮวนฮวน ผมรู้ในใจคุณยังป็นห่วงผม” ในส่วนลึกของแววตาเฟิงหานชวนปรากฏความรู้สึกที่ลึกซึ้งออกมา

จู่ๆเป๋าฮวนก็รู้สึกคลื่นไส้เล็กน้อย เธอทำท่าอาเจียนและพูดว่า: "เฟิงหานชวน ไม่ได้พบกันสามปี คุณยิ่งอยู่ยิ่งทุเรศ

"ติ๊งต่อง......"

ในขณะเดียวกัน ถึงชั้นสูงสุดแล้ว และประตูลิฟต์ก็เปิดออกอย่างช้าๆ

เฟิงหานชวนไม่ได้พูดตอบเป๋าฮวน แต่อุ้มเป๋าฮวนไปที่หน้าประตูห้องและวางเธอลง

เพราะเขาต้องไปหยิบคีย์การ์ดห้องพัก

เป๋าฮวนใช้โอกาสนี้เพื่อจะหลบหนี แต่เธอรู้สึกว่าการหลีกเลี่ยงไม่ใช่วิธีแก้ปัญหา ดังนั้นเธอจึงไม่วิ่งหนี แต่รอให้เฟิงหานชวนเปิดประตู

เฟิงหานชวนจับมือของเธอ ลากเธอเข้าไปในห้อง แล้วปิดประตูทันที และกดเธอไว้กับแผงประตู

“ฮวนฮวน เมื่อครู่ทำไมเธอไม่วิ่งหนีหล่ะ?” ชายหนุ่มกดเธอไว้ หายใจหอบยิ่งขึ้น

“วิ่งทำไม? ฉันต้องคุยกับคุณให้ชัดเจนก่อน ฉันถึงจะวิ่งได้......เอ่อ......”

ทันทีที่เป๋าฮวนพูดจบประโยค ชายหนุ่มก็ก้มศีรษะลงและปิดริมฝีปากของเธอ เธอเบิกตากว้างทันที และมือทั้งสองข้างก็ทุบหลังเฟิงหานชวนไม่หยุด

ชายหนุ่มแค่อยากลิ้มรส และในไม่ช้าก็ปล่อยเธอ

เป๋าฮวนหน้าแดงด้วยความโกรธ ยกมือขึ้นจะตบเฟิงหานชวน เฟิงหานชวนตาไวมือเร็วและคว้าข้อมือเธอไว้ทันทีและขู่ว่า: "ฮวนฮวน ผมไม่ชอบให้คุณตบผม ถ้าคุณตบผมอีก ผมก็จะจูบคุณ......”

เฟิงหานชวนรู้สึกว่าไหนๆตัวเองก็ไร้ยางอายอยู่แล้ว ดังนั้นเขาจึงหน้าด้านต่อไปจนจบ

สุดท้ายถ้าเขายังไม่หน้าด้านอีก เมียของเขาก็จะหนีไปกับคนอื่นแล้วจริงๆ!

เดิมทีอยากจะหลอกให้ตายใจก่อน สุดท้าย......ช่างเถอะ นี่ผ่านไปแค่ไม่กี่ชั่วโมงเขาก็ประนีประนอมแล้ว

“เฟิงหานชวน นายมันไร้ยางอาย! นายมันไร้ยางอายจริงๆ!” เป๋าฮวนตะคอกขึ้นมา

“ฮวนฮวน ถ้าคุณด่าผมอีก ผมไม่รังเกียจที่จะปิดปากคุณอีก” เฟิงหานชวนขดริมฝีปากของเขาและยิ้มเยาะ

เป๋าฮวนขบเขี้ยวเคี้ยวฟันด้วยความโกรธ ชี้ไปที่เขาแล้วพูดว่า “ฉันบอกนายแล้วว่าฉันไม่ใช่เฉินฮวนฮวนอีกต่อไป และเฉินฮวนฮวนได้ตายไปนานแล้ว ดังนั้นฉันกับนายจึงไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกันเลย”

“จากนี้ต่อไปฉันจะทำอะไร ได้โปรดอย่ารบกวนฉันเลย พวกเราต่างคนต่างไป สะพานส่วนสะพาน ถนนก็ส่วนถนน นายฟังเข้าใจไหม?

“ถ้าเป็นเพราะการฆ่าตัวตายของฉันที่ทำให้คุณป่วยทางจิต ฉันจะสารภาพกับคณตอนนี้ ฉันคือเฉินฮวนฮวน ฉันไม่ได้ฆ่าตัวตาย ฉันมีชีวิตดี ฉันทำเป็นฆ่าตัวตายก็เพื่อไปจากคุณดังนั้นได้โปรดเฟิงหานชวน คุณชายสามเฟิง ปล่อยฉันไปเถอะ!”

เป๋าฮวนพูดมากในลมหายใจเดียว เธอเหมือนส่งเสียงคำราม และไม่ได้สังเกตปฏิกิริยาของเฟิงหายชวนเลย

แต่หลังจากที่เธอพูดจบ เธอมองไปที่เฟิงหานชวนอีกครั้ง พบว่าการแสดงออกของชายหนุ่มเหงาหงอยมาก และดวงตาของเขาก็แดงก่ำ

อารมณ์เป๋าฮวนอ่อนลงทันที และเธอก็กระซิบว่า: "ดังนั้น คุณก็ทำเป็นไม่รู้จักเป๋าฮวนคนนี้"

หลังจากพูดประโยคนี้จบ เธอผลักเฟิงหานชวนออก มือจับไปที่ที่จับประตู คิดที่จะเปิดประตูและจากไป แต่ในวินาทีต่อมา ชายหนุ่มกลับกอดเธอไว้แน่น

“ฮวนฮวน ตอนนั้นผมควบคุมตัวเองไม่ได้จริงๆ ดังนั้นถึงได้......ผมไม่รู้ว่าการกระทำที่หุนหันพลันแล่นของผมจะทำให้คุณพลาดโอกาสที่จะได้เจอคุณยายเป็นครั้งสุดท้าย”

“ผมสามารถใช้ทั้งชีวิตชดใช้ให้คุณ ผมจะดูแลคุณเป็นอย่างดี ผมจะดูแลคุณอย่างสุดหัวใจ ผมจะ......”

เสียงของชายหนุ่มยิ่งสำลักเป็นพิเศษ แต่ก่อนที่เขาจะพูดจบ เขาก็ถูกเป๋าฮวนขัดจังหวะ: “เฟิงหานชวน ฉันไม่ต้องการให้คุณรับผิดชอบ”

“เรื่องของคุณย่านั้นมันผ่านมานานแล้ว และฉันก็ไม่อยากพูดถึงมันอีก”

“ฉันแค่อยากจะบอกว่า คุณไม่จำเป็นต้องรับผิดชอบฉันเพราะความรู้สึกผิด”