อ้อนรัก คุณภรรยาคนสวย นิยาย บท 371

เป๋าฮวนสูดหายใจลึกๆ รุนแรงอะไรขนาดนั้น?

เธอพูดผิดตรงไหน?

สิ่งที่เธอพูดเป็นความจริง เธอยังไม่ได้ตอบตกลงเขา ดังนั้นหลีซืออวิ๋นก็ยังมีโอกาสไม่ใช่เหรอ?

เป๋าฮวนรู้สึกว่าข้อมือของเธอเจ็บ เพราะผู้ชายจับไว้แน่น เธอจ้องมาที่เขาและสะบัดมือของเขาออก

จากนั้น ก้าวไปข้างหน้าและเดินเข้าไปในห้องนั่งเล่น

หลีซืออวิ๋นมองดูฉากนี้อย่างระมัดระวัง ทันใดนั้นเธอก็เกิดความสงสัย สถานการณ์ในตอนนี้สะท้อนให้เห็นชัดเจนว่าเฟิงหานชวนกังวลอย่างมากเกี่ยวกับเป๋าฮวน แต่เป๋าฮวนดูเหมือนต้องการกำจัดความสัมพันธ์ของเฟิงหานชวน

ดูเหมือนว่าที่เฟิงหย่าบอก บอกว่าตัวแทนคนนี้ยังไม่ได้ตอบตกลงเฟิงหานชวนจะเป็นความจริง

“หานชวน คุณสมบูรณ์แบบขนาดนี้ ทำไมคุณเป๋าถึงปฏิเสธคุณ?” หลีซืออวิ๋นถามเฟิงหานชวนด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยน

เฟิงหานชวนกำลังจะเข้าไปในห้องนั่งเล่น หยุดทันทีและตอบว่า: “เธอเข้าใจผมผิด”

“เข้าใจผิด?” หลีซืออวิ๋นงงงวย ต้องการจะถาม แต่เฟิงหานชวนเดินนำไปข้างหน้าแล้ว

เฟิงหานชวนพูดเบาๆ : "เข้าไปทานข้าวเถอะ"

หลังจากพูดจบ ขายาวของเขาก็ก้าวออก เดินเข้าไปที่ห้องนั่งเล่น

เมื่อเห็นเฟิงหานชวนทำตัวเฉยชากับตัวเอง หลีซืออวิ๋นรู้สึกอึดอัดมาก อึดอัดและตื่นตระหนก

เธอเดินตามเข้าไปช้าๆ

ที่นั่งของทุกคนถูกคนใช้จัดเตรียมไว้แล้ว ที่ของเป๋าฮวนแม่บ้านหลี่จัดให้นั่งทางด้านซ้ายของเฟิงหานชวน และหลีซืออวิ๋นก็ถูกจัดไว้ด้านซ้ายของเป๋าฮวน ดังนั้นเป๋าฮวนจึงถูกคั่นกลางระหว่างคนทั้งสอง

หลีซืออวิ๋นรู้สึกอึดอัดมากขึ้นในขณะนี้ เฟิงหย่าที่อยู่ข้างๆเธอยังคงคุยกับเธอเกี่ยวกับกระเป๋าใบใหม่ เธอรู้สึกรำคาญมากและไม่อยากฟัง แต่เธอไม่สามารถหยุดเฟิงหย่าได้

เพราะเธอไม่สามารถให้ทุกคนเห็นว่าเธออารมณ์ไม่ดี

อาหารเย็นพร้อมแล้ว เฟิงเหลยถิงเชิญให้ทุกคนรับประทาน เป๋าฮวนรู้สึกว่าคราวนี้คล้ายกับงานเลี้ยงของครอบครัวตระกูลเฟิง ยกเว้นเธอและ หลีซืออวิ๋นทั้งสองเป็นบุคคลภายนอก

ทุกคนเริ่มทาน ไม่มีใครเริ่มพูดก่อน บรรยากาศก็ดูเคร่งเครียดเล็กน้อย

เฟิงเหลยถิงไอออกมา หาเรื่องคุยและถามเฟิงหานชวนทางด้านซ้ายมือ: "อยู่ดีๆทำไมหลิวอวี่ถงถึงเป็นลมกะทันหัน? มีโรคอะไรหรือเปล่า? ถ้าเธอป่วยก็ให้เงินกับเธอและเลิกจ้าง"

“ครับ” เฟิงหานชวนตอบเบาๆ

ในความเป็นจริง เขารู้ว่าหลิวอวี่ถงเป็นลมเพราะช็อก ไม่ใช่เพราะความเจ็บป่วยใดๆ

“แล้ว... ฮวนฮวน? ชื่อเล่นของคุณเป๋าคือชื่อนี้ใช่ไหม?” เฟิงเหลยถิงเพิ่งรู้อายุและชื่อของเป๋าฮวนจากเฟิงหย่า แต่ในขณะที่เขาอยู่ในความงุนงงและไม่รู้จะพูดอย่างไร

โดยเฉพาะอย่างยิ่ง เป๋าฮวนดูคล้ายเฉินฮวนฮวนมาก

“ใช่ค่ะนายท่าน คุณเรียกหนูว่าฮวนฮวนก็ได้” เป๋าฮวนยิ้มจางๆและตอบ

“บังเอิญ ช่างบังเอิญเหลือเกิน...” เฟิงเหลยถิงมองดูมึนงงเล็กน้อย ราวกับว่าเขาจำอะไรบางอย่างได้

เขามองไปที่จานของเป๋าฮวนว่างเปล่า เขาคีบกระเจี๊ยบมาใส่ในจานของเป๋าฮวน แล้วกล่าวว่า: "กินเยอะๆนะ"

เป๋าฮวนอึ้งไปครู่หนึ่ง นายท่านเฟิงลืมไปแล้วเหรอว่าเธอไม่กินกระเจี๊ยบ?

จะว่าไปก็ผ่านมา3ปีแล้ว ตัวเองก็ไม่ใช่ลูกสาวหรือหลานสาวของเฟิงเหลยถิง เป็นเรื่องปกติที่เขาจะจำความชอบของเธอไม่ได้

เธอแค่พยักหน้าและไม่พูดอะไร