อ้อนรัก คุณภรรยาคนสวย นิยาย บท 375

“อ่า....?”

เฟิงเฉินเหยี่ยนอ้าปากค้าง ตาทั้งสองข้างเบิกกว้าง อยู่ในอาการตื่นตกใจในคำพูดที่เฟิงหานชวนพูดออกมา

ไม่กี่วินาทีหลังจากนั้น เขาก็พูดขึ้นเสียงดังว่า : “พระเจ้า! อาสามโคตรเจ๋งเลย! อาเก่งมาก!”

“เรื่องของฉัน ไม่ต้องให้นายมาสนใจหรอก” เฟิงหานชวนทิ้งท้ายด้วยประโยคนี้ จากนั้นก็เปิดประตูและเดินออกจากห้องไป

ในตอนที่กลับมาในห้องนอนนั้น เป๋าฮวนก็หายตัวไปแล้ว เฟิงหานชวนกังวลใจ จึงรีบวิ่งลงไปชั้นล่างทันที

เมื่อเห็นแม่บ้านหลี่ผ่านตรงหน้าบันได เขาก็รีบคว้าตัวแม่บ้านหลี่ไว้ และถามด้วยความร้อนใจทันทีว่า : “แม่บ้านหลี่ เห็นฮวนฮวนไหมครับ?”

“ฮวนฮวน ไม่เห็นนี่คะ คุณชายสามพาเธอขึ้นไปชั้นบนไม่ใช่เหรอคะ?” แม่บ้านหลี่ตกอยู่ในอาการอึ้งงัน เธออายุตั้งขนาดนี้แล้ว ยังไม่เคยเจอเรื่อง “กลับชาติมาเกิดใหม่” เลยสักครั้ง

“ทำไม? ฮวนฮวนหายตัวไปเหรอ?” เฟิงเหลยถิงได้ยินที่เฟิงหานชวนถามแม่บ้านหลี่ จึงรีบเดินมาหาและเอ่ยถามขึ้นทันที

“พ่อ พ่อเห็นฮวนฮวนไหม?” สีหน้าของเฟิงหานชวนกังวลมาก และร้อนใจอย่างเห็นได้ชัด

“ไม่เห็น พ่ออยู่ในห้องรับแขกตลอด ไม่เห็นฮวนฮวนออกไปไหนนี่!” เฟิงเหลยถิงเองก็งุนงงไม่แพ้กัน จากนั้นก็หันไปถามคนที่นั่งอยู่บนโซฟาฝั่งนั้น : “พวกเธอเห็นฮวนฮวนไหม?”

เฟิงเจิ้งหมิงและเฟิงเจิ้งซวินสองพี่น้องกลับไปแล้วเพราะเรื่องที่บริษัท ภรรยาของเขาซ่งหวั่นโหรวและหลินเจินจึงนั่งพูดคุยและดื่มชากับนายท่านอยู่บนโซฟาฝั่งนั้น

ซ่งหวั่นโหรวและหลินเจินพร้อมใจกันส่ายหน้า ซ่งหวั่นโหรวได้ตอบกลับไปว่า : “เมื่อกี้ฉันก็ไม่ได้ยินเสียงฝีเท้าใครเลยนะ และไม่เห็นฮวนฮวนลงมาด้วย! ยังอยู่ชั้นบนรึเปล่า?”

เมื่อนึกขึ้นได้ว่าโซฟาที่พวกเธอนั่งหันหลังให้กับประตูห้องรับแขก ดังนั้นถ้าเป๋าฮวนจะแอบออกไปแบบเงียบ ๆ ก็ไม่มีใครสังเกตเห็น

เมื่อคิดได้ สีหน้าของเฟิงหานชวนก็เปลี่ยนไป เธอไม่อยากอยู่ข้างกายของเขาจริง ๆ ใช่ไหม? ถึงได้หนีไปไม่บอกสักคำแบบนี้?

เขาพุ่งตัวออกจากห้องรับแขก และเห็นว่าประตูใหญ่ยังคงปิด จู่ ๆ ก็คิดได้ว่าเฉินฮวนฮวนในอดีตมักจะชอบไปนั่งชิงช้าในลานกว้างอยู่บ่อย ๆ ดังนั้นเฟิงหานชวนจึงรีบวิ่งไปยังภูเขาเทียมฝั่งนั้น

เขาได้ยินเสียงผู้หญิงดังมาจากฝั่งนั้น แต่เห็นแค่เพียงเฟิงหย่าและหลีซืออวิ๋นที่นั่งแกว่งชิงช้าอยู่ เฟิงหานชวนเย็นสะท้านไปทั่วทั้งใจ