อ้อนรัก คุณภรรยาคนสวย นิยาย บท 377

ในเวลานั้นหลีซืออวิ๋นคิดว่ามันจบลงแล้ว

อย่างไรก็ตามสิ่งต่างๆไม่ได้อยู่ภายใต้การควบคุมของเธอ และเฟิงหานชวนผู้ซึ่งสูญเสียเฉินฮวนฮวนก็ล้มป่วย

เขาเหมือนคนบ้า เขาทุ่มเทตัวเองเพื่องานของเขา ไม่ไปงานเลี้ยง ไม่ไปสังสรรค์และปฏิเสธทุกอย่าง

ในช่วงสามปีที่ผ่านมา เธอได้เห็นเขาแค่เพียงไม่กี่ครั้ง

อย่างไรก็ตามเธอคิดแล้วว่าเธอจะต้องรอเขาอย่างไม่มีวันจบ แต่กลับเป็นคำพูดของเฟิงหย่าที่ทำให้เธอรู้สึกมีความหวังอีกครั้ง ในตอนนั้นเธอรอเฟิงหานชวนเพื่อให้เขาขอเธอแต่งงานมาโดยตลอด

เธอคิดว่าเขาประมูลไพลินราชินีไพลินซีซาร์มาเพื่อมอบให้กับเธอ เพื่อขอเธอแต่งาน และเพื่อที่จะออกจากความเศร้าโศกที่เฉินฮวนฮวนนำมาให้เขา

ท้ายที่สุดเวลาสามปีก็นานพอแล้ว

แต่หลังจากผ่านไปหลายวัน เธอก็แทบจะรอไม่ไหว เธอแทบรอไม่ไหวจริงๆ เธอรู้สึกว่าเธอควรเริ่มทำอะไรบางอย่าง แต่...

ทั้งหมดก็เป็นเพราะเฉินฮวนฮวน! ทั้งหมดเป็นเพราะเธอ!

ไม่สิ ไม่ควรเรียกว่าเฉินฮวนฮวนแล้ว ตอนนี้ต้องเรียกว่าเป๋าฮวน!

ทั้งหมดเป็นเพราะเป๋าฮวนที่ทำให้เธอรู้สึกเจ็บปวด!

ในเมื่อสามปีที่แล้วเธอสามารถขับไล่เป๋าฮวนออกไปได้ ถ้าอย่างนั้นสามปีหลังจากนี้เธอก็ต้องสามารถทำแบบเดียวกันได้เหมือนกัน

……

บนระเบียงชั้นสอง

เป๋าฮวนนั่งอยู่บนเก้าอี้หวาย เธอแหงนมองท้องฟ้าเพื่อรับแสงแดด

เมื่อสักครู่เธอกับเวินซือเหยียนได้ติดต่อกันเสร็จเรียบร้อยแล้ว และคืนนี้เราจะทานอาหารเย็นกันเพื่อพูดคุยเกี่ยวกับบทบาทของละครเรื่องราชวงศ์ชิง เพราะเธอได้ตัดสินใจแสดงแทนนักแสดงที่ประสบอุบัติเหตุทางรถยนต์แล้ว

เมื่อเห็นหญิงสาวยิ้ม เฟิงหานชวนที่พิงราวบันไดก็รู้สึกว่ามีอะไรบางอย่างผิดปกติกับหัวใจของเขา

"ผมไปด้วยได้ไหม?"เขาถาม

อย่างไรก็ตามเขารู้สึกไม่สบายใจที่เป๋าฮวนจะไปทานอาหารเย็นกับเวินซือเหยียนตามลำพัง

"คุณจะไปทำอะไร? คุณก็ต้องแสดงเหมือนกันเหรอ? "เป๋าฮวนกลอกตาและพูดอย่างเงียบ ๆ

มุมปากของเฟิงหานชวนกระตุกเล็กน้อย: "...ผมไม่อยากให้คุณไปกินข้าวกับผู้ชายคนอื่นสองต่อสอง"

เขาเปิดเผยความจริงในใจของเขาตรงๆ

อย่างไรก็ตามในตอนแรกเขาเคยปิดบังเป๋าฮวนมาก่อน และนั่นก็ทำให้ความขัดแย้งระหว่างทั้งสองปะทุขึ้น ดังนั้นตอนนี้เขาจึงไม่ต้องการที่จะปิดบังอะไรจากเป๋าฮวนอีกแล้ว

สิ่งที่อยู่ในใจที่เขาต้องการจะพูด เขาก็จะพูดมันกับเป๋าฮวนไปตรงๆ แม้ว่ามันจะตรงไปตรงมา แต่เขาก็จะหน้าด้านพูดมันออกไป

เมื่อได้ยินเขาพูดตรงๆเช่นนั้น เป๋าฮวนก็แอบกุมหน้าผาก เธอได้แต่คิดในใจว่าเฟิงหานชวนนั้นจะหน้าด้านเกินไปหน่อยแล้ว!

แต่ว่าพอมาคิดดูดีๆ เขาก็หน้าด้านเหมือนกับเมื่อสามปีที่แล้วนั่นแหละ

"เฟิงหานชวน ฉันไม่อยากเสียอารมณ์กับคุณ แต่ฉันหวังว่าคุณจะไม่พูดแบบนี้อีก"

เป๋าฮวนชะงักไปแล้วพูดว่า: "สิ่งที่ฉันอยากจะทำ มันคืออิสรภาพของฉัน คุณไม่มีสิทธิที่จะควบคุมฉัน"

เธอพูดอย่างเคร่งขรึมและไร้ความรู้สึกอย่างมาก ซึ่งมันแทงลึกเข้าไปในหัวใจของเฟิงหานชวนทันที

ใบหน้าของเฟิงหานชวนเศร้าลงทันที เขาเพียงแค่พยักหน้าเบาๆและเอ่ยอย่างแผ่วเบาว่า: "อืม"

ถูกต้อง เขาไม่มีสิทธิ์ที่จะไปควบคุมเป๋าฮวน และเขาไม่มีสิทธิ์ที่จะเข้าไปยุ่งเกี่ยวกับเรื่องที่เธอจะทำ

แม้ว่าเป๋าฮวนจะไปแต่งงานกับเวินซือเหยียนในตอนนี้ เขาก็ไม่มีสิทธิ์ที่จะหยุดมัน

"ฮวนฮวน ตอนนี้ผมแค่อยากถามคุณเรื่องหนึ่ง"เฟิงหานชวนเม้มปากแน่น และการแสดงออกบนใบหน้าของเขาดูจริงจังและซีเรียส

"เรื่องอะไรเหรอ?"เป๋าฮวนเงยหน้าขึ้นและถามเขา