อ้อนรัก คุณภรรยาคนสวย นิยาย บท 40

“อาสาม อาก็มาเหรอ! ดูเหมือนว่า อาก็เป็นห่วงเฉินฮวนฮวนมากเหมือนกันนะ!”

เฟิงเฉินเหยี่ยนยืนตัวตรง และขยิบตาให้ชายหนุ่มที่ยืนอยู่ไม่ไกล ก่อนจะกล่าวหยอกล้อ

ใบหน้าของเฟิงหานชวนเรียบนิ่งอย่างมาก เขาสาวเท้าเดินไปหาเฉินฮวนฮวนที่นั่งอยู่บนเตียงคนไข้ และเอ่ยถาม “เกิดอะไรขึ้น”

ใบหน้าของเฉินฮวนฮวนแดงก่ำ เพราะการมาของเฟิงหานชวน ทำให้เธอไม่กล้าแม้แต่จะสบตาเฟิงหานชวน

ยิ่งเฟิงเฉินเหยี่ยนยังอยู่ตรงนี้ด้วยแล้ว

เรื่องที่เธอและเฟิงหานชวนเคยทำผุดขึ้นมาในหัวของเธอทันที ตอนนี้เฟิงเฉินเหยี่ยนอยู่ตรงหน้าเธอ เธอจึงรู้สึกหวาดผวา

“ฉันเล่าเหตุการณ์ให้นายฟังทางโทรศัพท์แล้วไม่ใช่เหรอ” หรงจิ่นซิวตบบ่าเฟิงหานชวน และกล่าวว่า “ไม่มีอะไรร้ายแรง ก็แค่มีไข้สูงกับรอยฟกช้ำเล็กน้อยตามร่างกายเท่านั้นเอง”

ใบหน้าของเฟิงหานชวนเรียบนิ่งยิ่งกว่าเดิม คิ้วของเขาขมวดเข้าหากัน ก่อนจะถามสียงทุ้มต่ำ “นายตรวจร่างกายให้เธอแล้วเหรอ”

หลังจากถามประโยคนี้ เฟิงเฉินเหยี่ยนและเฉินฮวนฮวนที่อยู่ฝั่งตรงข้ามต่างก็เบิกตากว้างด้วยความตกใจ

เฉินฮวนฮวนไม่คิดว่าเฟิงหานชวนจะถามตรงขนาดนี้ ราวกับเธอเป็นผู้หญิงของเขา น้ำเสียงของเขาทำให้เธอวางตัวไม่ถูกขึ้นมาทันที

อาการตกใจของเฟิงหานชวนแสดงออกอย่างเป็นธรรมชาติ เขามองออกว่าอาสามของเขาเอาใจใส่เฉินฮวนฮวน

ในเวลาเพียงไม่กี่วัน รวดเร็วขนาดนี้เชียว ตอนนี้นายท่านคงดีใจจนบ้าไปแล้วล่ะ!

“ฉัน…แน่นอนฉันไม่ได้ตรวจ” หรงจิ่นซิวจงใจลากเสียงยาว มุมปากของเขายกขึ้น ก่อนจะกล่าวว่า “พยาบาลเป็นคนตรวจ”

เมื่อได้ฟังประโยคนี้ เฉินฮวนฮวนก็โล่งใจอย่างบอกไม่ถูก

แม้ว่าหรงจิ่นซิวจะเป็นหมอ ไม่ว่าจะเป็นหมอผู้ชายหรือหมอผู้หญิง พวกเขาต่างก็เป็นหมอ ในสายตาของหมอทุกคนล้วนเป็นคนไข้

ทว่ากล่าวกันตามตรง หมอผู้ชายก็คือผู้ชาย ถ้าหรงจิ่นซิวตรวจร่างกายของเธอจริงๆ เธอคงเคอะเขินจนวางตัวไม่ถูก

โดยเฉพาะอย่างยิ่งหรงจิ่นซิว เฟิงเฉินเหยี่ยนและเฟิงหานชวน พวกเขาต่างก็สนิทสนมกันมาก

“นายมาพาเธอมาโรงพยาบาลได้ยังไง เกิดอะไรขึ้นกันแน่” เฟิงหานชวนเอ่ยถามต่อด้วยใบหน้าที่เรียบนิ่ง

ตอนเขาคุยโทรศัพท์ เขารู้แค่ว่าเฉินฮวนฮวนอยู่โรงพยาบาลแล้ว เขายังไม่ได้ถามอะไรมากนักก็รีบตรงมาที่นี่เลย

“เรื่องนี้ฉันเล่าให้อาเหยี่ยนฟังแล้ว ให้อาเหยี่ยนเล่าอีกรอบแล้วกันนะ” หรงจิ่นซิวโยนประเด็นร้อนนี้ให้เฟิงเฉินเหยี่ยน

เห็นได้ว่าเฟิงหานชวนให้ความสำคัญกับเฉินฮวนฮวนมาก ทว่ากล่าวกันตามตรง ตอนนี้เฉินฮวนฮวนเป็น หลานสะใภ้ ของเขา!

หรงจิ่นซิวดันกรอบแว่นขึ้น แววตาของเขาทอประกายวูบหนึ่ง ต้องมีบางอย่างเกิดขึ้นระหว่างสองคนนี้แน่นอน

“เรื่องมันเป็นแบบนี้ พี่จิ่นซิวไปตรวจอาการคุณครูคนหนึ่งที่บ้าน ระหว่างทางกลับบ้าน บังเอิญเห็นเหตุการณ์ตบตีกัน เขาเห็นผู้หญิงคนหนึ่งถูกตบตี เหมือนภรรยาของอา…ไม่ใช่สิ เหมือนเฉินฮวนฮวนภรรยาของผม เขาก็เลยเป็นฮีโร่ช่วยเหลือสาวงาม!” เฟิงเฉินเหยี่ยนเล่ามาอย่างยืดยาว

เฉินฮวนฮวนมองผู้ชายสามคนคุยเรื่องของเธออย่างงงงวย ไม่ว่าจะนั่งหรือนอน เธอก็รู้สึกอึดอัดวางตัวไม่ถูก หัวสมองของเธอยังคงรู้สึกมึนงง

“ฉันขอนอนก่อนนะคะ” เธอหดตัวเข้าไปในผ้าห่ม ไม่ว่าพวกเขาจะคุยอะไรกันต่อ เธอแค่อยากพักเสียหน่อย

เธอเหนื่อยเหลือเกิน

เมื่อเห็นเฉินฮวนฮวนเช่นนี้ เฟิงหานชวนขมวดคิ้วเข้าหากัน และส่งสายตาไปหาเฟิงเฉินเหยี่ยน ก่อนจะกล่าวเสียงต่ำ “ออกไปพูดข้างนอก”

ดังนั้น ชายหนุ่มทั้งสามจึงออกมาจากห้องพักผู้ป่วย

ไม่นานภายในห้องพักผู้ป่วยก็สงบลง

หัวของเฉินฮวนฮวนรู้สึกหนักอึ้ง สติเลื่อนลอย ไม่นานเธอก็ผล็อยหลับไปอีกครั้ง

ด้านนอกห้องพักผู้ป่วยตรงระเบียงทางเดิน หลังจากเฟิงหานชวนฟังเฟิงเฉินเหยี่ยนเล่าจบ เขาก็เหลือบมองเข้าไปในห้องพักผู้ป่วยผ่านกระจกประตูโดยไม่รู้ตัว

“อาสาม คืนนี้ผมมีนัด ให้อาดูแลเฉินฮวนฮวนได้ใช่ไหม” เฟิงเฉินเหยี่ยนลอบยิ้ม ก่อนจะเงยหน้าขึ้นถามเฟิงหานชวนอย่างวางมาดจริงจัง

เฟิงหานชวนขมวดคิ้วเข้าหากันเป็นปมลึก และถามขึ้นว่า “นายจะไปมั่วที่ไหนอีก”