“เฟิงหานชวน คุณไร้ยางอาย!” เป๋าฮวนด่าอย่างโกรธเคือง
นับนาทีอะไร เฟิงหานชวนไร้ยางอายเกินไปแล้ว!
“ผมไร้ยางอาย?” เฟิงหานชวนโน้มตัวเข้ามาใกล้ยิ่งขึ้นและถามเบาๆ “หน้าผมไม่มีแล้ว
ยังต้องการหน้าอยู่อีกไหม?”
“เอ่อ......” เมื่อได้ยินเช่นนี้ เป๋าฮวนจู่ๆก็พูดตอบไม่ออก
เฟิงหานคนพูดถูก หน้าของเขาทิ้งหายไปแล้วจริงๆ และเป็นการกระทำของเธอ
“ทำไม พูดไรไม่ออกแล้วหรือ?” เฟิงหานชวนขดริมฝีปากและถามแบบบังคับ
เป๋าฮวนเม้มปาก ยื่นมือออกไปทุบหน้าอกของชายหนุ่มเบาๆ และกระซิบว่า “อัยยะ ฉันทำเพื่อคุณหรอก~”
“เหรอ? เพื่อผมหรือ?” เฟิงหานชวนก้มศีรษะและเอาปลายจมูกเขาแตะกับปลายจมูกของเธอ
ความรู้สึกที่จั๊กจี้ทำให้ใบหน้าของเป๋าฮวนแดงก่ำ และเธอก็รีบอธิบายว่า: "ฉันสร้างข่าวลือเพื่อป้องกันไม่ให้คุณถูกคนอื่นแอบอ้าง~ คุณโกรธหรือเปล่า?"
"ออ ถ้าคุณโกรธถือว่าคุณไม่เห็นความสำคัญของฉัน คุณเห็นหน้าตัวเองสำคัญ เชอะ!”
พูดจบ เป๋าฮวนก็ทำเสียงฮึ่ม
เมื่อเห็นท่าทางหึงหวงของเธอ ปากบูดบึ้งขึ้น เหมือนแมวน้อยตัวหนึ่งที่ทุกข์ทรมาน ทำให้ทนไม่ได้อยากจะเอาใจใส่เธอ
ลูกกระเดือกของเฟิงหานชวนขยับ แล้วกดที่ปากของหญิงสาวโดยตรง
“อืม......” เป๋าฮวนเบิกตากว้างทันที
ที่นี่เป็นสถานที่สาธารณะ หรือว่าเฟิงหานชวนจะจับเวลาที่นี่เหรอ?
เธอยื่นมือออกไปผลักชายหนุ่ม เฟิงหานชวนปล่อยเธอและยิ้ม แล้วพูดว่า: "ไม่ต้องกังวล แค่จูบจุ๊บเดียว"
“โอ้” เป๋าฮวนถอนหายใจด้วยความโล่งอกทันที กระพริบตาสองสามครั้ง ไม่ทันตั้งสติ “ฉันก็นึกว่า...…”
"คุณนึกว่าอะไร? ผมจะจับเวลาที่นี่?” เฟิงหานชวนอดหัวเราะไม่ได้
เป๋าฮวนหน้าแดง พยักหน้าแล้วพูดว่า “อืม”
“ผมไม่ได้วิปริตขนาดนั้น” หน้าผากของเฟิงหานชวนเข้มขึ้น เขาจะทำอย่างนั้นกับเป๋าฮวนในที่แบบนี้ได้อย่างไร
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: อ้อนรัก คุณภรรยาคนสวย