อ้อนรัก คุณภรรยาคนสวย นิยาย บท 428

เฟิงหานชวนอุ้มเป๋าฮวน วางเธอลงบนที่นั่งข้างคนขับ

จากนั้น เขาก็สตาร์ทรถ ขับไปที่บริษัทหมิงอวี่ บ้านของพวกเขา

ตลอดถาม เป๋าฮวนพิงหลังบนที่นั่ง หลับตาลง ไม่ได้พูดอะไรทั้งสิ้น เหมือนกับหลับอยู่ยังไงยังงั้น

แต่เฟิงหานชวนรู้ ว่าหญิงตัวเล็กคนนี้ไม่ได้หลับ เธอแค่อารมณ์ไม่ดี

เขาไม่ได้รบกวนเธอ แล้วขับรถอย่างเงียบ ๆ

น่าจะประมาณสี่สิบนาที เขาจอดรถลงที่หน้าประตูบ้าน

เป๋าฮวนรู้สึกได้ว่าลงจอดลง จึงค่อย ๆ ลืมตาขึ้น เป็นไปอย่างที่คิด ด้านหน้าก็คือคฤหาสน์ของเธอกับเฟิงหานชวน

เธอหันหน้ามา ประสานสายตาเข้ากับชายหนุ่มพอดี สีหน้าของเฟิงหานชวนแสดงถึงความเป็นห่วง “ฮวนฮวน ถึงบ้านแล้ว”

“อืม” เป๋าฮวนพยักหน้า เธอดูเศร้าเล็กน้อย

“ฮวนฮวน ผมไปส่งคุณที่ห้อง” เฟิงหานชวนยื่นมือออกมาลูบหัวหญิงสาวเบา ๆ

ในตอนนี้เอง โทรศัพท์ของเขาก็ดังขึ้น เขาหยิบขึ้นมาดู เป็นลูกน้องที่โทรมา

เขารับสายทันที แล้วเปิดลำโพง เสียงของซูอวี่ดังขึ้น “ประธานเฟิงครับ พวกเราจับหลีซืออวิ๋นกับเฉินเจี๋ยได้แล้วครับ พวกเขาอยู่ที่โรงงานร้างแถบชานเมือง พื้นที่รกร้างสุดถนนเฉินตง”

“ฉันจะไปตอนนี้” เฟิงหานชวนสีหน้าเคร่งขรึม น้ำเสียงเย็นชาเป็นอย่างมาก

“ประธานเฟิงครับ ไม่อย่างงั้น...พวกผมพาพวกเขาไปที่คุกก่อน? สถานการณ์ของพวกเขาตอนนี้...” ซูอวี่พูดติด ๆ ขัด ๆ เหมือนจะพูดออกมาได้ยาก

“สถานการณ์ของพวกเขาเป็นยังไง?” เฟิงหานชวนขมวดคิ้ว สีหน้าเคร่งขรึม

“คือแบบนี้ครับ ตอนที่พวกเรามาที่นี่ หลีซืออวิ๋นกับเฉินเจี๋ยกำลังทำบางอย่าง...อยู่ที่โรงงานร้าง...แล้วถูกพวกเราจับได้พอดี” คำพูดของซูอวี่ไม่ค่อยชัดเจนเท่าไหร่ และอธิบายได้อ้อมค้อมมาก

หลังจากที่เป๋าฮวนได้ยิน ก็หน้าดำหน้าเขียว

หลังจากที่เฉินเจี๋ยถูกเปิดเผย หลีซืออวิ๋นไม่เพียงไม่รู้สึกผิดใด ๆ สักนิด แถมยังมีเพศสัมพันธ์กันกับเฉินเจี๋ยที่โรงงานร้างอย่างโอ่อ่า

เธอทำเรื่องร้ายกาจขนาดนั้น แม้แต่รู้สึกผิดสักนิดก็ไม่มีเลยเหรอ?

ตอนนี้เป๋าฮวนรู้สึกโมโหเป็นอย่างมาก เดิมทีตัวเองไม่อยากจะซักถามเรื่องนี้แล้ว ให้หลีซืออวิ๋นได้รับการลงโทษตามกฎหมายก็พอแล้ว แต่ตอนนี้เมื่อได้ยินข่าวนี้ เธอรู้สึกได้ถึงเปลวเพลิงแห่งความโกรธที่จุดประกายในหัวใจของเธอ

สองมือกำหมัดแน่น เส้นเลือดเขียวที่หลังมือปูดขึ้นมา

เธอกัดฟัน สายตาเย็นชา แล้วหยิบโทรศัพท์ขึ้น กดโทรหาจิ่งมั่ว “อามั่ว นายกับอาเหลิ่งพาคนกลุ่มหนึ่งไปที่โรงงานร้างสุดถนนเฉินตง”

“คุณหนูครับ คุณถึงประตูบ้านแล้วไม่ใช่เหรอครับ? ทำไมจู่ ๆ...” จิ่งมั่วกับจิ่งเหลิ่งอยู่ที่ระเบียงของคฤหาสน์พอดี พวกเขาเห็นรถของเฟิงหานชวนจอดอยู่ที่ประตู เขาอดไม่ได้ที่จะถามด้วยความสงสัย

“สืบหาคนร้ายได้แล้ว อยู่ที่นั่น ฉันมีเรื่องให้พวกนายทำ” เป๋าฮวนสายตาเย็นชา สีหน้าไม่แสดงออกใด ๆ ทั้งสิ้น

หลังจากวางสาย เธอหันหน้ามามอง ชายหนุ่มที่นั่งอยู่บนที่นั่งคนขับ แล้วพูดขึ้นอย่างเย็นชา “อาหาน การลงโทษครั้งนี้ ให้ฉันเป็นคนจัดการเอง”