อ้อนรัก คุณภรรยาคนสวย นิยาย บท 433

ท้องฟ้าค่อยๆมืด

หลังจากคุยกับหลินอวี่หยางเสร็จ เป๋าฮวนก็ตระหนักได้ว่าตอนนี้เธอเป็นไอดอลที่มีชื่อเสียง กำลังถ่ายรายการวาไรตี้ ต้องรออีก3วันถึงจะกลับได้

เป๋าฮวนบอกสถานการณ์ของเธอกับหลินอวี่หยางแล้ว

เมื่อหลินอวี่หยางกลับมา เธอก็จะได้ไปเที่ยวเหิงเตี้ยน หลินอวี่หยางคุ้นเคยกับเหิงเตี้ยนมาก พวกเธอจะไปเที่ยวเหิงเตี้ยนด้วยกัน

หลังจากที่ทั้งสองนัดกัน จากนั้นก็วางสาย เพราะว่าหลินอวี่หยางต้องเข้าฉากกลางคืน

เฟิงเฉินเหยี่ยนยังไม่กลับ พูดพร่ำอยู่ครู่นึง จากนั้นก็เห็นสีหน้าไม่ดีของเฟิงหานชวน จึงกลับไปแต่โดยดี

ในบ้านกลับมาเงียบอีกครั้ง

กลับไปที่ห้องนอนบนชั้นสอง เป๋าฮวนปิดประตูแล้วล็อค จากนั้นผลักชายร่างใหญ่เฟิงหานชวนพิงกำแพง แล้วคว้าคอเสื้อสีดำของเขาด้วยมือทั้งสอง

เธอยืนเขย่งปลายเท้าและวางใบหน้าไว้ข้างหน้าผู้ชาย เพียงจ้องมองอย่างเงียบๆ

“อาหาน คุณหล่อมาก~” เป๋าฮวนพูดด้วยรอยยิ้ม: “ทำไมคุณถึงหล่อขนาดนี้?”

แก้มของผู้ชายเริ่มแดง เขาเหลือบมองนาฬิกาที่ผนัง แล้วพูดอย่างไม่เต็มใจ: “ฮวนฮวน ดึกแล้ว วันนี้พักผ่อนกันเถอะ”

หลังจากเจอกับเรื่องต่างๆของหลีซืออวิ๋น เป๋าฮวนคงจะเหนื่อย ตอนนี้ก็ดึกมากแล้ว ไม่อยากใช้แรงกับเธอ

เป๋าฮวนหันศีรษะและเหลือบมองนาฬิกา พลางเม้มปาก: “ห๊ะ เกือบเที่ยงคืนแล้ว!”

เธอจำได้ว่าตอนที่เธอลงไปข้างล่างเพิ่งจะ8โมง

“งั้นวันนี้ช่างเถอะ ฉันจะไปอาบน้ำแล้วเข้านอน”

พูดจบ เป๋าฮวนหันหลังและเดินไปที่ห้องน้ำ ไม่นาน เสียงน้ำก็ดังมาจากห้องน้ำ

เฟิงหานชวนเดินไปที่โซฟา จากนั้นเปิดคอมพิวเตอร์ ดูสรุปเอกสารที่บริษัทส่งมาให้ในวันนี้

20นาทีต่อมา เสียงดัง “คลิก” ประตูก็เปิดออก

เฟิงหานชวนหันไปดู กำลังจะอ้าปากพูด แต่สิ่งที่เขาต้องการจะพูดค้างในลำคอ

ผู้หญิงเดินออกมาโดยห่อด้วยผ้าขนหนูผืนเล็กๆเท่านั้น ภายใต้แสงไฟ ขาเรียวของเธอดูขาวและอ่อนโยน

แก้มของเธอเป็นสีแดง ดูเขินอาย

“ฉันลืมเอาชุดนอน ก็เลยออกมาเปลี่ยน คุณรีบเข้าไปอาบเถอะ” เป๋าฮวนกัดริมฝีปากของเธอ แล้วหันหลังกลับ เดินไปที่ห้องเปลี่ยนชุด

เฟิงหานชวนปิดคอมพิวเตอร์และยืนขึ้นจากโซฟา แต่จากมุมตาของเขา เขาเหลือบเห็นผู้หญิงที่ยืนอยู่หน้าห้องเปลี่ยนชุด

ผู้หญิงหันหลังให้เขา ผ้าเช็ดตัวตกลงพื้น แผ่นหลังที่สวยงามของเธอก็ปรากฏ และเธอก็ไม่หลบเลี่ยง

เธอสะบัดชุดนอนกระโปรงในมือของเธอ แล้วสวมจากหัว ไหลลงมาที่ตัว

เมื่อเป๋าฮวนหันกลับมา เธอก็บังเอิญมองไปที่เฟิงหานชวน เธอจ้องมองเขาด้วยความโกรธ "โรคจิต!"

เฟิงหานชวนขดริมฝีปากด้วยรอยยิ้มที่มุมริมฝีปาก "แค่กับคุณเท่านั้น"

ด้วยคำพูดง่ายๆเหล่านี้ ทำให้เป๋าฮวนหน้าแดง รีบไปที่เตียงแล้วห่มผ้าห่ม

"ฉันจะนอนแล้ว!" ขณะที่เธอพูด เธอก็หลับตาลงอย่างรวดเร็ว

เฟิงหานชวนหัวเราะเบาๆ จากนั้นก้าวขาเดินไปทางห้องน้ำ

หลังจากที่เขาออกมา ผู้หญิงผล็อยหลับไปแล้ว ริมฝีปากสีชมพูของเธอเปิดอ้าเล็กน้อย เธอหายใจเข้าออก

เขาเอื้อมมือไปโอบกอดเธอและนอนกับเธอ

...

พระอาทิตย์ส่องแสง

เป๋าฮวนตื่นขึ้นมา รู้สึกสบายมาก เมื่อเธอตื่นขึ้น เธอพบว่าที่ข้างๆเธอว่างเปล่า

เธอลุกขึ้นนั่งอย่างเกียจคร้าน ยืดเอว ลุกจากเตียงอย่างช้าๆ จากนั้นหยิบโทรศัพท์ของเธอขึ้นมาแล้วโทรหาเฟิงหานชวน

“ฮวนฮวน ผมอยู่บริษัท” ผู้ชายรับโทรศัพท์และรายงานการเคลื่อนไหวของเขา

“โอเค ฉันก็ว่าทำไมตื่นเช้ามาแล้วไม่เจอคุณ คุณแอบขี้เกียจมาตั้งหลายวัน บริษัทน่าจะมีเรื่องให้จัดการมากมาย! ฉันไม่รบกวนคุณละนะ”