อ้อนรัก คุณภรรยาคนสวย นิยาย บท 59

"ว้าว------"

เสียงแหลมที่ร้องออกมาด้วยความประหลาดใจ ทำให้เฉินฮวนฮวนสะดุ้งเล็กน้อย

จากนั้นเสียงเล็กแหลมของเฉินนานาก็พูดต่อว่า "ที่รัก นี่คือลูกชายคนที่สามของคุณหรอ"

เฉินฮวนฮวนเดินไปข้างหน้าเล็กน้อย เห็นเฟิงหานชวนเดินลงบันไดแล้วก็กำลังเดินมาทางพวกเขา

เวลานี้ ใบหน้าของเฉินนานาเต็มไปด้วยความหลงใหล เหมือนกับสาวน้อยที่บ้าคลั่งเมื่อเห็นเน็ตไดดอลของตัวเอง

"นานา เธอทำแบบนี้ฉันก็หึงเป็นเหมือนกันนะ" เฟิงเหลยถิงยื่นมือไปแตะปลายจมูกของเฉินนานา

ชั่วขณะนั้น เฉินนานาก็ยื่นมือไปคล้องแขนเฟิงเหลยถิงไว้ด้วยความเคอะเขิน แล้วเข้าไปหาเขาด้วยท่าทางกระชดกระช้อย "เหลยถิงสุดที่รักคะ ฉันก็แค่ถามเฉยๆแหละ สำหรับฉันแล้วคุณถึงจะเป็นผู้ชายที่หล่อที่สุดในโลก"

เมื่อพูดจบ เฉินนานาก็หอมแก้มเฟิงเหลยถิงทีหนึ่ง

เฉินฮวนฮวนเห็นฉากนี้อยู่ข้างๆ ทำตาโตด้วยความตะลึง ในสมองเกิดความสับสนวุ่นวายอีกครั้ง

"ตาเฒ่า คุณยังคงนิสัยเหมือนเดิมเลยนะ"เฟิงหานชวนจ้องพวกเขาด้วยความเย็นชาทีหนึ่ง บนใบหน้าไม่แสดงอารมณ์ใดๆออกมา

เห็นท่าทางที่เย็นชาของเฟิงหานชวนบวกกับประโยคสนทนาที่พวกเขาคุยกันเมื่อครู่ เฉินฮวนฮวนพอจะเดาได้ว่า นายท่านของตระกูลเฟิงคนนี้น่าจะเป็นคนที่มีประสบการณ์รักที่โรแมนติก

"ฉันเป็นพ่อของแก ทุกครั้งแกยังเรียกฉันว่าตาเฒ่า กำลังหัวเราะเยาะว่าฉันแก่น่ะสิ"เฟิงเหลยถิงชี้ไปยังเฟิงหานชวนด้วยอารมณ์โกรธที่มาจากหลายสาเหตุ

เฉินนานายื่นมือที่มีเล็บสีแดงตบเบาๆบนอกของเฟิงเหลยถิง พูดด้วยความอ่อนหวานว่า" เหลยถิง คุณไม่แก่เลยสักนิด คุณเป็นคนที่ยิ่งแก่ยิ่งดูแข็งแรงน่ะ"

เมื่อเฉินฮวนฮวนฟังจบ ก็ยิ่งตกตะลึงเข้าไปใหญ่

ไม่รู้ว่าเฉินนานาไม่เข้าใจความหมายในภาษาจีน หรือว่าเข้าใจความหมายในภาษาจีน แต่ว่าภาษิตนี้มันใช้ได้......เหมาะสมจริงๆ

"ป้าหลี่ คุณพานานาไปห้องส่วนตัวของฉันก่อน ฉันกับฮวนฮวนจะไปคุยกันที่ห้องหนังสือหน่อย"เฟิงเหลยถิงออกคำสั่งให้ป้าหลี่คำหนึ่ง แล้วก็กวาดสายตามองมายังเฟิงหานชวน

เฟิงเหลยถิงส่งสายตาที่เดาไม่ออกว่าหมายถึงอะไรให้กับเฟิงหานชวนแล้วก็พาเฉินฮวนฮวนเดินไปยังห้องหนังสือ

ห้องหนังสือที่เงียบงัน มีแค่เขาสองคนอยู่ข้างในนั้น

"นายท่าน ฉันมีเรื่องอยากจะพูดกับคุณจริงๆ ถึงแม้ว่าคุณเพิ่งจะมาถึง แล้วก็ต้องการพักผ่อน แต่ว่าฉันอยากจะพูดกับคุณให้เข้าใจกันเร็วที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้"เฉินฮวนฮวนรวบรวมความกล้าทั้งหมดแล้วก็อ้าปากพูด

"พูดสิ เธออยากพูดอะไรกับฉันหรอ"นายท่านของตระกูลเฟิงนั่งลงบนเก้าอี้ไม้สีแดงตัวหนึ่ง แล้วถามอย่างเป็นกันเอง

แต่ว่าสีหน้าและท่าทางจริงจังกว่าเมื่อกี้มาก

ทำให้เฉินฮวนฮวนอดไม่ได้ที่จะระมัดระวังเล็กน้อย เธอหายใจลึกๆทีหนึ่ง แล้วก็อ้าปากถามว่า" ฉันอยากจะออกจากบ้านตระกูลเฟิง คุณเอาค่าสินสอดสิบล้านกลับมาจากบ้านตระกูลเฉิน แล้วก็หยุดการให้ทุนกับเฉินซื่อกรุ๊ปได้ไหม"

"เธอเป็นคนอยากแต่งเข้ามาในบ้านตระกูลเฟิงไม่ใช่หรอ ผู้ดูแลจางไม่ได้มัดเธอมานี่ ทำไมตอนนี้ถึงได้เปลี่ยนใจล่ะ"เฟิงเหลยถิงยักไหล่ด้วยสีหน้าที่ไม่เข้าใจ

"นายท่าน ตอนแรกที่ฉันยอมแต่งเข้ามาบ้านตระกูลเฟิง ก็เพราะว่าเฉินเจี้ยนหมินได้เสนอเงื่อนไขให้ฉัน เขารับปากกับฉันว่า ถ้าฉันแต่งเข้ามาแล้ว เขาจะแบ่งเงินให้ฉันหนึ่งแสน แล้วก็จะคืนคฤหาสน์ของคุณแม่ให้ฉันด้วย......แต่ว่า เขาไม่รักษาสัญญา เพราะอย่างนี้......"

เฉินฮวนฮวนยังพูดไม่จบ ก็ถูกเฟิงเหลยถิงขัดขึ้นมา "เพราะอย่างนี้ เธอจึงตัดสินใจออกจากบ้านตระกูลเฟิงหรอ"

"ใช่ ใช่"เฉินฮวนฮวนรีบพยักหน้าตอบรับ

"ประการแรก ค่าสินสอดสิบล้านนั้นเราให้ไปแล้ว เราก็ไม่รู้ว่าบ้านตระกูลเฉินใช้หมดไปแล้วหรือยัง ถ้าพวกเขาไม่มีเงินจะคืนให้ล่ะ ประการที่สอง ตระกูลเฟิงได้ให้เงินทุนกับเฉินซื่อกรุ๊ปแล้ว การจะเอาทุนคืนมานั้นมันไม่เหมาะสม มันจะเป็นการผิดกฏของการลงทนในตลาด แล้วก็จะมีผลกระทบต่อชื่อเสียงของเฉินซื่อกรุ๊ปด้วย" ใบหน้าที่ยิ้มแย้มของเฟิงเหลยถิงเปลี่ยนเป็นใบหน้าเคร่งขรึมแทน

ได้ฟังคำพูดของเฟิงเหลยถิงแล้ว ความกดดันสายนั้นที่เหมือนกับความรู้สึกที่เฟิงหานชวนได้ให้กับเธอ ทำให้เฉินฮวนฮวนกำมือทั้งสองข้างแน่น ฝ่ามือเต็มไปด้วยเหงื่อเย็น